Het einde van het jaar zit er aan te komen en dat zorgt er altijd wel voor dat je even gaat stilstaan bij wat je allemaal hebt uitgespookt tijdens de afgelopen twaalf maanden. Of dat is toch wat ik doe.
2019 was voor mij een zeer bewogen jaar met heel veel ups, maar ook heel veel downs. Het leven van een zelfstandige in een notendop, met andere woorden. Het was druk, het was chaotisch en de helft van de tijd wist ik eigenlijk niet waar mijn hoofd stond. Maar de laatste paar maanden waren toch wel toppunt. Eind september dachten we: “Ach kom, we kunnen het nog wel een tikkeltje pittiger maken” en begonnen we onze keuken te verbouwen. De eerste week van die verbouwingen kreeg Het Meneertje windpokken en een paar weken later bleek dat Het Vriendje klierkoorts had. Dolle pret.
Daardoor nam de vermoeidheid ook bij mij serieus de bovenhand. Naast mijn werk als startende zelfstandige kreeg ik er nog een dosis zieke huisgenoten en daardoor een dosis extra huishoudelijke taken op mijn dak. Het gebeurde steeds vaker en vaker dat ik om 20u30 al naar boven slofte omdat ik gewoon half in slaap aan het vallen was in de zetel. Als je weet dat we Het Meneertje tussen 19u en 19u30 zijn bed in keilen, sja, dan snap je ongetwijfeld wel dat er weinig tijd was voor hobby’s.
Als ik terugblik op het afgelopen jaar, is dat hetgeen wat ik graag anders had gedaan en wat ik naar het nieuwe jaar toe dus ook anders wil gaan doen: tijd maken voor hobby’s. Tijd maken om te spelen. Ik heb zoveel al spelend geleerd. Websites maken? Check. Illustreren? Check. Een interessante tekst schrijven of het nu fictie of non-fictie is? Yup. Dat ook. En ik mis het zo hard, dat maken zonder dat er iets tegenover moet staan. Schrijven zonder verwachtingen. Tekenen om je hoofd te legen.
Dus pik ik hier alvast even de draad terug op met dat schrijven. Omdat het kan. Omdat ik het graag doe. Omdat ik nog altijd veel te vertellen heb en wil delen met de wereld. Omdat ik een archief wil aanleggen met alle grappige dingen die Het Meneertje zegt, waar ik dan later op kan terugblikken. Want serieus, daar komt soms wat uit, zenne. Maar vooral omdat schrijven mij helpt bij het verwerken van alles wat er op mij af komt, dag in, dag uit.
Foto: een schilderij van zoonlief
Zo herkenbaar! Ik ben het afgelopen jaar vooral bezig geweest met zwanger zijn, moederen en werk en veel te weinig met hobbyen. Als het dan wel een keer lukte was dat zo fijn. Ik ben nu al bezig om te zorgen dat dit in 2020 echt anders gaat zijn. Ik hoop dat het ons allebei gaat lukken!
Oh, ik herken het keihard, de vermoeidheid is nu op het einde van het jaar zich aan het wreken bij mij. En op de leeftijd van je zoontje vraagt hij heel wat van je energie denk ik. Die tweestrijd tussen moederen en dingen voor jezelf doen, dat woekert wel hard bij mij.