Zoonlief studeerde vorige week af. Zijn carrière als kleuter zit er op en in september start hij in het eerste leerjaar. Jawel. Vraag me ook niet hoe het zover is gekomen, maar kijk. Hier zijn we dan.

Tijdens het infomoment over het eerste leerjaar, werd er ons duidelijk gemaakt dat we onze kinderen niet zelf al letters en woorden moesten leren lezen tijdens de vakantie. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. De leerkrachten van het eerste leerjaar hebben een specifieke methode om de kinderen te leren lezen. Wat ons wél werd aangeraden was om regelmatig voor te lezen (wat we hier al jaar en dag doen voor het slapengaan) en om ook te lezen in de buurt van het kind. Onder het eeuwenoude opvoedkundige mantra: monkey see, monkey do.

We zijn een paar weken geleden begonnen met de GVR voor te lezen aan zoonlief voor het slapengaan. Iedere avond een hoofdstuk. Hij vind het geweldig hoe de GVR spreekt en de gekke woorden die voorkomen in dat boek. Maar hij ziet mij bijvoorbeeld nooit lezen omdat ik ‘s avonds voor het slapengaan in bed lees op mijn e-reader.

Nadat ik Malvarina las, merkte ik dat ik het gewoon leuk vind om kinderboeken, jeugdboeken, eerste lezer boeken, hoe je het ook wil noemen,… te lezen. Ze lezen lekker vlot, worden opgeleukt met de meest fantastische illustraties en zijn zo anders dan young adult of boeken voor volwassenen.

Dus onder de noemer “monkey see, monkey do” ging ik naar de bib en leende alle boeken uit die me ietwat interesseerde én die voorzien waren van een gele sticker. Dat zijn de boeken in de plaatselijke bib die voor “eerste lezers” zijn. Ik kwam thuis met een stapel en de afgelopen dagen heb ik me iedere keer in de zetel gezet, vlak voor ik het avondeten moet beginnen koken. Dan lees ik even een kwartier tot een halfuurtje terwijl zoonlief met andere dingen bezig is, maar ik zorg er wel voor dat ik hem af en toe betrek bij het boek in kwestie.

Zo was ik gisteren Mijn spook en ik van Edward van de Vendel aan het lezen. Floor De Goede heeft de illustraties gemaakt in dat boek en ze zijn heerlijk. Ze vullen de tekst perfect aan. Op een bepaald moment kwam ik een illustratie tegen waarbij het spook zijn billen laat zien aan het hoofdpersonage. Hilariteit alom natuurlijk en qua humor helemaal op het niveau van zoonlief. Hij moest er mee giechelen. Na het zien van die tekening liet hij weten dat hij dat boek graag voor het slapen gaan wilde lezen.

Gisterenavond werd de GVR dan even aan de kant gelegd en lazen we Mijn spook en ik. Ik zag ondertussen dat het duo nog twee boeken samen heeft uitgebracht, dus ik ga eens moeten kijken of ze die hebben in de bib.

Dus ja, ik ben van plan deze zomer heel wat kinderboeken/jeugdboeken te lezen. Met of zonder zoonlief. Monkey see, monkey do. Door Mijn spook en ik te lezen, besef ik dat het belangrijk is als ouder om af en toe eens kinderboeken te lezen zodat je bepaalde boeken kan aanraden aan je nageslacht. Woordgrapjes doen het momenteel goed. Kinderen die vreemde wezens tegenkomen blijkbaar ook.

Eens benieuwd wat hij de komende jaren zelf graag zal lezen, maar eerst moet hij natuurlijk nog leren lezen. Ahum. Klein detail.