Gebabbeld Gebeurd

6.3.8

638

De ochtendlijke capriolen worden hier verder gezet, hetzij nét iets minder vroeg dan vorige week. Het Meneertje wordt terug wakker op zijn “normale” uur dus ergens tussen 6u15 en 6u45. Maar er zijn wel een aantal zaken veranderd.

Zo gaat hij zelf naar de badkamer om pipi te doen als hij wakker wordt. Dat wordt natuurlijk luidkeels aangekondigd met “Ik moet pipi doen!”, een deur die wordt opengegooid en voetjes die naar de badkamer trippelen. Vervolgens wordt er dan vanuit de badkamer: “Ga je mijn pipi wegkappen?!” geroepen (uit zijn potje). Waarop ofwel ik ofwel Het Vriendje terugroepen dat we dat straks wel zullen doen. Daarna loopt hij terug naar zijn eigen kamertje en begint hij te spelen met zijn Timio. Deze ochtend zette hij het verhaaltje van Pinokkio op, maar meestal is het nog altijd het schijfje met de kerstliedjes dat zijn voorkeur heeft.

En ik mij maar afvragen waarom er heel de dag: “Jeeeezus is geboooooreeen!” door mijn hoofd weergalmt. Yup.

De laatste dagen komt hij enkele tellen later met zijn Timio onze kamer binnen en kruipt hij nog even bij ons in bed. Er zijn leukere dingen dan wakker worden met kerstliedjes die op z’n mega-Hollands worden gezongen (soms verstaan we de tekst gewoon niet), maar kijk, het kan ook erger. Veel erger. Daar zijn we ons van bewust. Ondertussen springt Het Meneertje dan wat op het bed, kruipt hij er af om nog eens te dubbelchecken of Sam (je weet wel, zijn schaapwekker) écht niet wakker is en laat hij ook nog even weten dat papa stinkt. Ha!

Deze ochtend was hij net bij ons in bed gekropen en stond er een koor mini-Nederlandertjes “Jeeeezus is gebooooooren!” te blèren, toen Het Meneertje rechtop ging zitten.

“Zes. Drie. Acht” hoorden we hem zeggen. Het Meneertje kan tellen tot drie, maar na drie wordt het allemaal nog een beetje vaag. Meestal telt hij één, twee, drie en dan volgt zes. Standaard. We vragen ons stiekem af of hij dat doet om ons te plagen of omdat hij het echt niet weet. Ik vermoed dus eerder het eerste. Maar deze opsomming van cijfers, zes, drie en acht, was specifiek. Zeer specifiek.

“Hoe laat is het?” vroeg ik meteen aan Het Vriendje. Ik ben stekeblind en kan met de beste wil ter wereld de wekker niet lezen, maar er klikte iets in mijn nog half slapende hersenpan.

“6u38” mompelde Het Vriendje. Vermoeden bevestigd.

“Jij hebt het uur gelezen!” riep ik verbaasd uit “Jij kan lezen!”. Waarop ook Het Vriendje iets mompelde van verbazing. Ondertussen vroeg ik mij in stilte af of dit normaal is voor kinderen van zijn leeftijd of dat hij een genie is of zo. Waarschijnlijk vraagt iedere ouder zich dat af bij iedere scheet die z’n kind laat, maar soit.

“Ik heb dat juist gelezen!” zei Het Meneertje nog blij waarna hij een ander kerstliedje koos en me nog een kniestoot gaf in mijn blaas.

Ochtenden ten huize Verbeelding, dolle pret.

You Might Also Like

  • Sarah Binnemans

    Heerlijk! Hier een bijna 5-jarige die in het Engels, foutloos, tot honderd telt. Wij vonden hem eerst ook geniaal, tot we ons bedachten dat het wellicht een gevolg was van al die uren numberblocks kijken op YouTube. (Oeps!)

    • Kathleen

      Hahaha! Herkenbaar! Hier kende Het Meneertje na de eerste lockdown opeens al z’n kleuren ook in het Engels. Dank u, YouTube Kids.

  • Ruth

    Ze zeggen dat je die ochtenden mist als ze groter zijn. Dat zal best wel zo zijn, en dat wijd ik er wel eens een nostalgisch blogje aan, maar voor nu zou het voor mijn part iets minder dolletjes mogen. Maar wel cool, dat van die cijfers. Die van mij negeert ze totaal. Ze weet donders goed dat als het eerste cijfer een vijf is, het niet oké is om wat dan ook te doen, dus heeft ze het alleen maar over dat vervloekte konijn. Echt, wat heb je aan slapende en wakkere konijntjes als het alleen ochtendlijke vaststellingen worden zonder meer? 😀

  • Kristien

    Wauw! Einstein!
    Felix herkent de letters van zijn naam … in het Netflixlogo :p

  • Goofball

    Eens ze eerste cijfer kunnen lezen zijn we beginnen trainen: 1-2-3-4-5-6: terug in bed, ogen toe en slapen. 7: je mag stilletjes spelen maar vooral stil en mama (en papa) laten verder slapen. 8: ok je mag naar beneden.

    na jaren trainen begint dat systeem goed te werken in feite. Vooral de grote broer die al fluisterend zijn kleine broer dirigeert dat ze nog moeten ogen dichthouden of dat ze spelletje kunnen doen.

  • Pin It on Pinterest