Diegene die hier al wat langer meelezen, weten dat ik een boon heb voor briefromans. Ik lees ze ontzettend graag. Dus van zodra ik er weer eentje ontdek, dan zet ik ze op een lijstje voor ooit een keer als ik écht nood heb aan zo’n briefroman. Onlangs kriebelde het weer, dus haalde ik de lijst boven en besloot mijn tanden in Dear Mr. Knightley van Katherine Reay te zetten.
Samantha werd een tijdje terug ontslagen bij haar eerste job en kwam zo terug terecht bij het weeshuis waar ze opgroeide. Daar krijgt ze te horen dat een anonieme weldoener haar studies wil betalen. Alleen mag ze niet kiezen wat ze gaat studeren. Ze moet journalistiek studeren. Hoewel ze liever iets met literatuur zou gaan studeren zodat ze haar liefde voor Jane Austen helemaal kan laten botvieren, gaat ze toch in op het aanbod. Een tweede voorwaarde van de anonieme weldoener is dat ze hem brieven moet schrijven. Al snel worden die brieven een soort van dagboek waarin ze het wel en wee van haar leven deelt, van haar eerste kus tot haar problemen met haar studies.
Ik denk dat jullie uit de afgelopen drie of vier boekrecensies wel hebben kunnen afleiden dat ik momenteel voornamelijk tijdens de nachtvoedingen lees. Die duren hier best lang, dus ik kan die tijd maar nuttig invullen door te lezen. Als je zo midden in de nacht leest, dan moet je niet aan hoogstaande literatuur beginnen. Nope. Je kan je dan best houden aan lichte luchtige lectuur. En dit boek valt zeker in die categorie. Het is supervoorspelbaar en bijzonder melig, maar ik heb er van genoten. Het is een briefroman en daar heb ik sowieso een zwak voor. Plus het hele boek is doordrenkt van verwijzingen naar Jane Austen, waardoor ik meteen ook mijn lading Jane Austen binnen kreeg. Af en toe heb ik dat al eens nodig. Dus die combinatie werkte zeker wel voor mij, maar ik vermoed dat dit boek lang niet voor iedereen iets is.
Maar sommige momenten had ik echt zin om het hoofdpersonage bij haar schouders te pakken en eens goed door elkaar te schudden. Of een paar kletsen te geven in haar gezicht. Ook een optie. Sam is een al onzekerheid, naïviteit en angst. Ze heeft goede redenen om niet zomaar iedereen te vertrouwen, maar de mensen die ze dan blindelings vertrouwt, daar stel je je als lezer meteen vragen bij. En haar naïviteit is een beetje op de rand van ongeloofwaardig. Soms is het zelfs kinderlijk. Dat ze heel die tijd niet door heeft dat Alex een oogje op haar heeft, daar kon ik niet helemaal in komen. Laat staan dat ze niet een vermoeden had wie Mr. Knightley was. Maar bon. Af en toe had ze dus effe kletsen nodig, die Samantha, maar het is allemaal goed gekomen met haar. Uiteindelijk.
Ik zag intussen dat Katherine Reay nog een paar Jane Austen gerelateerde boeken heeft en nog een paar andere boeken die misschien iets minder in teken van Jane Austen staan. Vermoedelijk ga ik mij binnenkort eens op één van haar andere boeken storten, want dit boek las zo ontzettend vlot en was eigenlijk vrij ideaal voor tijdens nachtvoedingen. En zo blijven we lezen. Want lezen is life en al.
Dear Mr. Knightley verscheen eerder dit jaar in het Nederlands onder de titel Geachte Mr. Knightley. Je kan het verkrijgen bij de betere boekhandel of de plaatselijke bibliotheek maar ook online bij onder andere Bol.
Klinkt als de ideale ontspanning!