De afgelopen weken en maanden had ik het wat moeilijk. Kwam het door het eindeloze grijze weer? Of door die beelden die ik iedere dag te zien kreeg uit Gaza? Of door de drukte op het werk waar maar geen einde aan leek te komen? Wat het ook was, het ging effe niet goed. Ik verloor mijn roze bril waardoor ik doorgaans naar de wereld kijk een beetje en dat had een serieuze impact op mij en mijn werk. Het leek alsof iedere dag mijn batterijen leeggezogen werden en ze niet opnieuw opgeladen werden. Daardoor was ik niet bepaald de meest aangename persoon om mee samen te leven.

Dus werden er maatregelen genomen. We werken hier met “rustige ochtenden”. Op maandag, woensdag, vrijdag en zondag hou ik mij ‘s ochtends bezig met zoonlief, zodat Het Vriendje rustig kan opstaan. Op de overige ochtenden mag ik op mijn gemak opstaan. Omdat ik het zo moeilijk had, lieten we in februari, vlak voor de krokusvakantie, twee weken dat systeem vallen en kreeg ik twee weken iedere dag een rustige ochtend. Dat hielp al serieus. Slapen kan echt wonderen doen.

Tijdens die periode hakte ik ook een knoop door. In maart zou ik niet werken of toch geen klantenwerk doen. Sowieso had ik net als vorig jaar al een weekje aan onze Belgische kust op de planning staan in die maand. Dus waarom niet een hele maand vrij nemen en er een soort van sabbat-maand van maken? Een maand waarin ik me kon focussen op het opladen van mijn creatieve batterijen, want het was vooral daarmee dat ik moeite leek te hebben. Alle ideeën en plannen die ik maar op de lange baan bleef schuiven omdat het werk, het huishouden en alle “volwassen” dingen op de eerste plaats kwamen.

Heel even heb ik overwogen om die mini-sabbatical in juli of augustus te nemen, maar laten we eerlijk zijn, dan zou al mijn tijd naar zoonlief gaan. Dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Deze maand wil ik gebruiken om een aantal projecten uit te werken, om creatief te zijn, om te rusten en we zien wel wat ik aan het einde van deze maand allemaal kan afvinken van die megamindmap die ik ergens in februari uittekende. Misschien zijn het tien dingen, misschien is het niets.

Eén van de dingen die op die megamindmap stond, was schrijven in het algemeen (fictie, bloggen, kinderboek,… You name it). En het kriebelt al zo lang om meer te schrijven, om meer te bloggen, om specifiek terug meer op dit blogje te delen. Maar ik stoot regelmatig op een aantal bedenkingen die me regelmatig tilt doen slaan. Is een nieuwsbrief niet interessanter dan een blog tegenwoordig? Kan ik hier microbloggen en hoe past dat binnen de huidige design? Moet ik misschien eens heel deze blog in een nieuw kleedje steken? Wat deel ik wel en wat is te persoonlijk (ik heb in februari een aantal blogberichtegen privé gepubliceerd omdat ik het niet goed wist).

Soms weet ik het allemaal niet zo goed en waarschijnlijk maak ik het moeilijker dan dat het eigenlijk is. Gelukkig heb ik deze maand voldoende tijd om eens lang en hard na te denken over dingen. Ha!