Gebeurd

Een hele gekke hond

Een hele gekke hond

Het Meneertje moet brillen. Dat dat ooit zou gebeuren, dat wisten we. Zowel Het Vriendje als ik dragen voltijds een bril. Dat het zo vroeg zou gebeuren, dat kwam dan weer als een verrassing. We hadden het eerder aan het begin van de lagere school verwacht, maar kijk, it is what it is. Dus gingen we op zoek naar een leuke bril.

Die vonden we bij Toop in Leuven, een opticien gespecialiseerd in kinderbrillen. Ze hebben een hele mooie collectie en zijn toppers in omgaan met kinderen. Echt hoedje af voor de dames daar. Afgelopen zaterdag mochten we onze aankoop ophalen. Nadat alles goed was afgesteld, besloten we nog even te genieten van het zonnetje. Niet ver van de Mechelsestraat ligt Moochi waar je frozen yoghurt kan eten. Ze hadden hun terrasje uit gezet en het leek me daar wel fijn vertoeven onder de hazelaars van het De Layensplein. Even verder zat het terrasje van de Blauwe Schuit goed vol en in de verte zagen we mensen genieten van deze prachtige dag op de trappen van de Sint Pieterskerk.

“Dat is wel een hele gekke hond hé!” lachte Het Meneertje opeens terwijl hij het lekkers voor zijn neus binnen lepelde.
“Waar zie jij een hond?” vroeg ik hem verbaasd terwijl ik om me heen keek. Hij wees naar een koppel dat aan een tafeltje van de Blauwe Schuit zat. Aan hun voeten stonden verschillende tassen gevuld met hun aanwinsten van een dagje shoppen.

“Lieve schat, dat zijn zakken,” zei ik tegen Het Meneertje.
“Misschien moet je even je nieuwe bril opzetten om het beter te zien,” stelde Het Vriendje voor en hij haalde meteen de bril boven. We zetten het op de neus van Het Meneertje. Hij keek nog eens in de richting van het tafeltje. En nog eens.

“Zie je nog een hond?” vroeg ik voorzichtig. Hij schudde zijn hoofd.
“Oh nee, dat zijn zakken,” zei hij en nam de bril terug af. Het zal ongetwijfeld nog even duren voor onze eeuwige koppigaard die bril heel de tijd wil dragen. We nemen onze tijd zodat hij er aan kan wennen. Dus staken we de bril terug weg.
“Zie je nu terug een hond?” vroeg ik opnieuw.
“Nee, dat zijn zakken,” lachte hij en at verder van zijn ijsje.

Natuurlijk wilde ik hem niet ongemakkelijk laten voelen. Ik heb zelf vaak genoeg van die situaties gehad waarin ik mijn bril niet op had en dingen zag die uiteindelijk iets helemaal anders bleken te zijn. Als ik zeg dat ik zo blind ben als een mol, dan zeg ik dat niet om te zwanzen.

“Weet je,” begon ik, “ooit, toen ik klein was, was ik met oma en Sarah aan het fietsen in het bos. En ik dacht dat ik twee herten in de verte zag. Natuurlijk was ik superenthousiast, want zomaar opeens twee herten zien. Hoe cool is dat wel niet! En weet je wat?”
“Wat?” lachte Het Meneertje terwijl hij een stukje ananas uit zijn intussen gesmolten ijsje viste.
“Dat bleken twee oude vrouwtjes te zijn die een boswandeling aan het maken waren,” grinnikte ik.

Hoewel hij er niet op reageerde, hoop ik dat hij dat moment niet voor de rest van z’n leven met zich meedraagt. Dat hij er niet aan terug denkt met een gevoel van schaamte. Dat het geen trauma is dat we hem daar op dat terrasje hebben bezorgd. Dat het voorbeeld dat ik aanhaalde hem geruststelde dat hij niet de enige is die af en toe niet zo goed kan zien.

Even later kwam er een grote groep langs met twee honden en die had hij wel meteen in het snotje.
“Die hond is wel heel fluffy he!” grinnikte hij terwijl hij naar een klein, fluffy hondje wees dat braaf aan de lijn naast zijn baasje liep. En daarmee was hopelijk het vertrouwen in zijn eigen zicht toch weer wat hersteld.

You Might Also Like

  • Evi

    Komt helemaal goed hoor! Ik ben zelf vanaf een jaar of acht een bril beginnen dragen en toen ik die voor de eeste keer op had heb ik blijkbaar heel verbaasd uitgeroepen “oh kijk mama daar lopen mensen aan de overkant van de straat” :-d

  • trijnewijn

    Toen de kinderen nog heel jong waren ben ik eens gestopt en wat teruggefietst omdat ik een achtergelaten buggy zag met een baby in. Het bleek een hoop sluikafval te zijn. En een duidelijke hint dat ik mijn ogen nog eens moest laten checken 🤭
    Nu jullie zoontje door heeft dat zijn bril hem dingen beter laat zien, heeft hij er hopelijk meer zin in om het te dragen. Jullie aanpak is alleszins super!

  • Kris10

    De eerste keer dat ik met mijn bril (toen echt een heel minimale sterkte … ondertussen is dat even anders) naar het theater ging was ik zo verbaasd dat je gezichtsuitdrukkingen kon zien.
    Ik moest toen ook bloemen afgeven aan de hoofdacteur en was super blij dat ik de trapjes kon zien in het half donker :p
    Ik hoop dat meneertje snel went aan zijn bril want het is toch wel een gemak.

  • Lobke

    Ik weet nog dat je in IJsland een tandenbortsel zag in het zwembad, het was een afgebroken zeephouder. Hopelijk went hij snel aan zijn brilletje!

  • Goofball

    die shopping zakken zijn ook niet meer wat ze geweest zijn eh

  • Pin It on Pinterest