Woord van de dag

Iedere ochtend nadat Het Meneertje zijn fles op heeft, wijst hij naar mijn smartphone die op het bijzetmeubel ligt naast de zetel en zegt hij “die!”. Dat wil evenveel zeggen als “ik wil graag naar filmpjes kijken op de gsm, alsjeblieft”. Ooit krijgen we die volzinnen en een “alsjeblieft” echt wel aangeleerd. Mark my words.

We proberen schermen te beperken hier ten huize Verbeelding, maar de gewoonte van ‘s ochtends eventjes filmpjes te kijken is er in geslopen. We kijken geen YouTube of Netflix op de smartphone. Nope. We kijken filmpjes die we hebben opgenomen van hem en van onszelf. Ik gebruik nog steeds de 1 Second Everyday app waarin ik een videoclip van een secondje bijhou per dag. Die secondjes worden geknipt uit langere filmpjes die ik of Het Vriendje opneem en het zijn die filmpjes die Het Meneertje zo geweldig vind.

Deze ochtend greep ik de smartphone en op mijn homescreen stond vlak boven de klok het icoon van een maan. Dat is eigenlijk het weericoon, maar als het nog vroeg op de ochtend is, dan besluit mijn smartphone dat het nog te vroeg is om een weericoon te laten zien en laat hij een halve maan zien. “Maa” zei Het Meneertje terwijl hij wees naar het icoontje. Hij voegde er nog een hele hele stille n aan toe. Nauwelijks hoorbaar. “Maa” zei hij opnieuw terwijl het icoontje van de maan veranderde in een zon. “Ja,” zei ik “Dat was de maan!”. Ik opende meteen Google images en zocht nog een paar foto’s van de maan op. Opnieuw liet Het Meneertje duidelijk weten dat hij de naam van dit hemellichaam kende.

Doorheen de dag liet ik hem nog een aantal keer een foto of een tekening van de maan zien en iedere keer zei Het Meneertje “maa” met een stille n er achter. Hij begint intussen heel goed te worden in “ja” en “nee” zeggen, kan een handvol dierengeluiden produceren, zegt “boem” iedere keer als er iets valt of als hij zelf tegen de vlakte gaat en iedere auto is tegenwoordig een “toet toet”. Behalve een brandweerwagen, politiewagen of een ziekenwagen. Dat zijn “toeta”s. En als iets lekker is of hij heeft honger, dan is het “nam nam”. En hij kan perfect scheten na doen. Dat ook. Maar namen van voorwerpen of dieren of iets dergelijks gebruiken? Nah. Daar doen we niet aan mee. Behalve dan als het op hemellichamen aankomt die enkel zichtbaar zijn ‘s nachts. Sja.

We wisten wel dat hij een fascinatie had voor de maan, want tijdens de donkere wintermaanden heeft hij er véél naar gewezen. Maar dat zijn fascinatie zo ver ging dat het één van zijn eerste woordjes zou worden? Dat had ik nu niet meteen kunnen voorspellen, nee.

3 thoughts on “Woord van de dag

  1. Ooh zo toevallig, hier ook een 2-jarige met een maanobsessie! Elke dag moet hij die kunnen zien, en hij weet haar ook altijd perfect te localiseren zelfs als het nog licht is. Geweldig blij wordt hij daarvan 🙂

  2. Blij om de herkenbaarheid te lezen van een kindje dat weinig spreekt maar dan toch af en toe eens iets laat ontglippen. ?Hier ook eentje die zich met wijzen en gebaren vooral duidelijk maakt.

Comments are closed.