Beebje Gebeurd

Het tweede trimester in een notendop

Gisteren was ik exact 28 weken zwanger. Dat wil zeggen dat ik officieel in het derde (en laatste) trimester ben beland van mijn zwangerschap. Iiieeh. Het begint echt écht te worden nu. En het aftellen is uiteraard ook begonnen. Dat spreekt voor zich. Het werd dus de hoogste tijd om even terug te blikken op dat tweede trimester.

Het belangrijkste eerst, hoe gaat het met Beebje? Beebje stelt het goed. Ik hoorde een vroedvrouw tijdens mijn lange suikertest tegen een andere zwangere vrouw zeggen dat een baby die veel stampt en beweegt, een blije baby is. En dat heb ik goed in mijn oren geknoopt. Beebje is regelmatig aan het schoppen of houdt al eens een feestje in mijn buik, dus het is een blije baby. Blije baby. Blije mama.

Ik was de laatste weken een beetje bezorgd omdat er toch een aantal risico’s verbonden zijn aan zwangerschapsdiabetes. Maar gisteren hadden we een afspraak bij de vroedvrouw. De fundushoogte was in orde en we kregen ook nog een korte, maar krachtige echo. Daarop was te zien dat Beebje yoga oefeningen aan het doen was. Ik vermoed dat er een poging ondernomen werd om te zien hoe ver de voetjes achter het hoofd konden gaan of hoever er dubbelgeplooid kon worden. Zoiets. Soit. Die flexibiliteit komt in ieder geval niet van mij. Nope. De genen van Het Vriendje zullen daar wel iets mee te maken hebben. Maar het was een geruststelling om te zien dat die kleine buikbewoner zich niet al te veel aantrekt van de rest van de wereld en zich goed houdt zelfs als ik een beetje loop te stressen als een kieke zonder kop. Oh! En Beebje ligt al met het hoofdje naar beneden wat ook helemaal top is.

Hoe gaat het met jou? (ook niet onbelangrijk natuurlijk) Ik heb nog altijd niet echt te klagen. Er zijn niet echt kwaaltjes, momenteel. Geen pijnlijke bekken, geen gezwollen voeten of handen, geen rugpijn,… Lichamelijk voel ik me goed. Ja, er is zwangerschapsdiabetes, maar zelfs daar heb ik geen last van. Er zijn in ieder geval geen uitgesproken symptomen die daarmee gepaard gaan. Waar ik wel wat op heb zitten vloeken zijn een aantal weken met serieuze insomnia. Ik ben sowieso een slechte slaper, maar mijn slaapritme is een paar weken helemaal naar de zak geweest. Het kwam neer op drie uur slapen, drie uur wakker zijn en dan terug drie uur slapen, als er nog tijd was. Die laatste blok slaap was niet altijd het geval, dus heb ik een paar keer met een stevig slaaptekort mij door de dag moeten slaan, maar dan bedacht ik me dat dat een goede voorbereiding was voor als Beebje er is. Tegenwoordig is het terug beter en slaap ik de meeste nachten zelfs gewoon door (hout vasthouden dat het nog even zo blijft), dus ik vermoed dat het misschien iets te maken had met die zwangerschapsdiabetes.

Wat ook plots opdook en even plots weer is weggegaan is brandend maagzuur. Twee weken heb ik er wat last van gehad en daarna was het weer weg. Tijdens die twee weken heb ik wel een truc gevonden die helpt tegen dat brandend maagzuur. En iedereen bekijkt mij raar als ik het zeg, maar als het werkt, dan werkt het. Nah. Van zodra ik er last van krijg, eet ik een rauwe wortel (gewassen en geschild natuurlijk) en dat houdt het maagzuur tegen bij mij. Begrijpen wie begrijpen kan, maar ik ga er geen vragen bij stellen.

En over die week met temperaturen boven de 30° gaan we het even niet hebben. Dat was, kort samengevat, de hel.

Mentaal heb ik het de laatste weken wat moeilijker gehad omdat er momenteel zoveel op me afkomt en zoveel moet geregeld worden. Blijkbaar is dat heel typisch voor de zesde zwangerschapsmaand, al dat geregel. Ik ben verschrikkelijk als het aankomt op afspraken maken, telefoontjes plegen en alles wat met administratie te maken heeft. Het komt er op neer dat ik keihard mijn best doe, maar dat dat ook heel wat energie vraagt, die ik helaas niet altijd op overschot heb. Vooral niet als ik een paar insomnianachten achter de rug heb. Het Vriendje en ik houden nu iedere zondag een meeting om even te overlopen welke zaken wie kan doen en wat er zeker die week moet afgevinkt worden van de eindeloze lijst to do’s. Die kleine meetings helpen gelukkig wel om toch een beetje een overzicht te hebben.

Door al dat geregel ontdekten we ook meteen een gat in de markt: babyplanner. Een weddingplanner, maar dan in plaats van voor een huwelijk, voor de komst van een baby voor te bereiden. Gat in de markt. Just sayin.

Voel je Beebje al? Ik heb Beebje voor het eerst echt voelen schoppen op 12 juni terwijl we een aflevering van John Oliver aan het kijken waren. De weken daarna voelde ik sporadisch bewegingen, maar tegenwoordig zijn die heel frequent geworden. Ze zijn de laatste weken ook krachtiger aan het worden. En stiekem vind ik die bewegingen wel heel fijn. Langs de ene kant is het een beetje freaky en verwacht ik iedere moment scènes uit Alien (u weet wel, die scène), maar langs de andere kant maken die bewegingen alles wat echter. Tijdens die insomnianachten Beebje voelen bewegen, maakt het wat dragelijker, want dan weet ik dat ik gezelschap heb.

Is het geboortekaartje al klaar? Vorige keer was de meest gestelde vraag “voel je Beebje al?”. De afgelopen weken was dat toch wel: “Is het geboortekaartje al klaar?”. Er is intussen een schets. Dat is al iets. Een paar weken geleden zat ik op een avond vrolijk leuke illustraties te pinnen op Pinterest. Het Vriendje had dat helemaal niet door, maar de dag erop had hij een lijst gemaakt met thema’s die hij wel leuk vond voor het kaartje. Dus los van elkaar waren we bezig met het kaartje. Voor wie zich afvraagt hoe wij als koppel dingen gedaan krijgen: zo dus. Meestal geheel toevallig. Een paar dagen later moest ik drie uur stil liggen op een bed in het ziekenhuis voor mijn suikertest en heb ik van die tijd gebruik gemaakt om een eerste schets te maken. En het gaat een leuk kaartje worden. Al zeg ik het zelf. Normaal gezien ben ik mijn eigen moeilijkste klant, maar dit zie ik keihard in orde komen. 😀

Hoe staat het met het gewicht? Die vraag heb ik vreemd genoeg ook al een paar keer gekregen. Ik vind het zo raar dat mensen opeens geïnteresseerd zijn in je gewicht eens je zwanger bent, maar zoiets nooit zouden vragen als je niet-zwanger bent. Eind juni woog ik zes à zeseneenhalve kilo meer dan mijn startgewicht. Door de afgelopen weken op mijn eten te letten door de zwangerschapsdiabetes ben ik behoorlijk wat afgevallen. Dat is blijkbaar niets om me zorgen om te maken (gecheckt en gedubbelcheckt met de diëtiste en de vroedvrouw), maar het is ook iets dat ik in het oog moet houden, natuurlijk. Ik mag niet onder mijn startgewicht gaan. Sowieso heb ik genoeg reserves om Beebje mee aan te sterken en ik eet momenteel gewoon goed en gevarieerd. In totaal ben ik nu ongeveer drie à drieënhalve kilo zwaarder dan mijn startgewicht. De komende maanden gaan er ongetwijfeld nog wel wat extra kilo’s bijkomen, want Beebje gaat nu een serieuze groeispurt tegemoet. Ik zit intussen al te lachen tegen Het Vriendje dat ik zo één van die vrouwen ga zijn die voor haar zwangerschap meer woog dan na haar zwangerschap. Waarvoor diabetes al niet goed is. Silver linings en al.

Hoe gaat het met de zwangerschapsdiabetes? Afgelopen woensdag ging ik langs bij de diëtiste met mijn eetdagboek en mijn suikerwaardes. Het werd mij al snel duidelijk dat pure broodmaaltijden niet meer voor de komende maanden zijn. Een paar sneden Waldkornbrood, dat gaat nog, als er een massa hoeveelheid groentjes bij zijn. Maar puur brood met beleg en niks erbij van groenten? Nope. A thing of the past. Maar de diëtiste zag dat het goed was en ik mag dus verder doen zoals ik bezig was. Het enige extra advies dat ik meekreeg was om meer melkproducten te nuttigen omdat Beebje anders mijn calcium gaat stelen en die heb ik zelf uiteraard ook nodig. Ik ga nog wat verder blijven experimenteren de komende weken en blijven prikken natuurlijk. Daarnaast wil ik ook graag wat meer aan meal prep doen, zodat ik nooit moet nadenken over wat ik ga eten, want daarover nadenken vraagt behoorlijk wat mentale energie.

Wat is het ergste aan zwanger zijn tot nu toe? Om het kort samen te vatten met de woorden van onze goede vriend Sartre: “L’enfer, c’est les autres”. Enough said. Deze zwangere introvert zou het niet erg vinden om de komende maanden door te brengen op een onbewoond eiland en daar gewoon rustig een beetje tekenen, schrijven, lezen en dutjes doen tot Beebje zich aankondigd. Helaas is dat geen optie. The show must go on. Maar er worden genoeg rustmomenten ingepland. Dat helpt toch ook al een beetje.

Ben ik een veelgestelde vraag vergeten te beantwoorden in dit bericht? Zit je zelf met een prangende vraag over Beebje? Stel ze gerust in de reacties. Misschien beantwoord ik ze meteen daar. Misschien zijn ze voer voor weer een zwangerschapsblogbericht. 😉 Ik wil graag vanaf nu iedere week op vrijdag een zwangerschapsblogje posten. Gewoon. Omdat het kan. Sowieso wordt de rest van de week aangevuld met niet-zwangerschapsgerelateerde berichten. Kwestie van het een beetje in evenwicht te houden.

You Might Also Like

  • Lize

    Ik ben blij te lezen dat het zo goed gaat met jou en met baby natuurlijk.

  • Lottes Anekdotes

    Ik kan niet wachten om het kaartje te zien 🙂

  • Mirthe

    Enorm leuk als hij/zij zo beweegt, hé! Freaky, maar leuk. Al vind ik het wel soms vervelend als hij begint te spartelen als ik in een meeting zit, maar dat nemen we er dan maar bij. Ik zit ongeveer een maand verder dan jou – ook met een zeer blije baby – en ik voel de schopjes elke week wat harder. Dat maakt het leuker en ambetanter tegelijkertijd. Ik hou me al vast voor die laatste weken… Ik ben trouwens zeer benieuwd welke naam jullie gaan kiezen! 😀

  • goofball

    Goed dat het goed met jullie gaat en dat je met dieet ook de diabetes kan onder controle houden. Succes ermee! Nee broodmaaltijden had ik ook niet meer en fruit evenmin. ‘k heb massa’s avocado’s, surumi, eieren, kaas en noten gegeten naast veeeel meer groenten.

    in lijstje to do’s kan ik je aanraden om kraamhulp te boeken. Niet iedereen weet dat je daar recht op hebt en dat je mutualiteit daar grootste deel (te checken hoeveel) van de kost van terugboekt. Echt een zaligheid om de eerste weken na bevalling wat op rust te kunnen komen met beebje (of eens uitgebreid gaan douchen of een dutje te gaan doen) terwijl anderen je huishouden of je kindje eventjes overnemen.

    Anderzijds had ik bij eerste kindje ook overweldigende gevoeld dat je super veel moet plannen en bij 2e dacht ik: goh, het enigste dat een kindje nodig heeft bij thuiskomst is pampers en wat bodietjes . Niets meer (indien je borstvoeding geeft en kindje bij jou slaapt). En al de rest, gaandeweg kan je nog gaan kopen, de babywinkels zijn niet ver in regio Leuven. Want babylijst stond vol spullen die ik nooit gebruikte terwijl ik dan wel andere zaken ging kopen en zelfs de 2e keer heb ik me daar laten aan vangen.
    Dus niet stressen…met wat pampers en paar bodietjes kom je al heel ver 😉

    • Kathleen

      Kraamhulp is hier alvast aangevraagd! Dat was een puntje dat ik zelf heel belangrijk vond/vind. En over spulletjes voor Beebje maak ik me ook niet al te veel zorgen. Mijn zus heeft haar hele baby uitzet nog, waardoor ik daar maar moet gaan aankloppen en we worden overrompeld door alles wat we maar kunnen bedenken. Maxi Cosi. Check. Doos met rompertjes en kleedjes gesorteerd per maat. Check. Babybadje. Check. Luiertas. Check. Rare dingen waar ik niet helemaal van weet waarvoor ze dienen. Check. Da’s wel gerief, zo’n oudere zus die haar baby uitzet heeft bijgehouden. 😉

  • Silke

    Haha, die quote :’-) onzen vriend had inderdaad groot gelijk!

  • zwartraafje

    Super blij om hier te lezen dat je al bij al niet te veel last hebt van zwangerschapskwaaltjes en je zwangerschapsdiabetes. Mijn lichaam doet al sinds mijn 9 continue averechts. Daarvoor hing het het ook al wel eens sporadisch uit maar sinds dat jaar lijkt het het als een uitdaging te beschouwen om tegen alle regeltjes in te gaan. Zo stond ik eerder deze week 3 maal te laag op één dag ondanks extra druivensuikers. Het strafste was nog wel dat ik een uur nadat ik een stuk taart af alweer te laag stond. Jammer dat mijn gewicht niet hetzelfde reageert – maar dat is waarschijnlijk weer net iets teveel gevraagd. Ik blijf hier alleszins duimen dat jou zwangerschap zo vlot blijft verlopen én beebje het bij yoga houdt en niet overschakelt op kickboksen of zo.

  • fieke

    Ik heb eens ergens gelezen dat slechter slapen tijdens de zwangerschap een middeltje is van Moeder Natuur om mama’s voor te bereiden op de eerste weken gebroken nachten. Attent hé?
    Heel erg benieuwd naar het geboortekaartje (naar Beebje ook hoor, uiteraard)!
    Die zwangerschapsdiabetes lijkt me vreselijk, maar als ik het zo lees ga je er echt goed mee om!
    En verder ben ik ook wel benieuwd naar of Beebje een jongen of een meisje zal zijn. Tussen de lijnen door heb ik het alvast nog niet kunnen raden 🙂

  • Evi

    Wat fijn om te lezen dat alles goed met jullie gaat! En die slapeloze nachten moet je inderdaad maar beschouwen als voorbereiding voor wanneer Beebje er is 🙂 Naar het einde van mijn zwangerschap had ik trouwens gigantisch veel last van brandend maagzuur en melk drinken was mijn redmiddel. Overal had ik toen kleine flesjes melk rondslingeren 😉 Ik ben nog steeds heel benieuwd naar het geslacht, de naam en uiteraard ook het kaartje 🙂

  • Eilish

    Ik zie hierboven in de reacties: ‘een doos met rompertjes en kleedjes’
    Ofwel moesten dat kleertjes zijn, ofwel krijg je een dochter 🙂

  • Henrieke

    Wat fijn dat het nog steeds goed gaat! Wel jammer van de zwangerschapssuiker en apart wat dat met je gewicht doet.

    Het verbaast me soms met mijn twintig weken hoe vaak ik de baby voel. Hopelijk kun je snel ook weer wat beter slapen.

  • Pin It on Pinterest