Na een fijne wandeling met broer, schoonzus en babyneefje gisterenmiddag zaten we in de auto terug naar huis. Uiteraard waren we te lang blijven babbelen en was het al donker toen we huiswaarts keerden. Maar in het donker is het natuurlijk zoveel leuker om naar al die mooie kerstversieringen te kijken. En Het Meneertje kijkt maar al te graag uit het raam als hij in de auto zit.
“Dat is mijn naam!” klonk het opeens vanop de achterbank toen we de autostrade afreden. Ik wist even niet goed wat hij bedoelde. Het Meneertje wees naar de rode letters boven het tankstation. Ik zag ze in de verte verdwijnen. Total.
“Dat is mijn naam!” zei hij opnieuw. Ik vermoed dat ze letters aan het leren zijn op school of namen aan het leren schrijven zijn of zo, want het feit dat hij de eerste twee letters van zijn naam herkende, was volledig nieuw voor mij. En mind blowing, dat ook. Het Meneertje laat altijd zijn nieuwe trucjes zien als je het het minst verwacht. Ergens in de auto. In het donker. Op een willekeurige steenweg.
“Het is niet jouw naam, maar het lijkt er wel een beetje op hé?” zei ik terwijl ik naar hem keek in zijn autostoel op de achterbank. Uiteraard wou de drie-jarige niet geloven dat het niet zijn naam was die in grote koeien van letters bovenop het tankstation stond te blinken. Dus probeerde ik hem opnieuw uit te leggen dat het niet zijn naam was, maar dat er wel een paar letters hetzelfde waren en dat er nog veel andere letters waren. Hij luisterde gefascineerd, maar kwam toch terug tot dezelfde conclusie:
“Dat is mijn naam!”
Een paar meters verder vielen zijn ogen dicht en hield de discussie ook op. Alleen vraag ik mij af hoe vaak ik hem nog ga moeten uitleggen dat het tankstation niet naar hem is vernoemd. Tenzij Total opeens een hele rebranding wil doen, maar ik betwijfel het. Dus waarschijnlijk duurt het tot… ergens in het tweede kleuterklasje of zo? Of tot het eerste leerjaar wanneer hij echt leert lezen? Wie zal het zeggen.
Hihi, zo’n leuk en magisch moment! Toch wel knap van jouw Meneertje.
Mijn moeder vertelt me vaak nog over hoe ik mezelf een beetje leerde lezen in de kleuterklas. Ze was aan het wandelen met mij, langs een parkeerplaats waarop ‘BUS’ geschilderd stond. Ik zei toen: ‘De B van Barbie en de S van Sarah. En wat is die middelste letter?’
-‘De U,’ zei mijn moeder.
– ‘Dan is dit bus,’ zei ik.
Een moment van trots 🙂
Amaai! Dat is ook wel straf!
Hier idem dito bij het Netflixlogo … En ook wel bij elke F die we ergens tegenkomen.
De F is Felix en elke E is Elise. Dat die E ook in zijn naam zit, wil hij niet geloven. Idem voor de L en de I :p
Ha! Dat hij er nog geen Netfelix van heeft gemaakt. 😉
bij ons is er ook zo ooit op de autostrade langs een IKEA geroepen dat daar een letter uit zijn naam stond. Ja, ik was ook onder de indruk.