Afgelopen vrijdag trokken we na school met zoonlief richting Leuven. Hij had de dag daarvoor een klein ongelukje gehad op school waardoor een beentje van zijn bril nogal de verkeerde richting uitging (understatement). Gelukkig hebben we een reservebril die hij ondertussen kon dragen, want de beste optiek voor kinderbrillen zit in Leuven en dat is dus niet om de hoek.

Nadat het beentje van de bril in twee tellen terug recht werd gezet, stonden we weer buiten. We passeerden Gobelijn even verderop in de Mechelsestraat en aangezien we volop Jommekes aan het lezen zijn met zoonlief, moest hij even lachen met de naam van die winkel. Toen viel onze eurocent dat de Jommekestrip die we aan het lezen waren, nummer 4, Purperen Pillen, bijna uit was.

Het toeval wil dat we een hele grote collectie van die Jommekes hebben gekregen. Ik denk dat 80% van de reeks er is, vooral de oudere titels, maar nummer 5 is er ééntje dat er niet bij zit (Het Vriendje wil ze in volgorde lezen, zucht). Dus gingen we binnen bij Gobelijn. Misschien maar goed dat we niet in Leuven zelf wonen of ik zou al mijn geld uitgeven in strip- en boekenwinkels. Jikes.

En niet alleen de strips trokken mijn aandacht, maar ook kleine, schattige boekjes ter grootte van een postkaart. Ze stonden ietsje verder in de winkel in een molen. Rond ieder thema was er een boekje: liefde & vriendschap, geboorte, beterschap, bedankt, troost,… De boekjes waren voorzien van de mooiste, kleurrijkste illustraties en in sommige boekjes stonden gedichten, in andere recepten, nog een ander een kortverhaal. De boekjes deden me kwam vormgeving wat denken aan Flowmagazine, maar dan een miniversie.

Achter de boekjes in de molen zat er iedere keer een briefomslag. Het was pas toen ik die omslagen zag dat mijn frank viel. En hij viel hard. Je kan die boekjes gewoon opsturen! Hoe zalig is dat?! In plaats van een beterschapskaartje kan je dus zo’n klein boekje sturen waardoor de zieke misschien even iets kan lezen. In plaats van een “innige deelneming” kaartje te sturen, kan je een boekje sturen met gedichten die een hart onder de riem steken als je zelf even geen woorden kan bedenken.

En het beste van al? De naam van die boekjes. Ze noemen “kakkerlakjes”. Hoe heerlijk is dat?! Soit. Ik ben fan. Ik ben fan van de boekjes zelf, ik ben fan van het concept, ik ben fan van het idee om meer te versturen via de post dan enkel een kaart en ik ben fan van de naam (uiteraard).

Volgens mij hebben er al heel wat van die kakkerlakjes mensen hun dag opgevrolijkt. Dat in tegenstelling tot hun kriebelige naamgenoten.