In een ver, ver, ver verleden schreef ik behoorlijk lange verhalen met pen en papier. Ik gebruikte daarvoor allerhande pennen: een vulpen, balpennen in alle kleuren van de regenboog, een paar fine liners, een fancy rollerpen,… Het ging zelfs zover dat ik voor kerstmis inktvullingen voor mijn vulpen kreeg in alle mogelijke kleuren. Yup.

Mijn grote droom was dan ook om ooit te mogen schrijven met een hele mooie, elegante vulpen. Een Montblanc bijvoorbeeld. Die pennen zijn behoorlijk prijzig en de kans dat ik er ooit een zou bemachtigen als puber was eerder klein, maar kijk, dromen kan geen kwaad.

Intussen zijn we zoveel jaren verder en schrijf ik voornamelijk op mijn computer. Toch als het aankomt op verhalen en artikels en zo. Er slingeren nog steeds heel wat pennen rond op mijn bureau en in mijn nabije omgeving, de ene al wat luxueuzer dan de andere. Zo ben ik fan van de 123inkt balpennen die heerlijk fijn schrijven en heb ik al tientallen Uni-Ball Eye fine liners leeg geschreven de afgelopen jaren. Met een de hele fijne 0.38 Muji gelpennen heb ik mij ook al serieus geamuseerd. Ideaal om piepklein mee te schrijven.

Ook de Frixion rollerpennen worden hier veelvuldig gebruikt en daarvoor kan je gelukkig nieuwe vullingen kopen. Het grote voordeel van die pennen is dat je de inkt kan uitgommen. Maar dat is meteen ook het grootste nadeel, want wat als je in een dagboek schrijft? Dan wil je dat je schrijfsels niet opeens zomaar kunnen verdwijnen (blijkbaar zou de inkt terugkomen als je het papier in de diepvries legt, nooit getest en ik wil dat precies ook nooit moeten testen).

Vorig jaar ergens toen we in de AVA waren, stootte ik op een rollerpen van het merk Online. Het was een zeemeerminpen met glitter. Mijn innerlijke zesjarige ekster was uiteraard instant verliefd. Aangezien ik een voorkeur bleek te hebben voor rollerpennen zoals de Frixion pennen en de Uni-Balls besloot ik er zo ééntje te kopen. Deze pen werkt net zoals de Frixion pennen met vullingen, alleen is de inkt van de zeemeerminpen wél permanent.

En de zeemeerminpen schrijft ligt lekker in de hand. Blijkbaar is het merk gekend om ergonomische pennen te maken voor kinderen die leren schrijven. Alleen vind ik dat ze net dat tikkeltje te dik schrijft. Ik schrijf eerder langs de kleine kant en mijn voorkeur gaat dus uit naar dunnere pennen. Jawel.

Long story short. Door al het schrijven in die journal de laatste tijd, kriebelt het om te investeren in een echte, mooie pen. Zo ééntje waar je de rest van je leven mee verder kan. Je weet wel, een Montblanc of zo. Montblancs zijn nog altijd de duur voor mij. Het is en blijft een luxe merk. Gelukkig zijn er tal van andere merken die ook interessante pennen maken.

Zo kwam ik onlangs de TWSBi Diamond 580 Iris tegen en dat was liefde op het eerste zicht. Het is een doorzichtige pen waarin je dus de inkt kan zien, maar er zijn ook stukjes voorzien van regenboogkleurige metalen onderdelen. Dat geeft de pen kleur en een hele unieke uitstraling. Helemaal mijn ding, zeg maar. Alleen dat prijskaartje is wel even slikken. Pfoeh. Ja, het is een pen waar ik ongetwijfeld de rest van mijn leven mee kan doen, maar toch…

Soit. Het komt er op neer dat ik de laatste tijd dus heel veel bezig ben met pennen. Ik ben pennen aan het uittesten in mijn journal, ik ben naar pennen aan het kijken online, ik ben aan het dromen van pennen en… Blijkbaar ben ik dus nog altijd een puber die droomt van een hele mooie, elegante vulpen. Sommige dingen veranderen nooit. Ha!