#ouderzonden over zelfliefde en mijn bestaan als slons

Het is weer tijd voor een #ouderzonden blogbericht. Hoera! Deze keer op tijd! #Ouderzonden is  een blog challenge waarbij iedere week aan de hand van de zeven hoofdzonden het ouderschap wordt besproken. Ik ben dan nog nét geen vier maanden mama, maar ik wou toch graag meedoen. Nah!

Luxuria (onkuisheid – lust – wellust) – 15 februari
Wat doe je om jezelf graag te blijven zien en dit over te brengen aan je partner nu je in de eerste plaats vooral ‘ouder van …’ bent?

Ik heb het hier nooit onder stoelen en banken gestoken dat ik wat moeite heb met mezelf graag te zien. Tijdens mijn zwangerschap leerde ik wat zelfliefde was en stond ik versteld van wat mijn lijf allemaal kon. Ik denk dat ik nooit eerder zo goed voor mijn lijf zorgde als tijdens die negen maanden. Ook daarna stond ik te kijken van hoe snel mijn lijf terug in de plooi viel. Echt zotjes gewoon wat zo’n vrouwenlijf kan. Maar ik geef toe dat het die zelfliefde-high een beetje aan het minderen is. Niet dat ik mijn lijf opeens haat of verafschuw, het is desondanks een zwangerschap min of meer hetzelfde gebleven, maar zelfliefde is gewoon even geen prioriteit.

Helaas heb ik de neiging mezelf weg te cijferen en anderen op de eerste plaats te zetten. Dat is niet altijd een even gezonde karaktertrek, ik geef het toe. Momenteel komt Het Meneertje bij alles op de eerste plaats. Ook Het Vriendje krijgt de nodige aandacht. Maar ikzelf? Goh. Laat ons zeggen dat mijn me-time ontzettend beperkt is momenteel. Het komt er op neer dat ik momenteel blij ben als ik al twee keer per week kan douchen. Yup. En vaak douche ik mij nadat ik met Het Meneertje in bad ben geweest terwijl Het Vriendje zoonlief aankleedt. Even me-time onder de douche en de batterij zo opladen zit er dus niet in. Mijn me-time beperkt zich momenteel tot een uurtje of twee stressen in de auto om toch een beetje dat autorijden te onderhouden. Ayup.

Daarnaast loop ik sinds september rond in dezelfde kleren. Niet non-stop natuurlijk. De kleren in kwestie worden uiteraard wel gewassen. Doh. Maar ik heb twee zwarte zwangerschapsjoggings, drie shirtjes, een trui en een cardigan waar tussen ik wissel. Jawel. Ik draag nog steeds mijn zwangerschapskledij. Dat komt voornamelijk omdat ik écht niet wil nadenken over wat ik wil dragen die dag, maar ook omdat ik eigenlijk geen broeken meer heb die passen. Als je opeens zes kilo minder weegt dan voor je zwangerschap, dan zijn sommige kledingstukken een beetje te groot. Een beetje zo. En als ik dan moet kiezen tussen een jeansbroek die afzakt of zwangerschapsjoggings die afzakken, dan kies ik voor comfort. Hmm… joggings.

Dus ik ben misschien niet zo goed bezig op vlak van zelfliefde. En dat overbrengen aan mijn partner, dat gaat dan ook helemaal niet. Oeps. Sorry, poepie.

MAAR! Maar! Komende zaterdag ga ik winkelen. Jawel. Ik heb afgesproken met een paar geweldige dames om ergens lekker te gaan eten, maar stiekem duik ik voor onze afspraak nog enkele kledingwinkels in. En hopelijk kom ik dan ook buiten met een paar kledingstukken die me enigszins passen, want die broeken waarvan het kruis tot ongeveer aan mijn knieën komt te hangen, beginnen me stilletjesaan ook te storen. Stilletjesaan zo. Het heeft maar vijf maanden geduurd.

Binnen afzienbare tijd wil ik ook graag nog eens langs de kapper gaan. Jawel. U leest het goed. Ik wil vrijwillig en al naar de kapper gaan. Volgens mij is er hier sprake van een mirakel. Het is alweer geleden van december 2016 dat ik ging en ik heb ongetwijfeld weer genoeg haar om te doneren. Plus zoonlief begint met veel plezier te grijpen naar mijn vlecht en eraan te trekken. En nope. Nope. Foute boel.

Langzaam maar zeker ga ik terug wat meer werk maken van “mezelf graag zien”. Langzaam maar zeker. Baby steps. We komen er wel weer.

Zeg eens, wat deed jij tijdens die eerste maanden van het moederschap om jezelf graag te blijven zien? Stond je erop om dagelijks mascara op te doen? Droeg je die slipjes met kant om je toch een beetje sexy te voelen? Of liet je niets tussen jou en je kappersafspraak komen?

10 thoughts on “#ouderzonden over zelfliefde en mijn bestaan als slons

  1. Oh wat herkenbaar! Ik heb ook nog heel lang die zwangerschapsbroeken gedragen want die zaten zo comfortabel 🙂 Ik probeerde om af en toe eens te gaan lunchen met vriendinnen. En een warm bad te nemen als Tuur ‘s avonds eindelijk sliep. Maar veel verder dan dat kwam ik die eerste tien maanden ook niet hoor 🙂

  2. Met een baby in huis is tijd maken voor zelfliefde inderdaad geen evidentie. Ik denk dat iedere mama daar kan over meepraten 😉
    Maar no worries, beetje bij beetje komt dat terug. Geniet van je shopping tripke!!!!

  3. Tijdens de eerste maanden als mama is overeind blijven al een heuse prestatie, zeker voor kanariepietjes. En dat doe je, dus steek daarvoor maar alvast een pluim op je hoed. Beseffen dat je jezelf mist is het begin van de weg terug naar jezelf vinden, wat dat betreft vind ik dat je er vrij rap bij bent. Nog een pluim daarvoor dus!
    Die zelfliefde komt makkelijker eens je weer tijd en ruimte hebt om jezelf te zijn, klamp je voorlopig maar vast aan het vooruitzicht dat dat echt wel beter wordt. Ze noemen de tijd met kleine kleintjes niet voor niks de tropenjaren. Het is een fase, vol hormonen en een veranderd lichaam dan nog, maar ook hier geldt “het is een fase”. This too shall pass. Voor het zover is, is jezelf niet volledig vergeten misschien een haalbaarder doel? En mild zijn voor jezelf, want 2x per week douchen is ook al een mooie prestatie (ik was vaak al blij met 1x 😉

  4. Mijn eerste maanden als mama waren ook echt slonzig. Ik ging niét naar de kapper en douchen lukte ook verre van dagelijks. Ondertussen lukt alles al een pak beter, maar ik zou dat beter zelf eens uitschrijven!

  5. Ondertussen is die winkel-sessie al achter de rug. Ik loop traditiegetrouw weer wat achter met blogposts lezen en zag onlangs je lekkere bowl verschijnen op Instagram. Hopelijk heb je die dag enkele nieuwe, leuke én comfortabele kledingstukken gevonden.

Comments are closed.