Het kriebelde al een tijdje om de blog in een nieuw kleedje te steken, maar het kwam er nooit van. Ik maakte het iedere keer allemaal te complex en dan loop ik een beetje vast. Of sla ik een beetje tilt. Maar vorige week had ik opeens een idee voor een nieuwe header. Die werkte ik in recordtijd uit en ik was op slag smoorverliefd.

Dat nieuwe kleedje moest er niet komen omdat het oude me niet meer aanstond. Het oude thema vond ik heel fijn om mee te werken, maar af en toe moet je gewoon eens kunnen wisselen. Back in the day wisselde ik, denk ik, om de zes maanden van layout. Gewoon. Omdat het kon. En omdat het wat persoonlijker mag zijn. Omdat er in mijn eigen leven veel veranderd is de afgelopen maanden en dat zeker ook te zien mag zijn op mijn blog. Omdat mijn persoonlijke blog op die manier een uithangbord kan worden voor mijn illustratie- en designwerk. Omdat het af en toe gewoon eens tijd is voor wat verandering, want verandering van spijs doet eten.

Ik haalde heel wat druk van de ketel door gewoon hetzelfde thema te behouden, maar een paar andere functies aan te vinken. Dus technisch gezien is het niet helemaal een nieuw kleedje. Eerder een kleedje waarvan ik de mouwen afknipte en de zoom wat inkortte. Zoiets. In plaats van de volledige berichten onder elkaar op de homepagina, zie je nu een kleine intro. Dat is bewust gedaan. Zo krijg je niet eerst een grote header en een groot beeld te zien en moet je niet eeuwig scrollen tot aan de tekst. Wat je dan wel moet doen, is doorklikken op het bericht op de homepagina, maar dat lijkt me een kleine moeite, toch?

Dus ja. Verbeelding in een semi-nieuw kleedje. Ik vind het wel wat hebben. Jullie hopelijk ook. En ooit, ooit maak ik wel eens dat complexe design dat al een tijdje door mijn hoofd spookt. Ooit.