Gebeurd

Terug van weggeweest

Tijdens de kerstvakantie steekt de goesting om te bloggen altijd de kop op. Ik verzin dan tientallen interessante onderwerpen om over te bloggen en het kriebelt dan om er in te vliegen. Alleen blijkt dat bloggen voor mezelf, gewoon omdat het kan, niet meer helemaal bovenaan mijn prioriteitenlijst te geraken. Er is altijd wel iets belangrijkers dat eerst moet gebeuren. Het maakt niet uit of het vakantie is of niet.

Het was tijdens die kerstvakantie dat ik mij bedacht hoe jammer het is dat ik in 2022 zo weinig heb geblogd. Ik publiceerde welgeteld tien blogberichten. Ook op mijn persoonlijke social media kanalen was het bijzonder stil. Op Instagram bijvoorbeeld postte ik welgeteld veertien keer. Sja. En dat is jammer, want daardoor heb ik geen archief van het afgelopen jaar. Als ik zaken niet opschrijf, dan vergeet ik ze. Dat is zo voor to do lijstjes, maar dat is evenzeer het geval voor grotere gebeurtenissen.

Er is wel een schriftje op mijn nachtkastje waar regelmatig voor het slapengaan een aantal zaken in werden neergepend, maar dat was lang ook niet iedere dag. Laat staan iedere week.

Wat ik mij nog herinner van 2022 is dus vaag. Ik herinner mij dat ik terug ben beginnen naaien, wat geweldig fijn is. Ik herinner mij een paar leuke uitstappen met mijn mannen, maar ook alleen of met vrienden. And that’s about it. Alles daar tussen… Geen idee. Misschien als ik mijn kalender erbij haal. En het zijn net de kleine dingen, de kleine gebeurtenissen, de dagdagelijkse belevingen die zo leuk zijn om op terug te blikken.

Dus schreef ik eens op wat mij tegenhoudt om te bloggen op regelmatige basis. Ik geloof nog steeds dat je tijd kan maken voor wat je graag doet. Dus tijd zet ik niet op deze lijst. Ik weiger. Maar wat dan wel?

  • Beeldmateriaal. Vreemd genoeg komt dat steeds terug en daarom zet ik het op de eerste plaats in dit rijtje. In mijn hoofd heeft ieder blogbericht een foto nodig, maar is dat echt zo? Moet dat echt? Ik nam vroeger héél veel foto’s, maar dat is doorheen de jaren steeds minder en minder geworden, tot op het punt dat ik nauwelijks nog een camera aanraak. Dus meestal zocht ik leuke foto’s op via sites zoals Unsplash, maar daar kruipt soms verbazend veel tijd in. Dus steken we even de middelvinger op naar beedlmateriaal en doen we lekker ons ding zonder foto’s. Nah.
  • De regeltjes. Ik zag het recent ook passeren bij Katrien van Perfect Imperfect. Zij was een paar maanden gestopt met bloggen om tal van redenen, maar één daarvan was ook de regeltjes. Er zijn doorheen de jaren flink wat regels bijgekomen voor “influencers”. Als je al eens een boek bespreekt op een blog of je favoriete gadget benoemt, dan hoor je al snel bij. Na een tijdje weet je niet meer wat wel mag en wat niet. Dus net als Katrien publiceerde ik dan maar gewoon niets, want over alles begin je op die manier te twijfelen. Vermoeiend.

Dat zijn voor mij de twee grote dooddoeners, maar ik geef toe dat er een derde is. Ik lees namelijk zelf nauwelijks nog persoonlijke blogs. Er is een handvol bloggers waar ik af en toe nog eens ga kijken, maar dat is het ook. Ik heb dus geen idee wat er leeft in de blogwereld. Vroeger haalde ik heel veel inspiratie uit het lezen van andere mensen hun blogberichten en kreeg ik daardoor veel ideeën.

Soit. Om maar te zeggen: ik zou hier graag terug wat meer schrijven, gewoon omdat het kan. Gewoon voor mezelf. Ik wil vertellen over hoe ik opeens een semi-gamer ben geworden. Say whut?! Hoe ik opeens keihard genoot van een documentairereeks rond voetbal. Wablieft?! Hoe ik nog steeds boeken lees, hetzij ietsje minder dan een paar jaar geleden. Sja. Zo’n dingen. Ik wil mijn gedachten af en toe eens op een rijtje zetten door te schrijven en daar terug mijn zen in vinden. En waar kan ik dat beter doen dan hier?

You Might Also Like

  • fieke

    Jeeej, welkom terug! Schrijven zonder beeldmateriaal is zeker oké, toch?
    Ik ben wel benieuwd naar de boeken die je leest / las, want jouw aanraders werden hier altijd graag gelezen :-).

  • Ilse

    Juj! Ik lees sowieso 🙂 en ik vind een foto helemaal niet nodig. Alleen maar lettertjes is meer dan genoeg.

  • Goofball

    Enkele van de meest inspirerende blogs was vroeger iemand die enkel gedachtenspinsels, reflecties enz zonder beeldmateriaal neerpende.

    En ja, vertel gewoon hoe je opeens een gamer geworden bent, wat je raakte in een documentaire die je onlangs zag, hoe je gefrusteerd bent dat je zoontje op je mooiste kleedje een onuitwasbare vlek gemaakt heeft, dat je je voet gisteren omgeslagen bent en dat dat verdomd zeer doet, …gewoon hoe het met je gaat en waar je aan denkt. Daar zijn volgens mij echt nog geen regels voor hoor. Ik hou me al 18 jaar wars van het proberen influencer zijn maar typ domweg gewoon een soort dagboek uit en ik heb geen last van regels. Maar ik geniet want zo op mijn manier is het bloggen een stuk nagenieten en verankeren van al wat ik meemaakte. You do you, schreef ooit eens iemand eh? ;).

  • Pin It on Pinterest