Er zijn zo van die boeken die hier ten huize Verbeelding gedurende een periode héél veel worden voorgelezen en dan weer een hele tijd verdwijnen, om een paar maanden later dan opnieuw op te duiken. Het boek zonder tekeningen van BJ Novak is er zo ééntje.

Tijdens de tweede lockdown vorig jaar was er een periode waarin we het boek wel honderd keer op een week voorlazen. Zonder zwanzen, honderd keer. Eerlijk waar. Plechtige communiezieltje en al. Het Meneertje kreeg er maar geen genoeg van. Wij daarentegen hadden het er zo rond de dertigste keer wel mee gehad. Het is een grappig boek, een hilarisch boek zelfs, maar niet als je het zo vaak na elkaar moet voorlezen. Geloof me vrij. Als je voor de vijfde keer na elkaar die gekke geluiden moet maken en dat vol overgave doet, dan ben je je stem een beetje kwijt. Een beetje.

En toen verdween het weer even van de radar. Het kwam onderaan een stapel boeken en Het Meneertje raakte geobsedeerd door een aantal andere boeken. Zo gaat dat in het leven.

Maar gisteren viste hij het terug uit zijn boekencollectie. We installeerden ons samen op bed en ik begon voor te lezen. Het was meteen duidelijk dat Het Meneertje het boek nog woord voor woord uit zijn hoofd kende, maar hier en daar liet hij toch wat steken vallen. Of hij maakte er express iets anders van. Wie zal het zeggen.

“Mijn hoofd is gemaakt van…” las ik voor en keek hem aan het einde van de zin vol verwachting aan.
“Bananensoep” grinnikte hij. En hoewel bananensoep een hilarisch woord is, is dat niet hoe die zin gaat. Nope. In Het boek zonder tekeningen is mijn hoofd een heel speciaal soort pizza.

Bananensoep. Ik weet niet van waar hij het heeft, maar ik vind dat precies wel een leuk woord. Misschien heeft zijn klaspop Bongo de Aap het er wel eens over gehad. Of misschien kwam het omdat ik een paar pagina’s voordien nog had aangekondigd dat ik een aap was. Jawel.

Even later gaat het in boek over “het kind dat dit boek gekozen heeft”. Pia, Het Meneertje zijn panda, was natuurlijk ook van de partij. Hoe kan het ook anders. Die week tijdens de eerste lockdown niet van mijn zijde en nu nog altijd moet ik er regelmatig mee praten. Aangezien ik het boek aan het voorlezen was, ging die eer naar Het Vriendje.

“Dat ben ik,” zei Het Meneertje snel tegen Pia toen het ging over het kind dat het boek gekozen heeft.
“Dat kind is héél slim” las ik voor.
“Ja, ik ben heel slim, want ik weet wat de piramides zijn,” stak Het Meneertje van wal.
“Piramides zijn hele oude gebouwen,” zei hij terwijl hij zijn vingertje in de lucht stak.
“En waar staan die piramides?” vroeg ik hem omdat ik even wilde horen wat hij nog allemaal wist over die oude gebouwen.
“In de woestijn,” antwoordde hij.
“In Egypte,” zei ik waarop Het Vriendje vanuit de achtergrond liet weten dat er in de jungle ook piramides staan. Dat klopt uiteraard, maar ik liet weten dat de bekendste piramides toch wel in Egypte staan.
“Kan jij dat zeggen: Egypte?” vroeg ik. Waarop Het Meneertje mij herhaalde.

En gegarandeerd dat hij vandaag gaat verkondigen op school dat de piramides in Egypte staan. Gegarandeerd.

Om maar te zeggen Het boek zonder tekeningen van BJ Novak, dat blijft een geweldige aanrader. Ik kan me niet helemaal herinneren of ik het hier al een keertje over dat boek heb gehad, maar het is en blijft een topper. Zoals de titel aangeeft staan er geen prentjes in en moet je als volwassene gewoon ieder woord lezen dat er staat. En dat zorgt voor doldwaze uitspraken en geluiden. Succes verzekerd bij de gemiddelde kleuter. Mark my words.