We hebben hier ten huize Verbeelding een uitslaapregeling. Normaal gezien mag ik op zaterdag wat langer in mijn bed blijven stinken. Het Vriendje staat dan samen met Het Meneertje op en brengt zoonlief dan naar zijn hobby. Zondagochtend entertain ik zoonlief en mag Het Vriendje wat langer blijven ronken.

Maar vandaag trok Het Vriendje naar het Gentse om daar deel te nemen aan de Strong Viking. Iets met lopen, parcours en modder. Veel modder. Dus rolde ik deze ochtend wat vroeger dan op andere zaterdagen uit mijn bed. Ik blijf hopen dat zoonlief ooit besluit dat halfzeven à zeven uur NIET het ideale uur is om op te staan in het weekend, maar voorlopig is dat zijn uur. Het maakt niet uit of het een schooldag, weekend of een vakantiedag is. Halfzeven à zeven uur worden wij gewekt door onze menselijke wekker. Mijn wraak zal zoet zijn, eens hij tiener is. MARK. MY. WORDS.

Soit. Ik had besloten van het uurtje tijdens zijn hobby gebruik te maken om even te gaan wandelen in het bos. Het weerbericht voorspeelde (weer) regen tegen de namiddag en avond en ik had niet bepaald zin in de zoveelste doorweekte avondwandeling. Een ochtendwandeling door het bos dus. Strak plan. Zoonlief werd gedropt en ik wandelde verder naar de plaatselijke groene long.

Ik wandelde steeds dieper en dieper het bos in, tot ik in de verte een rode vlek zag. Een oudere dame met een felrode jas. Naast haar liep haar trouwe viervoeter, een hond waar je makkelijk op kon paardrijden. “Ha! Daar lopen Roodkapje en de wolf!” bedacht ik me terwijl ik een foto maakte van hen. Ze bleven staan terwijl ik dichter en dichter bij kwam. Toen ik ze voorbij stak op de modderige bosweg, begroette ik de vrouw vriendelijk en zij wenste me ook een goedemorgen.

“Kijk, niets om bang voor te zijn,” hoorde ik haar tegen de grote hond zeggen die naast haar stond. Ik keek even achter me en zag het dier met grote ogen naar me kijken, de oren helemaal gespitst. Ze bleven nog even staan terwijl ik verder wandelde en niet probeerde uit te schuiven in de modder. Deze Roodkapje had duidelijk geen boze wolf, maar een bange wolf aan de lijn. Ha!