Het lezen ging het afgelopen jaar, zoals vele dingen, met de nodige ups en downs. Er waren dagen en weken dat ik geen enkele letter las of na twee pagina’s als een blok in slaap viel. En er waren momenten waarop ik bepaalde boeken in recordsnelheid verorberde.
Ik merkte wel dat er opvallend minder leestijd was dit jaar. Dat komt uiteraard omdat ik voornamelijk lees op de trein. Die nam ik, gezien de omstandigheden dit jaar, in zeer beperkte mate. Dus werd mijn leestijd gereduceerd tot een halfuurtje voor het slapengaan. En ik weet niet hoe het bij jou zat, maar de eerste paar weken van de lockdown was ik stikkapot en kon ik mijn ogen nauwelijks lang genoeg open houden om een pagina te lezen. Hetzelfde merkte ik tijdens de periodes dat ik mij mentaal niet helemaal geweldig voelde. Dan wilde het lezen ook niet lukken en dan forceerde ik het ook niet.
Wat ik ook merkte, was dat ik de fut niet had om me door sommige boeken te slepen. Vaak gebeurde het dat ik de eerste twintig procent van een boek in één ruk uitlas en het me daarna niet meer kon boeien. Dat is met een handvol boeken gebeurd. In plaats van dan koppig door te lezen, legde ik ze opzij. Er zijn een aantal boeken die ik op termijn wil verder lezen, maar nu even niet.
Momenteel staat het jaar eindigde met 38 boeken op de teller. Vorig jaar las ik evenveel boeken, maar ik las dit jaar de volle negen pagina’s meer. Jawel. Slechts een handvol van die boeken werden hier gerecenseerd dit jaar. De hoogste tijd om dus mijn favorieten eens op een rijtje te zetten (in willekeurige volgorde)
- The Familiars van Stacey Halls. 2020 was sowieso het jaar van de chicklit en de historische romans. Dit boek valt in de twee categorie. Ik zag het liggen in de Waterstones in de tijd dat je nog mocht funshoppen in goed gezelschap en zo. De cover sprak me ontzettend aan en de achterflap had het over hekserij en vroedvrouwen. Ik was verkocht. Het boek zelf bleek vlot weg te lezen en ik genoot er met volle teugen van. Later in het jaar las ik ook nog The Foundling van dezelfde auteur. Ook een aanrader!
- The Midnight Library van Matt Haig. Matt Haig is een constante aan het worden in mijn eindejaarslijstjes. Ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het opnieuw: zijn boeken zijn als een warm deken. En in een jaar als hetgeen we net achter ons hebben gelaten, waren zulke boeken een must. Kort samengevat: het boek gaat over een jonge vrouw die zelfmoord pleegt, maar ergens in een limbo dat zich manifesteert in de vorm van een bibliotheek. Ze mag daar andere levens “aan proberen” om te zien of ze er één vindt waar ze wel gelukkig is. Eéntje om te koesteren. Pro-tip: volg ook Matt Haig op Instagram. Zijn Instagram is één van mijn lichtpuntjes geweest de afgelopen maanden.
- The Corset van Laura Purcell. Eén van mijn obsessies dit jaar was historische kostuums en klederdracht. Dit boek stond al een tijdje op mijn te lezen lijst en opeens kon ik niet anders dan mijn tanden er in zetten. En het was een topper van formaat. Het was zo’n boek dat me helemaal in de ban hield omdat ik me heel de tijd afvroeg “is dit nu écht of zit er toch een magisch kantje aan?”. Heerlijk!
- Dear Emmie Blue van Lia Louis. Dit was één van de chicklits die ik las, maar die ik verfrissend vond om de echtheid van het verhaal. Nog altijd met een korrel zout natuurlijk, maar er werd bijvoorbeeld wél gecommuniceerd tussen de personages, er waren mooie vriendschappen over generaties heen en tussen genders, er was een toekomstige bruid die GEEN bridezilla is,… Soms is het leuk om iets te lezen dat zo ontzettend onrealistisch is. Soms is het leuk om herkenbare zaken te lezen. Om mensen te zien communiceren. Om mensen elkaar te zien helpen.
- The Switch van Beth O’Leary. Ook dit boek was er ééntje dat mijn hart helemaal wist te verwarmen omdat het verder gaat dan enkel en alleen boy-meet-girl. In dit boek switchen Leena een twintiger en die-hard carrièrevrouw en haar oma Eileen, een kloeke tachtiger, van plaats. Eileen gaat in het bruisende Londen wonen in het appartement dat Leena deelt met haar huisgenoten. En Leena trekt naar het platteland waar ze de gemiddelde leeftijd met een aantal decennia doet dalen. Opnieuw: vriendschappen over generaties heen en tussen genders. Blijkbaar is dat een ding waarover ik graag lees.
Dat waren ze. In het nieuwe jaar lees ik gewoon weer lekker verder. Het enige wat ik misschien wat meer zou willen doen is non-fictie lezen. Dat is er dit jaar een beetje tussen geschoten. Normaal gezien lees ik non-fictie in de trein en ‘s avonds in bed fictie. Van non-fictie wordt mijn brein hyperactief en krijg ik te veel ideeën waardoor ik ‘s nachts niet kan slapen, dus ja. Alleen was er weinig tijd om overdag te lezen de afgelopen maanden. Ik moet dus nog even uitpluizen hoe ik dat ga aanpakken, want een beetje non-fictie hier en daar moet zeker kunnen.
Wat waren jouw favoriete boeken van 2020? Lukt het bij jou om te blijven lezen of strooide de vermoeidheid ook wat roet in het eten?
Ik las dit jaar ook 38 boeken. Een record wat mij betreft. Tijdens de eerste golf kon ik mij niet concentreren op boeken. Ik werk in een ziekenhuis en werd van op de eerste lijn dus geconfronteerd met het coronavirus. Gelukkig kantelde dat na een maand want het werd dan mijn dagelijks escapisme, lezen. Ik kan er in een andere wereld vertoeven. Ik volg jou helemaal wat non-fictie betreft. Wil het ook vaker lezen maar wanneer ik leestijd heb prikkelt het de geest te veel om tot rust te kunnen komen. En dat is wel mijn bedoeling met lezen, mentale rust door ergens anders te vertoeven.
The midnight library is ook een van mijn favorieten van 2020. Ik was ook erg onder de indruk van Homegoing van Yaa Gyasi en Salvage the bones van Jesmyn Ward.
Lezen gaat al jaren met ups en downs. Als ik eenmaal in een boek bezig ben lees ik het meestal vrij vlot uit maar als ik dan iets nieuws moet kiezen lukt dat niet altijd (en niet door een gebrek aan nog te lezen boeken…).
Het boeken lezen is er echt amper van gekomen het afgelopen jaar, hetzij zelfhulpboeken (Repower onder andere). Ik herken dus wat je schrijft, Kathleen. Pas in oktober – november kwam de zin in lezen terug bij me.
Hier is het vooral het lichaam dat het lezen tegenwerkt. Tijd was er genoeg maar door extra pijnklachten en uitputting gaat het lezen nogal moeizaam. Waar het me vroeger kon afleiden zorgt het feit dat ik te snel afgeleid geraak er nu voor dat ik me amper op het verhaal kan focussen. Ik blijf echter hopen dat dat weer een keer gaat omslaan. Of dat mijn lichaam plots wat braver gaat worden. Ik vraag me af welke van die twee de grootste kanshebber is. 🙂