Gegeten

De laatste eerste keer // Pudding

Ik ben zo iemand die de eerste keren van Het Meneertje met heel veel enthousiasme onthaalt. De eerste keer zélf een boekje uit de bib kiezen? Yeah! Boekenworm in wording! De eerste keer “paat” zeggen tegen de eenhoorn op mijn smartphonecover? Mijn klein taalwonder! De eerste keer een klein plasje op het potje? Hallelujah! De eerste keer keihard tegen de grond knallen een bloedende knie hebben? Mjah. Net iets minder enthousiast.

De vraag: “Wanneer was de laatste keer dat je iets voor het eerst deed?” is zo’n vraag die je regelmatig op het internet ziet passeren. Meestal wordt er dan natuurlijk gedoeld op grote eerste keren. Uit een vliegtuig springen of zo. Ik bedacht me dit weekend, tijdens één van de eerste keren van Het Meneertje (springen op een trampoline!), dat ik eigenlijk nog altijd regelmatig iets voor het eerst doe. Ik geef toe, sommige van die eerste keren zijn niet bepaald exotisch te noemen, maar anderen zorgen er toch voor dat ik een beetje trots ben op mezelf. Zo een piepklein beetje. Dus dacht ik: “Waarom niet gewoon af en toe ook een keertje mijn laatste eerste keer hier delen?”. Ha!

Mijn laatste eerste keer? Dit weekend maakte ik voor het eerst pudding. Jawel. Pudding. Je weet wel, met zo’n poedertje en al.

Het zit zo: ik ben eigenlijk nooit echt een fan geweest van pudding. Het werd af en toe wel een keertje klaargemaakt bij ons thuis, maar het was gewoon niet zo mijn ding. Of het velleke bovenop de pudding daar voor iets tussen zat, dat laat ik in het midden. Ahum. Kuch. Maar tegenwoordig eet ik wat vaker pudding. Het is één van de dessertjes op de lijst die ik heb gekregen van mijn diëtiste en tegenwoordig smaakt het mij wel, velleke of geen velleke. Tot voor kort kocht ik puddingskes, maar ik besloot dat ik ze evengoed zelf kon maken. En zo stond ik dus zondag in de keuken te turen naar de instructies op het zakje.

Het Vriendje moest een beetje met mij lachen toen hij mij zeer geconcentreerd de instructies zag lezen op het pakje. Zijn mond viel wagewijd open toen ik zei dat ik nog nooit pudding had gemaakt. De zotste desserts maak ik vanaf nul, maar pudding met een poedertje? Nope. Nog nooit gemaakt. “Allez jong, pudding was my first love” zei Het Vriendje en ja, lieve lezers, ik vermoed dat hij pudding nog altijd liever ziet dan mij. Ja.

Maar ik kan melden dat mijn pudding perfect gelukt is. En ja, daar ben ik stiekem een beetje trots op ook al vinden bepaalde huisgenoten dat nét iets minder indrukwekkend. Bepaalde huisgenoten moeten nu braaf zijn anders krijgen ze geen puddingske. Nah.

You Might Also Like

  • Moederschip

    Aargh ik heb dat ook nog nooit gedaan en nu keiveel goesting om dat ook te doen 😀 Lijkt me een ideale activiteit met een 2- en 4-jarige.

  • Joni

    Hier andersom. Ik ben de pudding-lover, het lief iets minder. (de dochter daarentegen ;))

  • fieke

    Mmm, pudding! Wij doen er altijd speculoosjes in, en hagelslag erop. Alledrie fan hier 🙂

  • Jill

    Je kan dat eigenlijk net zo makkelijk maken zonder poedertje. Duurt even lang en is ook poepsimpel. Ik nap het nut van het poedertje dus niet ?‍♀️

  • Lize

    Lang geleden dat ik nog eens pudding zelf gemaakt heb maar dat is zo lekker! En zeker ook als het niet te warm meer is om op te eten maar ook nog niet helemaal afgekoeld.

  • Le petit requin

    Hihihi, lang leve eerste keren 🙂 Ik maak ondertussen al een aantal jaar op het einde van het jaar een overzicht van mijn eerste keren van dat jaar en dat is echt een van de leukste terugblikken, vind ik 🙂
    Pudding maakte ik als kind al wel eens (ah ja, nadoen wat mama doet), maar is eigenlijk kei lang geleden nu. Je doet er mij wel goesting in krijgen alleszins! En hey, dat mag misschien makkelijk lijken, maar evengoed eindig je met een pudding vol klonters 😉
    Mijn laatste eerste keer was in de bergen naar een koers gaan kijken; op kookgebied is het zelf aspergesoep maken 🙂

  • zwartraafje

    Manlief houdt van pap. Smoelpap, rijstpap, vanillepap, … Zelf ben ik daar niet zo gek van. Behalve wanneer ze nog warm is want dan vind ik vanillepap dus wél lekker. Misschien heb ik er wel gewoon een afkeer gekregen door dat het nogal vaak geserveerd werd in het ziekenhuis. Van die koude pap, met een velletje waar je lepel op terugveert. Bah!

  • Leen

    Wij namen vroeger altijd zo’n zakje mee op vakantie, de suiker er al afgewogen bij, en muizenstrontjes. Het zal mij dus altijd doen herinneren aan onze gezinsvakanties <3

  • Pin It on Pinterest