Nadat de broer en schoonzus mij hadden gevraagd om meter te worden van hun toekomstige spruit, begon ik allerlei kadootjes te verzamelen. Ik moest me inhouden, want babykleertjes zijn zo schattig en vooral babykleertjes voor meisjes dat is een level van schattigheid dat zelfs ik niet aan kan.

Al die kleinere kadootjes verzamelde ik in een grote doos met flamingo’s er op. Gaandeweg raakte die doos meer en meer gevuld. Eens de metiquilt er in zat, leek het me wel voldoende, maar ik had bij de Zeeman een paar witte rompertjes gekocht waar niets op stond. Zo van die overslagrompertjes, want die zijn nu eenmaal het handigst.

Het plan was om die rompertjes te pimpen eens ik de naam wist. Op 1 januari kwamen we die naam uiteraard te weten, want toen werd ze geboren. Op 7 januari zouden we op bezoek gaan en moest de inhoud van de doos dus gefinaliseerd zijn.

Drie keer raden wanneer ik in actie schoot om die rompertjes af te werken? Juist, de ochtend van 7 januari. Deadlineridder Verhetsel strikes again. Maar het was een relatief drukke week geweest en ik voelde me niet honderd procent, dus dat speelde ook wel een beetje rond.

Soit. Ik werkte in sneltempo twee illustraties uit in Illustrator en selecteerde kleuren op basis van flexfolie die ik hier had liggen. De inhoud van de doos was algemeen gezien heel neutraal qua kleuren. Ik had vooral gewerkt met aardsekleuren, bohokleuren. Alles wat knalroos en glitter was, had ik vermeden omdat ik weet dat dat niet iedereen z’n stijl is.

Maar bij één van de rompertjes liet ik me dan toch gaan. Schoonzus maakt de lekkerste vegan gebakjes en taarten. Dus werkte ik een illustratie uit van een cupcake met Barbiekleuren én glitter. Voor het andere rompertje maakte ik een schaapje omdat de broer en Schoonzus schapen hebben rondhuppelen in hun achtertuin.

Ik merk zelf dat ik toch niet meer zo handig ben met mijn Silhouette Cameo als ik ooit was. Eigenlijk heb ik nooit heel veel met die machine gewerkt en als ik het al deed, dan waren het eerder eenvoudige zaken zoals stickers uitsnijden of zo. Een illustratie met meerdere kleuren maken met flexfolie, dat is al wat complexer en eigenlijk weet ik niet hoe je dat exact moet doen. Ik zorg dat de lagen juist bovenop elkaar komen te liggen en puzzel gaandeweg alles bij elkaar terwijl ik pers, wat dus absoluut niet de juiste werkwijze is. Ahum.

Maar soit, niemand die dat merkt aan het eindresultaat natuurlijk. Sowieso gaat er niets boven een gepersonaliseerd geboortekadootje. De kersverse ouders waren fan van de rompertjes en vooral die met de cupcake en de nodige glitter viel in de smaak. Lang leve glitter!

Zoonlief heeft intussen ook een bestelling geplaatst voor een t-shirt met een kitten met een zonnebril én glitter. Zoonlief zijn prioriteiten in het leven zitten helemaal goed.