Gebeurd

Slaap mama, slaap

Een aantal van jullie vroegen hoe het nu gaat met de slapeloosheid en wat dat geeft met een baby erbij. Ik was van plan er een blogbericht rond te schrijven op de internationale dag van de slaap, maar ironisch genoeg was ik er toen te moe voor. Tijd voor een herkansing dus.

Ik herinner me nachten dat ik als kind niet kon slapen. Dat kwam omdat ik niet moe genoeg was, maar soms ook omdat ik schrik had van het donker. Mijn oplossing daarvoor was eenvoudig. Ik stond op en las. Die slapeloosheid is dus iets dat ik al jaren en jaren en jaren met me meedraag. Ik ben een hele lichte slaper en ik ben best wel graag wakker. Mijn grootste probleem is altijd geweest dat ik, eens ik wakker ben, moeilijk terug in slaap val. In slaap vallen ‘s avonds is absoluut geen probleem, maar oh wee als ik ‘s nachts wakker word voor eender welke reden.

Een paar jaar geleden begon ik dan met oordopjes te slapen zodat ik toch niet bij het minste geluid van de huisgenoten zou wakker worden. Dat hielp. Dat hielp zeer goed zelfs. Een beetje te goed, want ik werd volledig afhankelijk van die oordopjes. Als ik ergens naartoe ging en ik had ze niet mee, dan sliep ik niet. Gewoon niet. Dus leerde ik mezelf opnieuw slapen. Zonder oordopjes.

Tijdens de zwangerschap lag ik opnieuw regelmatig ‘s nachts wakker. Vooral de laatste maanden vierde de slapeloosheid opnieuw hoogtij. Ik heb dan ook vele nachtelijke uren doorgebracht in de zetel terwijl Het Vriendje boven in bed verder ronkte. Dat was soms ontzettend vermoeiend, maar ik zag het als een goede oefening voor als Beebje er was. Dan zouden we ongetwijfeld ook vele gebroken nachten hebben.

En die gebroken nachten, die kwamen er. Alleen begon Het Meneertje al na een paar weken flinke blokken door te slapen. Daar speelt de kunstvoeding waarschijnlijk wel een rol in, vermoed ik zo. Het probleem was dat ik na een nachtvoeding héél moeilijk of zelfs niet terug in slaap viel. Ik sliep dan een paar uur, gaf een flesje, lag drie à vier uur wakker en gaf dan nog een flesje, sliep misschien nog een uur of twee om vervolgens opnieuw wakker te zijn en op te staan. Daarnaast werd ik vaak wakker door de geluiden die Het Meneertje produceerde in de cosleeper, vlak naast mij. Serieus, een velociraptor was er met momenten helemaal niets tegen.

Het kwam er op neer dat ik vaak ‘s nachts slechter sliep dan Het Meneertje. Jawel.

Aangezien slecht slapen een grote invloed heeft op mijn bloedsuikerspiegel, was het iets dat ik echt wel terug in orde wilde krijgen. Dus kaartte ik het probleem aan bij mijn huisarts. Heel even heb ik medicatie genomen om beter door te kunnen slapen, maar ik werd er zo suf van, dat ik er al snel weer mee stopte. Ik slaap nog liever slecht en loop nog liever wat moe rond, dan dat ik met dat suffe gevoel rondloop.

Het Vriendje en ik wisselden van kant in bed zodat ik verder weg lag van Het Meneertje en ik greep terug naar de good ol’ oordopjes. Dat werkte vrij goed. Ik werd nog steeds wakker als Het Meneertje me nodig had ‘s nachts (of als hij ellenlange monologen begon af te steken midden in de nacht. Dank u, zoon). Je bent een lichte slaper of je bent het niet. Dat was hetgeen waar ik mij het meeste zorgen om maakte: dat ik zoonlief niet zou horen als hij me nodig had. Maar die zorgen waren dus nergens voor nodig.

Langzaam maar zeker ben ik weer het gebruik van de oordopjes aan het afbouwen. Deze week slaap ik terug naast Het Meneertje en probeer ik niet iedere nacht met de oordopjes in te slapen. Het is een beetje zoeken en proberen, maar ik begin terug mijn draai te vinden. Zo sliepen we deze nacht met z’n allen fijntjes door en liet ik de oordopjes achterwegen. Hoera! Fingers crossed dat het zo goed blijft gaan.

You Might Also Like

  • Moederschip

    Hier ook zo’n lichte slaper… co-sleepen was voor mij de hel! Het ging pas beter toen ze op hun eigen kamertje gingen liggen. We hielden elkaar gewoon wakker (ik praat dan ook nog eens in mijn slaap). Ik duim mee dat de goeie flow nu mag blijven!

  • fieke

    Ja, die babies, die kunnen nogal wat geluiden produceren hé? Ik werd er gek van, en J. sliep vrij snel op haar eigen kamer. Ik werd gek van niet kunnen slapen… Tot ik met oordopjes begon te slapen, en dat doe ik nu nog altijd. Ik ben er ook een beetje afhankelijk van, maar als mijn man in het buitenland is slaap ik zonder, omdat ik J. anders niet hoor. En dan slaap ik ook best goed. Het probleem is hier vooral dat mijn man en ik een ander slaapritme hebben en ik altijd wakker word als hij komt slapen…

  • Lize

    Ik ben ook graag wakker maar heb veel nood aan slaap dus best een vervelende ‘combinatie’. Gelukkig lijkt het bij jou stilaan terug in orde te komen.

  • Goofball

    Grappig (voor een buitenstaander) maar frustrerend als je slechter slaapt dan je baby. Mijn kinderen zijn maar heel laat beginnen doorslapen…enfin, de jongste slaapt nog maar 1 op de 2 nachten door, maar ‘k ben dan gelukkig dat we (dankzij de borstvoedingshormonen?) allebei daarna snel weer inslapen. ‘k Ben momenteel fel aan het twijfelen of ik hem niet onder druk moet afleren om ‘s nachts te drinken, maar ‘k heb schrik dat we dan dus net gaan beginnen wakker liggen. Moeilijk dilemma.

  • Evi

    Hahaha, ik wist dat dus ook niet dat ze als baby zo een lawaai kunnen produceren in hun slaap 🙂 Tuur is na ongeveer een jaar op zijn eigen kamer gaan slapen, maar mijn slaap kwam dat eigenlijk niet ten goede. Ik ben sowieso een lichte en slechte slaper dus van zodra hij een kik geeft door de babyfoon ben ik wakker. Maar dat went ook wel 🙂

  • Pin It on Pinterest