Om nog even terug te komen op die: “aaaah, ik heb te weinig tijd voor mijn hobby’s” uit mijn vorig bericht. Ik was er deze week nog wat verder op aan het kauwen, want er is meer dan enkel tijd en energie. Sowieso zijn die twee zaken de elementen die mij het meest tegenhouden, maar het gaat verder dan “ik heb geen tijd en/of energie”.
Zij die mij hier al heel lang volgen, weten dat ik een zwak heb voor animatiefilm en dat ik de kunst van het animeren maar al te graag zou kunnen. Nu bracht Procreate, de app die ik gebruik om te tekenen op de tablet, een nieuwe app uit, Procreate Dreams. Een app die animeren toegankelijker en makkelijker maakt. Dat stukje software kost nog niet eens €25. Eénmalig en al. Te gek voor woorden, maar kijk, in een wereld van maandabonnementen kan het dus toch nog altijd.
En het ziet er goed uit. Het ziet er leuk uit. En mijn hoofd krijgt meteen tienduust ideeën als ik zie wat er allemaal mogelijk is.
Maar dan duikt er een ander stemmetje op. Eéntje dat zachtjes fluistert: “Jamaar, je gaat daar heel veel tijd in moeten steken. Als je dat doet, dan ga je geen tijd meer overhouden voor al die andere dingen dat je moet én wil doen. Dat wordt een project van maaaaaaaanden,”.
Dat stemmetje steekt ook zijn kop op als ik een quilt wil maken of als ik aan mijn patroon op maat voor een bloes wil verder werken. Het lijkt alsof ik enkel nog korte, snelle instant satisfaction projecten wil. Kwantiteit boven kwaliteit. Kiezen is verliezen en al. Dat stemmetje hoorde ik vroeger niet. Toen dook ik in alles wat me maar enigszins interesseerde en als het niet afgeraakte of als het me niet langer interesseerde, tant pis.
En ik weet niet goed waar dat stemmetje vandaan komt, want ik wil al leren animatiefilms maken sinds ik de Kleine Zeemeermin voor het eerst zag toen ik zes was. Ik heb zelfs al personages uitgewerkt waarmee ik aan de slag wil gaan, i kid you not, maar Procreate Dreams heb ik dus nog steeds niet aangeschaft, omdat dat stemmetje dus te luid roept.
Boe. Stom stemmetje.
Als je het echt wil moet je het gewoon doen. Wat maakt het uit dat het een project van maanden is. Het is leuk als iets af is maar eraan werken is ook leuk.
Heel herkenbaar, Tienduusd dingen willen doen om uitzindelijk niks gedaan te hebben. Jammer eigenlijk hoe vaak we onze eigen grootste vijand zijn. Dus ik zou zeggen, aanschaffen dat ding en tijd inplannen. Maar ja, ik heb gemakkelijk zeggen, want ik doe het zelf niet, lol…
Ik heb onlangs net een goed boek gelezen die mij hier andere inzichten over heeft gegeven: “Niet perfect toch tevreden”. Het kan ook iets te maken hebben met perfectionisme! Dat je niet aan dingen durft of wil beginnen omdat je ze perfect wil doen. Niets doen is een veilige keuze, want dan kan je het niet “slecht doen”. Terwijl dit er net voor zorgt dat je niets nieuws meer gaat proberen. Dus misschien is dat ook wel een van de factoren die mee speelt?
Dat klinkt herkenbaar. Ik heb het ook met langere projecten omdat er nog zoveel andere zaken zijn die ik ook nog moet/wil doen en daar dan minder tijd voor over blijft. Alles lijkt de laatste jaren ook zo ontzettend veel energie te vragen dat de omvangrijke boeken die ik vroeger zo graag las nu in de kast blijven staan omdat ik me er niet op kan concentreren. Gelukkig zijn er ook nog manga’s en dunnere, luchtige boeken of scrapbooking projectjes die minder lang duren dan een Hufflepuff deken of kruisjessteekproject (bij deze sorry aan de Forever Friends beer die na ongeveer 15 jaar nog steeds niet is afgeraakt omdat ik meer hobby’s dan tijd/energie heb).