Ik heb altijd gezegd dat als ik moest kiezen tussen een poetshulp en een persoonlijke chef, ik zou kiezen voor een persoonlijke chef. Een rommelig, vuil huis, daar kan ik perfect mee leven. Een lege maag, dat is problematisch. En stiekem sta ik gewoon niet zo heel graag in de keuken. Ik eet graag, dat wel, maar het koken zelf… meh.
Sinds de geboorte van ons Meneertje heb ik geen enkele keer in de keuken gestaan. Er was de kraamverzorgster die onze diepvries heeft volgestoken met heerlijke huisbereide gerechten en natuurlijk was er ook de nodige kraamkost. Niet moeten koken de afgelopen vier weken was by far het mooiste kraamkado dat ik heb gekregen.
Sinds de zwangerschap kook ik ook niet meer. Ik kon niet goed tegen kookluchtjes en van het aanzicht van rauwe vis of vlees werd ik instant misselijk. Sindsdien neemt de hubby dat voor zijn rekening ?
Kraamhulp dat was pas een cadeau, opeens kregen alle kamerplanten weer bloemen ?
aaaah, van mij heb je nog kraamkost voor een aantal dagen te goed. Ik ben het niet vergeten. Het komt…..
Blij te horen dat ik niet alleen ben. Ik kwam gisteren tot de constatatie dat ik al 3.5 maanden niet meer gekookt heb en schaamde me al een beetje ?
Heerlijk! Vanaf nu ga ik ook altijd kraamkost maken voor mensen die een baby hebben. Zelf zo veel aan gehad vorig jaar!
Ik ben thuis de chef van dienst. Al is dat de laatste tijd niet zo makkelijk met de vele nachtshiften op het werk. Geef ons dan maar een poetshulp dus het huis wat proper houdt. Want dat doe ik (en de vriendin) niet zo graag 🙂