Ik liet het hier vorige week al ergens terloops vallen, maar ik zeg binnenkort het leven als zelfstandige in hoofdberoep vaarwel en ga terug in loondienst werken. Eerder kondigde ik dat nieuws al aan in mijn nieuwsbrief en op mijn professionele Instagram. Tijd om het hier dus ook even uit de doeken te doen.
Ergens begin mei zag ik een vacature passeren in mijn Facebook feed. Een vacature waarvan ik dacht: “Dit is op mijn lijf geschreven!”. Een vacature waarvan Het Vriendje dacht: “Dit is op jouw lijf geschreven!”. Een vacature bij voor een job op vijf minuten wandelen van waar ik woon. Een vacature voor een job die in mijn top drie stond toen ik afstudeerde. Een vacature waar ik dolenthousiast over was voor een job waar ik meteen mijn tanden in wilde zetten.
Ik twijfelde heel hard of ik zou solliciteren, ik had per slot van rekening niet veel te klagen over mijn huidige job als zelfstandige. Uiteindelijk besloot ik het aan het lot over te laten en stuurde ik mijn CV en motivatiebrief in. Als de job écht voor mij was, dan zou ik die ook krijgen. Er waren ongetwijfeld genoeg andere getalenteerde kandidaten die stonden te trappelen om er aan de slag te kunnen gaan.
Er bleek een heuse selectieproef te volgen. Het leek wel een soort van afvalrace te zijn voor een televisieprogramma met tal van opdrachten die je tot een goed einde moest brengen: een schriftelijke proef, een praktische proef, een mondelinge proef, wat intelligentie- en persoonlijkheidstesten tussendoor. My god. Na iedere proef bleven er minder en minder kandidaten over.
Om een lang verhaal kort te maken: ik kreeg de job aangeboden en nam die uiteindelijk ook aan.
Dat wil zeggen dat ik dus terug in loondienst ga vanaf januari 2025. Jawel. Ik ga dus van zelfstandige in hoofdberoep terug naar bijberoep.
Eerlijk is eerlijk, ik heb tot een paar maanden geleden bij hoog en bij laag beweerd dat ik nooit nog voor een baas zou werken. Werken voor mezelf beviel me te goed, maar soms komt er een kans op je pad die je niet kan laten liggen. Het is een voltijdse job in loondienst, dus het gaat effe wennen zijn en effe zoeken zijn naar een nieuw ritme, maar ik heb er zin in.
En ik denk dat deze kans net op de juiste moment komt. De goesting om te ondernemen, om te gaan met die banaan, om mij de volle honderd procent te geven, is al eventjes zoek. Ik heb de drive en het enthousiasme tijdelijk misplaatst. En die drive en dat enthousiasme heb je nodig als zelfstandige, anders lukt het niet. Anders blijf je maar wat aanmodderen, zoals ik de afgelopen maanden deed.
De afgelopen maanden sprak ik een aantal mensen die recent of in een verder verleden de stap van zelfstandige in hoofdberoep terug naar loondienst hadden gemaakt en de conclusie was steeds dat er aan beide manieren van werken de nodige voor- en nadelen verbonden zijn. Voor sommige mensen is het zelfstandige leven meer weggelegd, andere floreren dan weer in loondienst. Ik heb momenteel wat meer nood aan zekerheid en aan wat meer mensen rondom mij, want na zes jaar alleen te werken, heeft zelfs deze mega-introvert er genoeg van. Ha!
Dus ja. Het nieuwe jaar gaat een beetje anders worden dan verwacht, maar ik kijk er naar uit. Het kriebelt. En ik ben benieuwd wat het me allemaal gaat brengen.
Ik dacht niet dat ik ooit nog op een vacature zou reageren (het was trouwens de eerste keer dat ik écht solliciteerde voor een job, daarvoor moet je dan 39 zijn, andere keren kreeg ik jobs via via aangeboden), maar kijk, soms heeft het leven andere dingen in petto.
0