Het Vriendje en ik werden deze nacht om vijf uur wakker en vroegen elkaar slaapdronken af of ons Meneertje nu écht zeven uur aan een stuk had geslapen. Zeven? We telden, telden nog eens en kwamen iedere keer tot dezelfde conclusie. Zeven uur. JaweL Maar na zijn voeding van vijf uur viel hij niet meer in slaap en wou hij uiteraard ALLES weer gezien hebben. You win some, you lose some.
Deze ochtend werd ik voor het eerst getrakteerd op twee prachtige sociale glimlachjes, allebei vlak na elkaar nadat ik hem even in z’n parkje had gelegd omdat ik iets wilde pakken. Heel zijn gezichtje straalde opeens en ik werd er een blubberend hoopje moeder door. Serieus. Die hormonen, ze mogen er nu toch wel eens mee stoppen hoor. Tien tellen later was hij weer het hele kot bij elkaar aan het krijsen. You win some, you lose some.
Hier krijg ik een brede glimlach en een warm hart van. ‘You win some, you lose some ‘ vat ouderschap mooi samen :).
Als dat het kot bij elkaar krijsen vaak gebeurt (zeker rond de 6 weken huilpiek), leg je huis vol oordopjes en steek er in zodra het begint. Je zult je meneertje nog even goed horen, maar het doet jou fysiek dan toch al ietsje minder zeer. Dan kun je ietsje langer een achtig blijven denken aan dat glimlachje (zeker 5 seconden 😉 )
Zen achtig dus, zucht…
En leve die momenten op de top!