Love Next Door

Kathleen en haar eerste K-drama

Een paar weken geleden plofte ik neer in mijn gele stoel en wilde ik graag iets kijken op Netflix. Zo gaat dat dan. Netflix zelf stelde Love Next Door voor, een Koreaanse romcom reeks. Aangezien ik niet vies ben van series in andere talen dan Engels, besloot ik het eens nader te bestuderen. Het bleek een miniserie te zijn. Ik zag twee afleveringen van elk een dik uur staan en dacht: “Awel ja, dat kan ik aan,”

Kijk, als ik moet kiezen tussen series of films, dan zal ik eerder voor een film dan voor een serie kiezen. Dat is net zoals bij boeken. Ik lees liever een stand alone dan een trilogie. Uiteraard moet je kwaliteit boven kwantiteit kiezen, maar ik verslind gewoon graag veel verhalen. Het is makkelijker om veel te verslinden als je geen grote tijdsinvestering moet maken omdat je acht seizoenen van tien afleveringen moet kijken of drie boeken van vierhonderd pagina’s moeten lezen.

Soit. Laten we het er op houden dat het een persoonlijke voorkeur is.

Na het eerste halfuur van Love Next Door was ik verkocht. De humor, de onderlinge relaties (niet alleen tussen de hoofdpersonages, maar ook de nevenpersonages), de dialogen, de vonk tussen de twee hoofdpersonages,… Het bleek helemaal mijn ding te zijn. In tegenstelling tot heel wat andere romcoms die ik had gezien, werd er tijd genomen om alles te laten groeien en bloeien. Het was een frisse wind voor mij in het romcomlandschap. Ik mis het soms om personages geleidelijk aan naar elkaar te zien toe groeien, om ze langzaam verliefd te zien worden terwijl het alledaagse leven ook een plekje krijgt.

Alleen was er niet echt een einde aan die tweede aflevering van die miniserie en bleef ik een beetje verward achter. Was dat het nu? Dat leek niet helemaal te kloppen.

Mijn goede vriend Google wist me te vertellen dat er na deze twee afleveringen nog heel wat meer afleveringen zouden volgen, want zo werkte dat met K-drama’s. Jawel. Ik was op mijn eerste K-drama (Koreaanse drama) gestoten. En die zijn vaak zeer uitgebreid, zo blijkt. Ze bestaan uit twaalf à zestien afleveringen die elk een uur à anderhalf uur duren. Jawel. Iedere week op zaterdag en zondag zou er een nieuwe aflevering verschijnen op Netflix en dat tot begin oktober.

Heel even overwoog ik het gewoon bij die eerste twee afleveringen te houden, maar ik was verkocht. Ik kon het nu niet meer loslaten. Ik wilde weten hoe het verder ging met de personages waarvan ik de naam eigenlijk niet kon uitspreken. Omdat ik nog een week moest wachten tot de volgende aflevering (zo old school), besloot ik een ander K-drama uit te zoeken, want blijkbaar staat Netflix vol met Koreaanse series in alle mogelijke genres: thrillers, historisch, romcoms,… You name it.

Het werd Business Proposal, ook een romcom, en al snel werd duidelijk dat het misschien maar beter was dat niet alle afleveringen van Love Next Door meteen beschikbaar waren. Ik keek op vijf dagen tijd Business Proposal uit, goed voor zo’n twaalf uur kijkplezier. Jikes. Veel andere dingen werden er die week ‘s avonds dan ook niet meer gedaan. Oeps.

Maar het bevestigde wel wat ik eerder ook had opgemerkt bij Love Next Door. Net omdat de afleveringen zo lang zijn, is er tijd om veel dieper in te gaan op onderlinge relaties tussen verschillende personages en krijgen nevenpersonages ook een uitgewerkte verhaallijn. Daardoor voelen ze veel echter aan en leef je des te harder met hen mee. Heel het verhaal kabbelt lekker verder en het feit dat het allemaal in het Koreaans is, zorgt dat ik mij moet focussen op de ondertitels (ik durf wel eens met andere dingen bezig zijn terwijl ik “televisie kijk”). Het zijn verhalen die op een heel ander tempo verteld worden dan wat ik anders gewend ben en het ligt me wel.

Om maar te zeggen: ik keek voor het eerst een K-drama en het zal zeker en vast niet mijn laatste zijn. Intussen heb ik een lijst opgesteld met de beste K-drama’s op Netflix, maar wetende dat ze best wel een tijdsinvestering zijn, ga ik er pas een nieuwe beginnen als Love Next Door gedaan is. Anders ben ik binnenkort voltijds K-drama kijker en dat is natuurlijk ook weer niet de bedoeling. Iets over zelfkennis en het begin van alle wijsheid en zo.

One thought on “Kathleen en haar eerste K-drama

  1. Ik zet beide series op mijn “als ik ooit Netflix zou nemen” lijstje ;). Voorlopig hou ik het niet nemen van een Netflix abonnement goed vol, ik vrees dat ik anders ook snel vele uren series zou bingen 🙂

Comments are closed.