Hola! Muy bien!

Muy bien

Vorig weekend was ik even gaan fietsen. Kwestie van de beentjes wat in vorm te houden, want die beentjes zijn na een lockdown of twee niet meer in de beste staat. Ahum. Om het zachtjes uit te drukken. De volgende dag was ik dan ook behoorlijk stijf.

Terwijl ik die ochtend naar de keuken liep, langs de ontbijttafel waar Het Vriendje en Het Meneertje zaten, liet ik kreunend en steunend weten dat mijn benen toch niet helemaal in orde waren.

“Soy todo… ge weet… wel. Stijf.” zei ik, want ja, soms beginnen we hier ten huize Verbeelding al een keer spontaan een andere taal te spreken. Vaak eindigt dat in een rare Jommekes-versie zoals in dit geval Jommekes-Spaans.

“Perculator” antwoordde Het Vriendje terwijl hij Het Meneertje hielp met zijn kommetje yoghurt.
“Si. Muy perculator” reageerde ik. Zei ik al dat ons Spaans niet echt geweldig is? Bij mijn weten heeft stijf zijn bijzonder weinig te maken met koffie zetten. Lachend wilde ik verder wandelen naar de keuken, toen Het Meneertje toch nog een bijdrage wilde leveren aan het gesprek.

“Muy bien” zei hij alsof het niets was. Ik keek even naar Het Vriendje om te zien of hij het ook had gehoord en jawel hoor. Blijkt dat er toch iemand binnen ons gezin zijn Spaans enigszins juist weet te gebruiken. Dank u, YouTube Kids om mijn kind semi-meertalig te maken. Yup.