Eén jaar geleden stapte ik de plaatselijke fitness binnen. Exact één jaar. Toen had ik niet verwacht dat ik het een jaar later nog steeds zou doen, laat staan dat ik het leuk zou vinden. Maar kijk, hier zijn we dan. Eén jaar later en nog altijd ga ik wekelijks drie keer naar de fitness. Wie had dat ooit gedacht?
Ben ik na een jaar fitness rank en slank? Ben ik tientallen kilo’s afgevallen? Of ben ik een spierbundel geworden? Een echt Jerommeke? Nope, maar dat was natuurlijk nooit mijn ambitie. Ik ben aan mijn fitnessavontuur begonnen omdat ik sterker wilde worden en omdat ik zoonlief wilde kunnen bijhouden tijdens zijn fietsescapades. Mijn uithoudingsvermogen was ondermaats, maar wat wil je ook met een zittend beroep en een liefde voor alles wat zoet is.
Eén jaar later kan ik zeggen dat ik sterker ben dan toen ik de fitness voor de eerste keer binnen stapte. Ik merk het vaak in kleine dingen. Zo kan ik veel makkelijker zware bakken van de Collect&Go bestelling tillen, doet mijn rug niet meer zo snel pijn als ik floor troll speel om een naaipatroon over te nemen, kan ik zoonlief de trap kan op dragen (wat niet meer zo evident is als een paar jaar geleden, want boy oh boy, dat kind groeit als een kool),…
En ja, toen zoonlief ein-de-lijk de klik maakte met het fietsen ergens aan de start van dit schooljaar in september, heb ik de nodige kilometers gelopen. Dat ging een pak vlotter dan wanneer ik nooit naar de fitness was gegaan.
Het doet deugd om dat lichaam wat meer te gebruiken. De ene dag gaat het allemaal wat beter dan de andere dag, maar er zijn natuurlijk de nodige energieschommelingen. Door naar de fitness te gaan, heb ik beter leren luisteren naar mijn lichaam en begrijp ik beter wat het nodig heeft.
Gaan mijn oefeningen niet zo vlotjes? Dan zal ik ongetwijfeld wat extra rust kunnen gebruiken omdat mijn lijf aan het vechten is tegen een beestje. Word ik mottig tijdens mijn cooldown loopje op de loopband? Dan heb ik waarschijnlijk een te groot ontbijt gegeten. Oeps. Lukken alle oefeningen te goed? Dan is het de hoogste tijd om een gewichtje hoger te gaan.
Ik heb een jaar lang dezelfde oefeningen gedaan, twee reeksen afwisselend. Dat zal voor veel mensen bijzonder saai klinken, maar voor mij werkte die routine geweldig. Niet nadenken, podcastje op en gewoon gaan. Heerlijk!
Maar ik merk dat er de laatste tijd wel vaker de vraag “Wat zou ik nog meer kunnen ?” opduikt. Zou ik mijn eigen gewicht kunnen deadliften? Zou een pull up mij lukken? Zou ik in plaats van tien minuten lopen op de loopband aan het einde van mijn oefeningen misschien twintig minuten kunnen lopen? Ik heb lang nog niet al mijn grenzen bereikt en ik weet dat er nog heel wat zaken zijn die ik kan uitproberen.
Sowieso staat er wat begeleiding van een kiné op het programma wegens een enkel en knie die even aan het zeuren zijn, dus wie weet kan hij me ook verder helpen met een deadlift en een pull up. Maar eerst die enkel en knie terug wat in orde zien te krijgen, want anders zal dit hele fitnessavontuur toch maar in mineur eindigen en dat willen we niet. Nope. Nope.