Gebeurd

Een bedenking tussendoor

Het is hier de laatste weken ontzettend stil en dat komt zeker niet omdat er een tekort is aan inspiratie. In mijn hoofd heb ik al tientallen blogberichten uitgeschreven, maar ik kom er maar niet toe om die berichten uit te schrijven. Dat heeft soms te maken met een tekort aan energie, maar eigenlijk zelden tot nooit met tijd.

Kijk, het zit zo, sinds eind juni ben ik trouw zo goed als iedere dag een bericht aan het plaatsen op de Facebookpagina van Tuttefrut. Je kan het vergelijken met een kort blogbericht. Vaak heeft het te maken met iets waar ik mee bezig ben: een tip die ik snel even wil delen, een blik achter de schermen,… Het zijn berichten van een paar honderd tekens. Meestal doe ik er hooguit tien minuten à een kwartiertje over om die updates te schrijven. Als ik er een foto bij wil plaatsen, dan kruipt er nog het meeste tijd in het selecteren van dat beeld.

“Waarom lukt het daar dan wel en hier niet?” vroeg ik me vorige week in stilte af. Waarom maak ik voor die Facebookpagina wél tijd en voor deze blog niet? Waarom lukt het me daar wél om op minder dan vijftien minuten een kort, maar krachtig bericht uit mijn mouw te schudden?

Het antwoord is eenvoudig: de drempel is ontzettend laag en er is geen druk. Ik doe op die pagina waar ik zelf zin in heb. En als ik even geen inspiratie heb, dan deel ik gewoon een oud blogbericht. Nah.

Voor deze blog heb ik me allerhande regeltjes bedacht. Boekrecensies moeten op zondag verschijnen. Nieuwe blogberichten moeten op maandag, woensdag, vrijdag en zondag verschijnen. Blogberichten moeten interessant en leerrijk zijn. Bezoekers moeten er iets uit kunnen meenemen. Blogberichten moeten minstens vierhonded worden lang zijn.

My god. De regeltjes. Alsof er al niet genoeg “moetjes” in mijn leven zijn.

Dus zei ik “fok it” en besloot ik deze blog wat meer aan te pakken als die mini-updates die ik plaats op de Facebookpagina van Tuttefrut. Het moet niet allemaal serieus zijn. Het moet niet allemaal leerrijk zijn. Het moet niet altijd in teken van de bezoekers staan. En nee, er moet niet altijd een interessante foto bij ieder blogbericht staan (ook al zegt een beeld meer dan duizend woorden).

De onnozele linkjes en enthousiaste gilletjes bij het zien van een nieuwe trailer voor de laatste nieuwe Disney film, hou ik voor de Verbeelding Facebookpagina. Maar een beetje meer slice of life en wat minder doordachte blogberichten, die mag je dan weer wel wat vaker verwachten hier de komende tijd.

You Might Also Like

  • zwartraafje

    Maar goed dat het niet altijd serieus moet zijn anders had ik minstens de helft van mijn blog in de prullenbak kunnen smijten. Gek eigenlijk hé, hoe snel we ons zelf allerlei regeltjes opleggen. Zelfs voor iets dat in de eerste plaats een hobby is.

  • Le petit requin

    Jup, van zodra er “moetjes” aan te pas komen, wordt schrijven meteen een pak moeilijker. Op mijn blog heb ik er geen last van, met mijn thesis daarentegen… Bij jou is het dan weer omgekeerd precies, want ik zou eigenlijk het omgekeerde effect verwacht hebben: dat Verbeelding minder regeltjes heeft, wegens “privéblog” en Tuttefrut meer wegens “iets van de job”.

  • Goofball

    Ik heb op mijn blog geen regels noch perfectionisme. heerlijk is dat, ik kan het aanraden.

  • Isabel

    Jammer, heb geen facebook en zou het heel leuk vinden als je die korte berichtjes ook gewoon op de blog post. Dan komen ze handig binnen via feedly (of andere feedreader).
    Ook zijn dat maar vijf zinnen, ik lees je schrijfsels altijd graag!

  • Anneke Desnyder

    Groot gelijk, zeg ik 😉 Ik heb ergens juist voor de zomer hier ook die knop omgedraaid van ‘er moeten minstens 3 posts/week online komen’ naar ‘ik schrijf als ik goesting heb’. Dat ik er sindsdien een pak meer leute in heb 🙂 Geniet van het schrijven over wat jij wilt!

  • Leen

    Te veel regeltjes zijn nergens goed voor! Ge moet bloggen over en wanneer gij u daar goed bij voelt. Alvast benieuwd naar het vervolg 🙂

  • Pin It on Pinterest