In 2020 miste ik de zuurdesemtrein helemaal, maar als liefhebber van brood, stond een zuurdesem starten bijzonder hoog op mijn lijstje. Vorig jaar kreeg ik voor mijn verjaardag een starterskit om zuurdesem mee te maken. Er zat een gedroogde desem bij die ik terug tot leven moest brengen samen met heel wat toebehoren. Uiteraard zaten de nodige instructies er ook bij. En zo geschiedde. De zuurdesem kwam tot leven en werd Florence gedoopt.

In het begin werden er regelmatig broden gebakken en werd Florence goed verzorgd. Ze kreeg een paar keer per maand een voeding, maar bracht best wel wat tijd door in de koelkast tussen de voedingen door. Na verloop van tijd kwamen er steeds meer dingen voor haar te staan: een pot confituur, een bus mayonaise, een bakje restjes,… Als het op de koelkast aankomt, dan geldt “uit het oog, uit het hart” hier ten huize Verbeelding, vrees ik, en dan vooral bij mij. Het was niet dat ik Florence vergat. Af en toe ving ik een glimps van haar op, maar ik was er gewoon niet meer mee bezig.

Tot we onlangs de koelkast gingen uitmesten. Florence werd van achter die pot confituur en bus mayonaise gehaald. Ik zag meteen dat het niet goed ging met haar. Er stond een dikke laag donkerbruin vocht bovenop de zuurdesem en er was wat schimmel aan het vormen. Noooooeesss! RIP Florence. Het vocht zou op zich niet zo erg mogen zijn, dat is teken dat de desem honger heeft, maar schimmel is nefast. Ik vermoed dat de pot die ik had gebruikt toch niet helemaal luchtdicht was.

Maar van achter twee potten yoghurt en een flesje bier kwam nog een pot met daarin een zuurdesemmengsel. In een niet zo ver verleden had ik hierin discards bewaard. Als je je zuurdesem voedt, doe je een deel daarvan weg zodat je niet met een gigahoeveelheid zuurdesem komt te zitten. Dat is je discard. Die discard, restjes, overschot, hoe je het ook wil noemen, is evenzeer actieve zuurdesem en kan je dus gebruiken om mee te bakken. Daarmee dat ik het bijhield. En toen weer vergat. Je weet wel: uit het oog, uit het hart.

Op het zuurdesemmengsel in deze pot stond een klein laagje lichtbruine vloeistof, maar geen schimmel. Al die restjes had ik verzameld in een luchtdichte Weckpot. Ik zette de pot bij de afwas zodat ik het uiteindelijk zou afwassen, maar toen ik enkele uren later aan dat taakje wilde beginnen, zag ik kleine bubbels in het mengsel verschijnen. Say what?! Zat er nog leven in die zuurdesemrestjes?! Toen ik de pot opende, rook ik meteen de bekende desemgeur en geen funky geurtje zoals ik wel had verwacht.

Mijn hart maakte een klein sprongetje en ik besloot te proberen om de zuurdesem opnieuw tot leven te brengen.

De afgelopen dagen ben ik de starter dus aan het voeden om hem terug sterker te maken. En so far, so good. Langzaam maar zeker begint er terug wat meer leven in te komen. De bubbels zijn zichtbaarder, de consistentie wordt terug zoals ik die kende van vorig jaar,… Hij is nog niet aan het verdubbelen, maar wel al aan het vermeerderen in volume. Nog heel even en ik kan er terug de lekkerste broden mee bakken.

De vraag is dan alleen: is dit nog altijd Florence of moet ik een nieuwe naam verzinnen voor deze zombiezuurdesem?