Ik heb eigenlijk al een hele tijd geen young adult boeken meer gelezen. Na een tijdje is het allemaal één pot nat en wil je gewoon even iets anders. Maar toen ik The Grace Year van Kim Liggett zag, wilde ik het toch graag een kans geven, want het klonk veelbelovend.
In dit artikel staan affiliate links. Als je via deze link een product koopt, dan verdien ik daar een piepklein beetje geld aan. Dat geld wordt uiteraard geïnvesteerd in nog meer boeken. Uiteraard.
In Garner County moeten meisjes tijdens het jaar dat ze zestien worden, een jaar in afzondering leven. Er wordt beweerd dat meisjes op die leeftijd, een soort van magie hebben waarbij ze iedere volwassen man kunnen verleiden en waarmee ze iedere vrouw stikjaloers maken. Door even weg te zijn uit de maatschappij, kunnen ze die magie uit hun systeem krijgen. Nadat ze terugkomen van hun jaar, kunnen ze dan opnieuw deelnemen aan de maatschappij als echtgenote of werkster. Tierney is één van de meisjes die dit jaar in afzondering gaat leven. Ze heeft al heel snel door dat het niet de elementen of de geesten zijn waarvoor zij en de andere meisjes bang moeten zijn. Ze zijn hun eigen grootste vijanden.
Het is een boek dat vlot wegleest, wat altijd fijn is natuurlijk. Van zodra de meisjes in afzondering zijn en all hell breaks loose, vond ik het met momenten heel moeilijk om het boek opzij te leggen. Ik dacht heel de tijd: “Erger dan dit kan het niet meer worden” en dan werd er toch nog een schepje bovenop gedaan. Wat ik wist te appreciëren, want heel wat young adult is naar geweld en vooral grafische omschrijvingen van geweld redelijk braad (logisch, gezien de leeftijdsgroep). Maar het geweld beperken, zou niet werken voor dit boek natuurlijk. Het geweld dat wordt omschreven is, naast behoorlijk grafisch, op een psychologisch niveau angstaanjagend. Het zorgt er voor dat het boek door je hoofd blijft spoken, zelfs al ben je andere dingen aan het doen.
En hoewel het vlot geschreven is, hangt het verhaal ook wel wat met haken en ogen aan elkaar. Het lijkt met momenten een samenraapsel te zijn van andere verhalen (Lord of the Flies and The Handmaid’s Tale voornamelijk) dat samen toevallig een geheel vormt, zonder dat je weet waarom. Ik denk dat het allemaal wat duidelijker was geworden, moest er wat meer world building geweest zijn. Ik miste wat achtergrondinformatie. Wat is Garner County? Hoe zijn ze op dat punt geraakt? Waarom is dat Grace Year er ooit gekomen? Wat gebeurt er in de buitenwijken? Je blijft als lezer met zoveel vragen zitten. Daardoor vermoed ik dat er op termijn wel een tweede deel zal komen. Het verhaal voelt op zich niet afgerond.
Dan is er nog de voorspelbaarheid. Ik denk dat dat de hoofdreden is waarom ik minder YA ben beginnen lezen. Je weet welke elementen er gangbaar zijn in het genre en daardoor weet je dus met welke elementen de auteur gaat puzzelen. De kans is dan groot dat je weet wat de uitkomst gaat zijn. Als je dan ziet dat de auteur éxact doet wat je had verwacht, sja, dan rol je eens met je ogen en denk je: “Surprise, surprise”.
Op zich een interessant boek voor een jonger publiek dat misschien nog geen ervaring heeft met gelijkaardige verhalen zoals Lord of the Flies of The Handmaid’s Tale. Ik ben er zelf niet laaiend enthousiast over, maar het kon mij matig bekoren.
The Grace Year werd in het Nederlands vertaald onder de titel Het Schaduwjaar. Je kan het in de betere boekhandel of in je plaatselijke bibliotheek ongetwijfeld wel vinden. Of je kan het online bestellen bij onder andere Bol. Daar betaal je €18,99 voor de paperback en €11,99 voor het e-boek.