Gisterenavond was ik net de tafel aan het afruimen toen er werd aangebeld. Het Vriendje was Het Meneertje in bed aan het steken, dus liep ik snel naar de voordeur en opende die. Niemand. Er stond helemaal niemand voor onze deur. Ietwat verbijsterd sloot ik de deur. Het zou zeker niet de eerste keer zijn dat er belleke trek gespeeld wordt. Kids will be kids, dus ik trok me er niet te veel van aan.
Maar nog voor ik de woonkamer goed en wel in was gelopen, hoorde ik zacht gemiauw aan het raam langs de straatkant. Snel spurtte ik terug naar de voordeur en opende die opnieuw. In mijn hoofd was één van onze katten aangereden geweest en had iemand de kat in kwestie zwaargewond achtergelaten op onze dorpel. Toen ik de deur open trok zag ik Vince in het midden van de straat staan. Een aanrijdende auto was net aan het vertragen. Snel riep ik onze rosse viervoeter binnen. En dat moest ik geen tweede keer herhalen, want Vince doet niets liever dan binnen zitten.
Nu is de vraag: hoe is dit gebeurd?! Heeft Vince duidelijk gemaakt aan een voorbijganger dat hij hier woonde? Of heeft hij zichzelf aangeleerd hoe hij moet aanbellen? Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ooit, ooit kom ik het ongetwijfeld te weten.
Slimme kat!!!