Dossier Slaap Gebeurd Gelezen

Hoe twee hoofdstukken lezen in een boek mijn slaap positief beïnvloedde

Eind vorig jaar ergens kocht ik het boek Why We Sleep van Matthew Walker (of Slaap in het Nederlands). We hadden hem gezien/geluisterd op de podcast van Joe Rogan en de man had interessante dingen te vertellen over slaap. Het was pas dit jaar, nadat Michel Vuijlsteke blogde over het effect dat het boek had gehad op zijn slaap, dat ik er daadwerkelijk in begon te lezen.

En eigenlijk ben ik nooit verder dan een twintig à dertigtal pagina’s geraakt, maar dat was blijkbaar meer dan genoeg voor mij om een serieuze klik te maken. Ergens in die eerste paar hoofdstukken verwijst Matthew Walker naar een experiment met een bloem. Het is een bloem die ‘s ochtends haar blaadjes opent om zonlicht op te nemen en ‘s avonds haar blaadjes terug sluit om te rusten. Zoiets in die aard in ieder geval. Een wetenschapper had een aantal van die bloemen in een donkere doos of kamer gezet en merkte dat hoewel er geen daglicht te bekennen viel, de bloemen wel hetzelfde ritme aanhielden. Ook wanneer twee wetenschappers (waren het dezelfde van het bloemenexperiment? Ik weet het niet meer) zich opsloten ergens in een de diepste krochten van de aarde, ver weg van al het daglicht, merkten ze dat ze min of meer hetzelfde ritme aanhielden. Het befaamde circadiaan ritme. Ons biologische klokje.

Daglicht is lang niet de enige factor die invloed heeft op dat ritme. De mens is een complex organisme bestaande uit heel wat kleinere organismen die elk hun eigen bijdrage leveren aan het grotere geheel en al die kleine organismen hebben een invloed op dat grotere geheel. Dat wat je eet een invloed heeft op je slaap, dat is geen nieuws, maar dat wanneer je eet ook bijdraagt aan je ritme, dat was dan weer wel nieuws voor mij. Ik durf mijzelf nogal vaak te verliezen in iets waar ik mee bezig ben om vervolgens te beseffen dat het half vier ‘s middags is en dat ik niet heb geluncht. Oeps. Of ik ben bezig met iets dat me wat stress bezorgt en ik begin meteen te stressknabbelen tussendoor. Jawel, lieve lezer, als het op eten aankomt, is er werk aan de winkel. Van een echt eet-ritme was er de laatste maanden van vorig jaar weinig sprake. Dat verklaart ongetwijfeld ook wat er met het cijfer op de weegschaal gebeurde rond die periode. Nog een grote oeps. Oeps.

Beseffen dat wanneer je eet invloed kan hebben op je biologische ritme, was voor mij een gigantische aha-erlbenis. Hoe stom het ook klinkt, ik heb er letterlijk nooit bij stilgestaan. I know. Dus begon ik er meer en meer op te letten. Ik zorgde dat ik ‘s middags een alarm zette zodat ik zeker rond 12u30 zou eten en ‘s avonds zorgde ik ervoor dat ik niet meer te veel snoepte. Of dat probeerde ik toch alleszins. Dat waren blijkbaar de twee belangrijkste punten voor mij. Ontbijten heeft weinig invloed voor mij, zo bleek en het avondmaal wordt hier vrijwel iedere dag rond hetzelfde uur genuttigd aangezien iemand *kuch*Het Meneertje*kuch* zijn biologisch klok zéér goed weet wanneer het etenstijd is. Ook tussendoortjes probeerde ik terug te beperken, maar zoals ik al schreef: er is nog een beetje werk aan de winkel.

Maar sinds ik ben beginnen letten op de tijdstippen waarop ik eet, merk ik dat ik beter slaap. Uiteindelijk ben ik niet veel meer dan dat bloemetje dat een natuurlijk ritme heeft dat bepaald wordt door een hele sloot factoren waarvan voeding er ééntje is. En het is zeker geen onbelangrijke factor, zo blijkt.

Fun fact: in het voorwoord van Why We Sleep schrijft Matthew Walker dat hij het absoluut niet erg vindt als je in slaap valt tijdens het lezen van zijn boek. Ik moet dat nogal goed in mijn oren hebben geknoopt, want ik kan ‘s avonds nooit meer dan twee à drie pagina’s na elkaar lezen in dat boek zonder in slaap te vallen. Het is in een interessant boek, daar niet van, maar blijkbaar doet lezen over slapen mij in slaap vallen. Het boek is dus nog altijd niet uit. Sja.

You Might Also Like

  • Koen Van der Auwera

    Klinkt interessant! *op te-lezen lijstje zet*

  • Goofball

    ha, dat wist ik niet. Interessant.

    Ik heb geen slaapproblemen maar eet ook wel relatief honkvast. Blijven doen dus.

  • Lize

    Dat lijkt mij een heel interessant boek. Ik heb veel slaap nodig maar ook als ik veel slaap ben ik toch relatief snel moe.

  • Leen

    Ik heb daar ook al wat over gelezen, over dat cicardiaans ritme. Toch zot hoe ons lijf zo ingenieus in elkaar zit…. Ik ben alleszins iemand bij wie het hongeralarm heel goed werkt. Afleren om te eten ook al heb ik geen honger, daar is nog meer werk aan.

  • Verbeelding Book Challenge 2019 | uitgelezen in juni – fiekefatjerietjes

    […] ik over dit boek las bij Kathleen, zette ik het hoog op mijn leeslijst. Ik heb altijd veel behoefte gehad aan slaap, maar toen drie […]

  • Pin It on Pinterest