Vorig jaar volgde ik in maart en april een heel intensieve cursus rond surface pattern design: Make art that sells. MATS voor de vrienden. Die cursus is vier weken keihard creatief uiteen spatten en daarna val je een beetje in een zwart gat. Maar ik had plannen! Grootse plannen! Ik wist wat ik wilde doen met de illustraties die ik had gemaakt en zou daarmee de webshop van Fanny&Laura nieuw leven inblazen.
Zoals jullie intussen wel weten heb ik altijd wilde plannen en massa’s ambities. Niets mis daarmee. Het ene plan duurt wat langer om uit te voeren dan het andere. Het ene plan is op het ene moment wat interessanter dan het andere. En mijn interesses komen en gaan in golven. Dat is menselijk. De ene dag ben ik wat geïnteresseerder in illustraties maken, de andere dag wat meer in schrijven en nog een andere dag in het bingewatchen van Outlander op Netflix. That’s life.
Maar soms zijn het de plannen die het simpelst zijn om uit te voeren die het langst blijven liggen. Ik weet niet hoe dat bij jullie gaat, maar ik merk dat dat zowat de rode draad is in mijn projecten en plannen. Die postkaartjes maken op basis van figuurtjes die ik al ontworpen had tijdens MATS, dat kost met ongeveer een uurtje of twee werk. Normaal gezien kruipt het meeste tijd in het uitwerken van de figuurtjes zelf en die waren er al. Dus je zou denken dat die postkaartjes binnen de week klaar waren. Toch? Mispoes!
Fast forward naar februari dit jaar. Februari was niet bepaald een rustige maand, maar het is net tijdens de drukkere maanden dat ik even nood heb aan eigen projectjes. Afleiding, weet u wel. Ik wilde dus iets maken dat snel klaar was, zodat ik ook snel verder kon met mijn klantenwerk, maar ik wilde ook iets maken dat ik in de Fanny&Laura webshop kon steken om die terug wat leven in te blazen. Uiteraard werd er gegrepen naar de illustraties die ik had gemaakt tijdens MATS. Ik maakte in no time twee leuke ontwerpen voor postkaartjes en liet die meteen drukken.
Sinds midden februari staan hier twee dozen te blinken die helemaal gevuld zijn met zonnige postkaartjes. Gisteren voegde ik de kaartjes eindelijk toe aan de webshop. Jawel. Eindelijk! Er ging ondertussen nog het één en het ander mis tijdens een update van die shop, maar hey, de kaartjes staan er. Dat is het belangrijkste.
Om maar te zeggen: soms kan het dus meer dan een jaar duren voor ik daadwerkelijk iets doe met mijn ambitieuze plannen. Het loopt hier niet altijd van een leien dakje. Ik moet dus altijd een beetje lachen als mensen zeggen dat ze vinden dat ik goed bezig ben (zoals afgelopen week in het blogbericht rond de 16 van 2016). Dat is alleen maar perceptie. Jullie lezen hier uiteindelijk maar een piepklein beetje. Het topje van de ijsberg, zeg maar. Achter de schermen wordt geknoeid, gevloekt, tijd verspild, aandacht verloren, gedroomd, nog meer wilde plannen gesmeed,… En daardoor duurt het soms meer dan een jaar vooraleer mijn grootse plannen worden omgezet in iets concreets. Oeps.
Maar zolang die plannen uiteindelijk worden omgezet in daden, ook al is het weken, maanden of zelfs jaren na datum, is dat allemaal ok voor mij. Niet alles moet meteen hier en nu, hoewel ik het maar al te graag zou willen natuurlijk. Ik besef maar al te goed dat dat gewoon niet haalbaar is. Dus voor mij is het prima als het allemaal wat langer duurt, zolang het er ooit maar eens van komt. Hopelijk is dat voor jullie ook prima. 🙂
Durven plannen ook wel eens héél lang te duren voor ze worden uitgevoerd bij jullie? Of zijn jullie zo mensen die heel mooi één voor één alle items op jullie to do lijstje afvinken én dan pas overgaan naar het volgende wilde plan?