Toen ik vorig jaar begon te fitnessen, besloot ik ook terug een Fitbit te dragen. Ik wilde geen complexe fitnesstracker, gewoon eentje die vooral mijn slaap en mijn stappen kon bijhouden. Hoewel ik eerder al zo’n fitnesstracker had gehad en nooit echt streefde naar de tienduizend stappen, begon ik daar nu wel iedere dag naartoe te werken.
En goed, sommige weken kwam dat er op neer dat ik twee dagen door omstandigheden heel veel wandelde bv. omdat ik een lange wandeling maakte in goed gezelschap of op een fitnessdag (mijn fitnessroutine eindig ik steevast met tien minuutjes lopen op de loopband) nog allerlei boodschappen moest doen op wandelafstand (naar de bib, naar de supermarkt,…). Daardoor kon ik dan op de andere dagen wat minder wandelen. De meeste dagen ging ik dus niet voor tienduizend stappen kost wat kost, maar ging ik op weekbasis van zeventigduizend stappen en dat werkte vrij goed voor mij.
Maar sinds kort zit ik terug wat vaker op mijn stalen ros. Het begon eerder toevallig met een afspraak bij een kinesist een dorp verder en een coworkdate met een bevriende zelfstandige in een aangrenzende gemeente. Laten we eerlijk zijn: ik ben geen held met de auto. Alles behalve zelfs. Dus als ik maar een paar kilometers verder moet, dan zal ik eerder voor de fiets kiezen, zelfs al zit er een stevige heuvel tussen mij en mijn coworkdate (amaai mijn kuiten).
Toen ik onlangs op één van de weinige zonnige dagen die we tot nu toe hebben gehad dit jaar, naar de oogarts trok met de fiets, kriebelde het. Het kriebelde om meer te fietsen. Het was mijn langste rit in lange tijd. Acht kilometer heen en uiteraard moest ik die acht kilometer ook terug. Ik genoot met volle teugen ook al werd ik door ongeveer iedere andere tweewieler op de fietssnelweg voorgestoken. Er is nog wat werk aan de conditie en mijn stalen ros is niet elektrisch.
Het idee begon te groeien om in plaats van een avondwandeling een keer een avondritje te doen. Het weer en mijn planning hebben het nog niet echt toegelaten, maar het kriebelt. Het kriebelt om met de fiets de omgeving verder te ontdekken. Inclusief die drommelse heuvels die hier en daar de kop opsteken. Het voordeel is dat ik vlak bij een fietssnelweg woon en dat biedt mogelijkheden. Veel mogelijkheden.
Alleen telt de Fitbit het fietsen niet als stappen. Uiteraard. Fietsen en stappen, da’s namelijk niet hetzelfde. Ah nee. Daardoor zou ik dus afscheid moeten nemen van mijn tienduizend stappen. En dat wringt een beetje, moet ik toegeven. Langs de andere kant kan ik mij bijvoorbeeld wel beginnen richten op actieve minuten iedere dag. Tienduizend stappen komt overeen met honderd minuten wandelen bij mij. Uiteindelijk is het het stappen op zich niet dat belangrijk is, maar het feit dat je actief bent, toch? Toch?!
Maar ik zal ze missen, mijn tienduizend stappen per dag. Nu nog goed weer en ik kan eindelijk eens een deftige avondrit maken, want boy oh boy… Wat is me dat allemaal met al die regen?
Ik heb gelezen dat er ook geen evidentie is voor die 10.000 stappen en dat je idd beter kijkt naar je actieve minuten. Maar ik ken het, het steekt als ik de 10.000 niet haal…
Ik heb ook afscheid genomen van die tienduizend stappen; één van mijn eerste Fitbitmodelletjes telde wel nog fietsen als stappen mee op de één of andere manier, maar mijn Garmin is heel streng dus ik kreeg er geen stapje bij! Dus vaak zit ik amper aan 4000 terwijl ik wel naar het werk en terug ben gefietst. Boeee. Ik let niet meer zo op mijn stappen, dus :p