Ik las onlangs ergens dat we allemaal wel rouwen over iets deze periode: een vakantie die niet doorgaat, een trouwfeest dat afgelast wordt, een concert waar je niet naartoe kan,… Ten huize Verbeelding stond er gelukkig maar één mijlpaal op het programma die we nu even niet kunnen vieren. Maar toch heb ik het er wat moeilijk mee gehad.
Het Meneertje zou na de Paasvakantie beginnen aan zijn schoolcarièrre. Of zal. Wie zal het zeggen? Dat wil dus ook zeggen dat hij de crèche achter zich zou laten en dat wordt altijd wel gevierd met een klein feestje binnen het groepje. En ja, de crèche is nog steeds open. Dus in principe zou er gevierd kunnen worden, maar Het Meneertje is thuis sinds de lockdown. We voelden ons er niet goed bij hem toch te sturen desondanks alles. Maar dat wil dus zeggen dat hij die overgang, die milestone niet meteen zal vieren. Misschien dat we er later nog werk van maken, maar voorlopig dus even niet.
Hoewel zoonlief het zelf niet beseft (denk ik), had ik het er zelf wel wat moeilijk mee. Ik wilde van die moment gebruik maken om de kinderverzorgsters nog even in de bloemetjes te zetten en te bedanken voor de goede zorgen van de afgelopen jaren. We hebben ontzettend veel geluk gehad met onze crèche en daar kus ik mijn twee pollekes nog steeds voor.
Dus in plaats van hen te bedanken met wat bloemetjes en een traktatie, zal ik het op deze manier moeten doen. Met een kleurplaat. Merci, Peutertuin voor de goede zorgen. Merci Joske, Kathleen, Hilde, Liesbet, Jo en alle anderen. En merci aan alle kinderverzorgsters en -verzorgers die nog steeds op het appèl staan. Die ervoor zorgen dat andere zorgverleners en helden hun werk kunnen doen terwijl ze weten dat hun kinderen in goede handen zijn. Jullie zijn toppers. Stuk voor stuk.