Het Meneertje kreeg tijdens de kerstvakantie een warmwaterkruik. Die kruik heeft een hoes in de vorm van een zeer schattig pinguïn. Uiteraard werd hij al snel Pingu gedoopt, maar dat zorgde voor wat verwarring met die andere Pingu, waardoor de warmwaterkruikpinguïn nu door het leven gaat als Pedro. Pedro de Pinguïn.
Iedere avond voor het slapengaan wordt Pedro gevuld en in het bedje van Het Meneertje gelegd om zo zijn bed wat voor te verwarmen. Het is een deeltje van het avondritueel geworden. Een paar weken geleden had ik Pedro gevuld en hem onder mijn trui gestoken, want jawel, ik geniet ook al eens van de warmte van Pedro. Uiteraard zag mijn buik er zo heel zwanger uit, wat Het Meneertje geweldig vond. Dus ging ik mee in zijn spel en deed ik alsof ik het moeilijk had om te stappen met die zwangere buik.
Ik steunde en kreunde, hield mijn hand op mijn rug en uiteraard moest Pedro dan geboren worden nadat Het Meneertje zijn tanden had gepoetst. Spreekt voor zich.
Samen hobbelden we naar de slaapkamer waar ik me op de rand van het grote bed liet vallen en Het Vriendje begon te kroelen met zijn handen onder mijn trui.
“Hij komt er aan!” riep Het Vriendje, “Snel, zoon! Help!”
Het Meneertje was intussen hysterisch toertjes over ons bed aan het lopen en sprong te pas en te onpas over mijn hoofd, terwijl ik daar lag te hijgen en puffen. En waarschijnlijk was het allemaal een beetje té echt voor hem, want opeens klonk er een zenuwachtige, giechelende “Dit is te dramaaaaatisch!” achter mij terwijl hij nog over het bed stuiterde. Waarna Het Vriendje en ik in lachen uitbarsten, Pedro vlotjes geboren werd en we ons toen bedachten dat pinguïns toch uit eieren komen, niet?
De afgelopen dagen heb ik te pas en te onpas aan die “dit is te dramaaaatisch!” gedacht en iedere keer als ik die scène opnieuw in mijn hoofd afspeel, moet ik zo hard lachen. Ik denk dat we er nu wel vanuit kunnen gaan dat zoonlief nooit een gynaecoloog zal worden.