Vorige week was ik een paar dagen in Oostende. Het lijkt een beetje een jaarlijkse traditie te worden, want vorig jaar was ik er rond dezelfde periode. Zelfde appartementje met fantastisch zicht op zee, zelfde weerverloop (aankomen in de gietende regen, dag drie lekker warm, vertrekken in regen,…), opnieuw een zeehond gezien,… En net zoals vorig jaar sprak ik opnieuw af met Heidi.
Het begon met een lunchdate bij Albrecht, die uitliep in een wandeling, die uiteindelijk eindigde in het eerste terrasje van het jaar. Hoera! We hadden blijkbaar veel te vertellen. Heel veel. Eén van de zaken die ter sprake kwam, was bloggen. Zowel Heidi als ikzelf bloggen al zeer lang. Zij zit dan ook nog eens in het hele PR verhaal waarbij ze samenwerkt met bloggers en influencers in het algemeen, dus het was interessant om die kant van het verhaal te horen.
Uiteraard is er de afgelopen jaren heel wat veranderd in de blogwereld. De komst van social media heeft een grote groep bloglezers naar social media platformen zoals Instagram laten gaan. En hoe leuk ik Instagram ook vind, het is niet hetzelfde als bloggen en het zal nooit hetzelfde zijn. Er zit een algoritme achter dat bepaalt wat jij te zien krijgt in plaats van dat je zelf beslist wat jij leest zoals bij een feedreader voor blogs.
Daarnaast ben ik niet meteen fan van de vluchtigheid van social media. Een blogbericht schrijven vergt best wel wat tijd en je moet er doorgaans wel even nadenken over wat je schrijft, toch als je een ietwat gestructureerde tekst wil publiceren. Het moet soms wat marineren. Op social media kan je een story posten en done.
En dat ene blogbericht dat je publiceerde, daar kan je over een paar jaar met een grote glimlach terug lezen. Dat ga je niet meteen met je Instagram stories doen, toch?
Ik zag onlangs een video op YouTube van een jonge dame (ergens begin twintig) die had besloten te stoppen met social media en een website op poten te zetten. Ze liet alles trots zien en vertelde hoe fijn het was om op een tragere manier content te posten. Ze moest wat meer over alles nadenken, mensen konden haar niet heel de tijd berichtjes sturen, de druk om likes te krijgen was er niet, er werd niet van haar verwacht dagelijks iets te posten,… Ik kon niet anders dan grijzend toekijken omdat ze eigenlijk gewoon aan het bloggen was.
Maar laten we eerlijk zijn, bloggen is ook niet meer wat het geweest was. Heel wat bloggers hebben afgehaakt (jammer) en heel wat bloggers lijken er toch iets uit te willen halen: een extra zakcentje, een interessante samenwerking, een paar gratis producten,… Ze zetten volop in op SEO en de fun zit niet meer in hun artikels. De handvol persoonlijke bloggers die ik nog volg, volg ik voornamelijk omdat ik ze ken of omdat onze paden zich in het verleden hebben gekruist.
En ik merk dat het voor mij zelf ook zoeken is. Is Verbeelding een hobby? Wat wil ik er mee bereiken? Wil ik er tant pis iets mee bereiken of is het gewoon een archief? Moet ik misschien een nieuwsbrief beginnen zoals ik andere die hard bloggers zag doen? Eén nieuwsbrief per maand?
Uiteindelijk heb ik Verbeelding altijd gezien als mijn online uitlaatklep en mijn virtuele speeltuin. Ik doe hier wat ik wil op een manier die goed voelt voor mij. Dat heb ik jaren gedaan en ik vind het geweldig om een archief te hebben om op terug te blikken. Soms vind ik het zelfs jammer dat ik de afgelopen jaren niet meer heb geschreven, want als ik het niet heb neergepend dan heb ik het ook niet onthouden (mijn geheugen is een zeef).
Dus de conclusie met Heidi daar op dat terrasje in Oostende was dat ik echt wel terug wat meer tijd wil vrij maken om hier te schrijven en om hier vooral veel te prutsen. Laat dat nu net twee dingen zijn die ik ontzettend graag doe: schrijven en prutsen.
Hoera !!
Ik zit niet op instagram en andere snelle sociale mediakanalen maar geniet wel erg van het lezen van blogberichten, zelfs van mensen die ik helemaal niet ken. En inderdaad de spoeling is dun geworden. Heel blij dus met (dit eerste teken van) de ommekeer.
De koe bij de horens vatten 🙂 Hebben we vandaag blijkbaar allebei gedaan. De revival van het bloggen! En op naar nog meer terrasjes 😉
Juj!
Sociale media kan inderdaad bloggen niet vervangen, en ook al is de focus de afgelopen jaren wat verschoven, ik kan zelf het bloggen niet loslaten en ben superblij dat jullie er hetzelfde over voelen/denken! Ik volg jullie al van ‘in het begin’ (ik ontmoette Heidi toen er nog Blogmeetings waren) en blijf dat graag doen :-).
wat een fijne conclusie! joehoee
Daar heb ik het al meermaals met (blog)vriendinnen over gehad. Ik vind het echt jammer dat het wat de norm lijkt te zien geworden dat social media het focuspunt zijn en een blog wegvalt of daardoor vervangen wordt. Net als jij hou ik niet van het gejaagde dat bij social media komt kijken. Voor het lezen van een blogpost neem ik echt de tijd. Het voelt dan ook steeds een beetje aan als digitaal op bezoek komen bij iemand en dat gevoel mis ik enorm bij social media.
Al jarenlang vraag ik me af of ik me moet verdiepen in SEO om zo meer mensen te bereiken vermits mijn bezoekersaantallen niet hoog liggen maar eerlijk … het spreekt me echt niet aan om daar tijd en energie in te investeren. Het uitwerken van blogposts, het contact met andere bloggers, dat zijn de zaken waar ik van hou. Me druk maken over cijfertjes totaal niet. Dus vergeet ik steeds om mijn mediakit aan te passen en ben ik ook gestopt met de jaarlijkse blogjaar in cijfers blogposts.
Fijn trouwens dat jullie bij Albrecht zijn gaan lunchen. Het is al een tijd geleden dat ik er geweest ben maar ik was grote fan van zowel hun pancakes met fruit als hun golden kurkuma chai latte. Njammie!