Onlangs kwam Het Meneertje thuis met een tekening die hij gemaakt had op de crèche. Een paar lijnen op een wit blad, veel meer stelde het niet voor, maar ik was door het dolle heen. Eén van de zaken waar ik zo naar heb uitgekeken is om samen met hem te kunnen tekenen en knutselwerkjes te kunnen maken. Je weet wel, dat creatieve gen wakker maken in hem. Dus eindelijk zag ik mijn kans schoon.
Gisteren kocht ik kleurkrijtjes voor kleine handjes zodat hij thuis ook zou kunnen kliederen. Acht kleuren zaten er in het pak. Ideaal om mee aan de slag te gaan, leek me. Thuisgekomen van de crèche gaven we hem een blad en uiteraard ook de krijtjes. De krijtjes werden met veel enthousiasme onthaald en er werd meteen wat gekliederd. Toen we Het Meneertje op een iets comfortabelere manier wilden laten tekenen en hem aan zijn tafeltje wilden zetten, liep er iets mis. De krijtjes vielen op de grond en ergens in al die chaos, waarvan Het Meneertje ook gebruik maakte om een rood krijtje op te eten, verdween het roze krijtje.
Ik weet honderd procent zeker dat het krijtje in de doos zat en ik heb het over de grond zien rollen. Maar toen Het Vriendje later de krijtjes opruimde, merkte hij dat het roze verdwenen was. Zomaar. Poef. Gone. Het ligt niet onder de zetel, het ligt niet in de speelgoedmand, het ligt niet achter ons geïmproviseerde salontafel. Het is gewoon verdwenen. Weg. Foetsjie. De volle vijf minuten heeft het hier overleefd. Yup.
We beginnen langzaam te vermoeden dat er ergens ten huize Verbeelding zich een zwart gat bevindt, vermoedelijk ter hoogte van de zetel in de woonkamer. Moest ik opeens zomaar verdwenen, geen paniek, ik ben daar waar het roze krijtje zich bevindt. Hopelijk is er op die plek ook wat papier, want wat heeft een mens meer nodig dan wat papier en een kleurkrijtje om zich bezig te houden, toch?
Hier is er ook ergens een magische bermuda driehoek in huis! Fietsslotsleutels, weessokken, afstandsbedieningen… alles verdwijnt erin!
Ik heb zo’n worm hole op mijn bureau: daar verdwijnen balpennen, potloden en USB-sticks door naar een parallelle dimensie…
Het enige zwarte gat dat bij ons soms is, is het gat in de bankkaart/portefeuille 🙂 Weessokken komen enkel voor als de wasmand uitpuilt en ze apart gewassen worden. Onze wasmachine is dus nog redelijk braaf 😉
Bij ons ligt er puzzelstukje in dat zwarte gat. En ik kan daar echt niet tegen zo’n onvolledige puzzel!
Heel erg herkenbaar! Hier ligt dat dan meestal onder de zetel zo in een hoekje waar je niet aan kan, maar er zijn ook al een paar dingen die echt lost forever zijn. Teken van het universum! 😉
Al die genderneutraliteitscampagnes, misschien had je huis daar gewoon de buik van vol. 😉
Helaas pindakaas, is onze kleine meid geen tekenaar of knutselaar. Al in de crèche werd het duidelijk, nu in de Berenklas nog meer. Aan het waslijntje kan ik altijd haar kunstwerkje eruit halen. Het is voornamelijk WIT, met hier en daar een streep. Met hier een daar een pluk wol gekleefd. Ik vind het superspijtig, mijn zus is heel erg creatief, mijn man en ik hebben 2 linker tekenhanden. Dus erg verwonderd moet ik niet zijn 🙂
🙂 zalig