Eleanor Oliphant is Completely Fine is een boek dat ik een paar weken voor de geboorte van Het Meneertje las. Dat is ongetwijfeld de reden waarom er hierover nooit een recensie verscheen, want het is een boek dat ik met heel veel plezier met jullie zou gedeeld hebben. Dus dan doe ik dat nu maar. Nah.
Dit blogbericht bevat affiliate links. Dat wil zeggen dat ik daarvoor een miniscuul bedrag krijg als jij via een link iets koopt. Op die manier kan ik na een aantal maanden weer een nieuw boek kopen om te recenseren. Yuy!
Eleanor Oliphant heeft haar leven vrij goed onder controle dankzij haar vele routines. Ze neemt iedere dag dezelfde weg naar het werk, draagt dezelfde kleren, eet elke dag dezelfde maaltijd en aan het begin van ieder weekend koopt ze twee flessen wodka die tegen het einde van het weekend leeg zijn. Haar leven loopt op rolletjes en dat is dik in orde voor Eleanor. Dan ontmoet ze Raymond, een collega uit het IT departement van het bedrijf waar ze bij werkt. Wanneer ze samen met Raymond een oudere man ziet vallen op straat, verandert haar leven helemaal.
Vanaf de eerste pagina wist ik dat Eleanor Oliphant helemaal mijn ding was. Je ontdekt meteen dat Eleanor nogal een rare kwibus is. Ze doet iedere dag van de week hetzelfde en houdt er bijzonder weinig vrienden op na. Om niet te zeggen helemaal geen. Ze is zo’n beetje de vrouwelijke tegenhanger van Don Tillman uit The Rosie Project. Je beseft als lezer al snel dat Eleanor niet helemaal ok is zoals de titel doet vermoeden, maar je weet niet exact wat er aan de hand is. Naarmate zij zich opent voor de wereld, kom je meer en meer te weten over haar verleden en wat voor een invloed die heeft gehad op haar.
Het is een boek met een heerlijke set personages. Niet alleen Eleanor is een heerlijk eigenzinnig personage, die niet altijd even goed weet wat te doen in sociale situaties en er zaken uitflapt zonder er bij na te denken. Ook de andere personages die haar pad kruisen zijn apart op hun eigen manier. Raymond, de collega van Eleanor, die haar onder de vleugel neemt, hoewel hij in ongeveer alle mogelijke opzichten haar tegenpool is. Sammy, de oudere man die Raymond en Eleanor helpen nadat hij een toeval krijgt op straat. De hele cast claimt zo’n beetje een plekje in je hart.
En hoewel het langs de ene kant overkomt als een licht en luchtig boek, is het dat zeker niet altijd. Net dat contrast maakte dit boek zo interessant. Als lezer heb je al snel door dat er stront aan de knikker hangt en dat er heel wat donkere wolken zijn in het leven van Eleanor, alleen weet je niet helemaal wat en waarom. Uiteraard wil je weten wat er scheelt en waarom Eleanor is wie ze is of hoe ze geworden is wie ze is. Daardoor leest het boek ook als een trein. Je wil het weten. Je wil weten wat er gebeurd is en wat Eleanor zo gevormd heeft. Eens dat allemaal duidelijk wordt, moest ik toch even slikken.
Dus ja. Het boek is tegelijk een luchtig tussendoortje en toch ook best wel wat zwaardere kost, een contrast dat niet zo vaak tegenkomt, maar dat keihard werkte in dit boek. Zoveel maanden nadat ik het gelezen heb, denk ik er nog steeds met heel veel genegenheid aan terug, want hoewel het een donker kantje heeft, is het vooral een warm boek. Eentje dat je achterlaat met een fijn gevoel. Eentje waardoor je zelf op zoek wil gaan naar je eigen Raymond en Sammy. Aanradertje.
Het boek verscheen vorig jaar in het Nederlands onder de titel Ik ben Eleanor Oliphant, maar ik heb een vermoeden dat je het nog altijd kan vinden in de betere boekhandel. Bij Bol vind ik helaas enkel het ebook voor de Nederlandse versie. Die digitale versie kost €9,99. Dus spring even binnen bij je plaatselijke boekhandel als je toch liever de papieren versie wil.