Die vraag kwam een aantal keer terug toen ik jullie vroeg of jullie vragen voor mij hadden. De ene stelde de vraag specifiek over het bijberoep, de andere vroeg zich af hoe ik de ballen in de lucht hield. Ik kan er kort op antwoorden: alles ligt op z’n gat.
Ik was mij er van bewust dat niet al te veel grootse plannen moest maken, dus een paar weken voor mijn uitgerekende datum sloot ik alles wat met mijn bijberoep te maken had af. De opdrachten waren afgerond, mijn cursussen werden on hold gezet en mijn autoresponder liet iedereen weten dat ik mij tijdelijk ging focussen op het mama zijn. Ik had wel vooruit gewerkt voor Tuttefrut, maar moest die blogberichten en nieuwsbrieven enkel nog copy-pasten. Dat zou me wel lukken, zo tussen de soep en de patatten.
De eerste weken stond mijn hoofd absoluut niet naar mijn bijberoep. Ik vond het wel fijn om hier af en toe iets te posten, maar dat was zowat het enige wat ik wilde doen op mijn computer. Of waar ik tijd voor had. Naarmate de weken vorderden bleek dat Het Meneertje niet de meest geweldige dutter ter wereld was. Dus helaas was het geen optie om tijdens de dutjes wat werk te verzetten.
Er was één opdracht die ik kost wat kost wilde doen en dat was het geboortekaartje voor Kaat uitwerken. En geloof me, de uitwerking van dat kaartje was pure chaos. Gelukkig weet Katrien maar al te goed hoe het is om kindjes te combineren met werk. Dus oef. Het kaartje raakte nét op tijd klaar. Normaal gezien probeer ik geboortekaartjes zeker een maand voor de uitgerekende datum klaar te hebben. Soit. Ik voelde me er wat schuldig om, maar opnieuw, Katrien was een heel begrijpende klant. Tienduust hartjes en al.
Op Tuttefrut verschijnt er momenteel niets. De Tuttefrut nieuwsbrief is al maanden stof aan het verzamelen. Ik opende de cursussen opnieuw, maar deelde dat nieuws niet met de wereld, want marketing… Ain’t nobody got time for that. Ik heb al verschillende mails gekregen van mensen die me vragen wanneer ik weer nieuwe opdrachten ga aannemen en… Nope. Ik wil daar zelfs niet over nadenken. Zelfs mijn persoonlijke mailbox is ontploft. Taakjes waarvan ik denk “Och, dat doe ik wel effe op vijf minuten” schieten er tussen. Of vergeet ik compleet. Dat ook nog eens.
Dus op de vraag “Hoe hou je al die ballen in de lucht?” is het antwoord eenvoudig. “Er is momenteel geen enkele bal in de lucht. Ze liggen allemaal op de grond. De ene onder de zetel. De andere onder het bed. Nog een andere is helemaal naar buiten gerold en heeft een plaatsje in de tuin gevonden”. Ik vraag mezelf al een week of twee af hoe ik erin slaag om 40 Dagen Bloggen vol te houden, want serieus, ik begrijp het zelf niet.
Maar het kriebelt wel keihard om er terug in te vliegen en dat is soms frustrerend. Ik wil wel, maar het lukt niet. Ik kan niet inschatten wanneer en hoe lang Het Meneertje gaat dutten en tegen de avond ben ik vaak stikkapot. Dus heb ik me erbij neergelegd. Nu hou ik me effe bezig met Het Meneertje. Ik speel met hem, zorg voor hem, trek belachelijke hoeveelheden foto’s, produceer onnozele filmpjes van hem en maak lange wandelingen met hem. Mijn leven draait nu om hem.
Over een paar weken gaat hij naar de opvang en dan pik ik de draad terug op. En gegarandeerd dat ik hem dan keihard ga missen, dus ik kan nu maar beter even die ballen laten liggen waar ze liggen en genieten van dat kleine meneertje. Dat bijberoep loopt niet weg.
GROOT gelijk!
Genieten van het nu! De rest komt wel weer?
Dat geboortekaartje is prachtig! En doe gewoon in je eigen tempo. Forceren heeft geen zin!
Supermooi kaartje! En geniet maar van je kleine mannetje, dat is veel belangrijker dan bloggen, werken en nieuwsbrieven 🙂
Wat een prachtig geboortekaartje! En no worries, je moet nu genieten van jullie kleine meneertje. Al de rest komt later wel terug 🙂