Begin maart zei ik vaarwel aan Instagram. De app werd van mijn telefoon gegooid in eerste instantie om tijdens mijn sabbatmaand niet afgeleid te raken, om geen fomo te krijgen en ook wel een beetje omdat ik mijn kop in het zand wilde steken als het aankwam op wereldnieuws. Na maart heb ik de app niet opnieuw geïnstalleerd en dat wil ik precies wel zo houden.

Alleen heb ik het altijd leuk gevonden om foto’s te delen. Het liefst van al de meest random foto’s van zaken die je doorheen de dag tegenkomt. Een kat die heerlijk in het zonnetje ligt te soezen. Een grappig patroon in de straatstenen of in de wolken. Een mevrouw met een rode jas die met een grote wolfshond door het bos wandelt. Dat is het aspect van Instagram dat ik altijd zo fijn heb gevonden: je krijgt een kleine glimps van hoe andere mensen naar de wereld kijken.

En ja, technisch gezien kan ik zulke beelden nog steeds delen via de website van Instagram of via een externe service. Zo doe ik het voor mijn professionele account. Maar om de één of andere reden voelt dat toch niet helemaal hetzelfde.

Toen er onlangs in mijn nabije omgeving steeds vaker en vaker Strava werd vermeld, heb ik het uiteindelijk geïnstalleerd. Ik dacht altijd dat het een app was voor extreem sportieve mensen. Je weet wel, mensen die trainen om een marathon te lopen en zo. Niet mensen zoals mij die vooral wandelen en al eens terug te vinden zijn in de plaatselijke fitness. Mispoes, zo blijkt. Je kan er gewoon wandelingen en fietstochtjes tracken.

Dus installeerde ik de app en verzamelde er een whopping acht volgers. Acht mensen die ik ken: Het Vriendje, familie, ex-collega’s,… En wat blijkt? Er is niets leuker dan een wandeling te maken, random foto’s te schieten en die te delen met die acht mensen.

Die acht mensen geven al een keer een kudo (een Strava like), maar that’s it. Er zijn geen verwachtingen naar likes toe, je moet niet om de zoveel tijd posten om het algoritme gelukkig te houden en iedereen krijgt gewoon al je activiteiten in chronologische volgorde te zien. Jouw feed bestaat uit activiteiten van anderen in chronologische volgorde. And that’s it. Meer moet dat niet zijn.

Strava is momenteel wat Instagram voor mij was in de beginjaren. Ik deel er enkel foto’s die ik maak tijdens wandelingen, maar het is toch tijdens die wandelingen dat ik de boeiendste foto’s maak. Het doet deugd om daar even mijn ding te kunnen doen en wandelen deed ik toch al.