Morgen is het voor mij de laatste dag van 40 Dagen Bloggen en mijn hoofd zit al bij de volgende challenge. Ik weet dat sommige mensen dan denken: “Ho maar, weer een challenge? Doe eens chill!”, maar zulke uitdagingen werken bij mij.

Neem nu 40 Dagen Bloggen. Voor mij was het doel van die challenge niet om persé iedere dag te bloggen. Mijn einddoel was om terug vaker te bloggen met als ultiem einddoel om eind dit jaar tweeduizend gepubliceerde blogberichten te hebben op deze site. Een uitdaging zoals 40 Dagen Bloggen kan dan een goed startpunt zijn om het terug in de vingers te krijgen en om de routine toch een beetje in je dagelijkse leven op te nemen. Er zijn hier de afgelopen tijd geen veertig blogberichten verschenen en er werd al helemaal geen veertig dagen aan één stuk geblogd, maar er verschenen meer blogberichten dan het afgelopen jaar in totaal! Kijk. Vooruitgang noemen ze dat.

Zo’n uitdaging zorgt ervoor dat de druk ook wat van de ketel wordt gehaald. Je neemt het perfectionisme weg. Voor één keer is het niet de kwaliteit die telt, maar de kwantiteit en dat neemt een serieuze drempel weg. Ik vermoed dat het daarom is dat ik wel fan ben van challenges.

Dus dacht ik al na over een volgende uitdagingen en er zijn momenteel een aantal mogelijkheden:

• Dertig dagen iedere dag tien minuten tekenen. Ik merk dat ik nauwelijks nog teken en dat is jammer. Zo’n challenge zou ideaal zijn om mij terug te doen inzien dat tekenen ook gewoon leuk kan zijn, want als het opeens voor een stuk je werk wordt, dan durf je dat al eens te vergeten.
• Dertig dagen zonder choco. De afgelopen jaren is de choco gaandeweg terug in onze levens binnengekomen. Het begon een paar jaren geleden met een pot voor moederdag (I kid you not), een zoon die ook wel eens graag choco wilde op zijn boterhammen tot een vast item op onze boodschappenlijstjes. Daardoor eet ik terug veel choco. Te veel misschien zelfs.
• X aantal kilometer wandelen in een maand. De maand mei brengt best wel wat vrije dagen met zich mee, dus waarom daar niet gebruik van maken om te wandelen? Of misschien om te fietsen? Oeeeh… Of dertig dagen een avondwandeling doen?
• Dertig dagen naaien. Stiekem is dit momenteel mijn favoriet vooral omdat ik met een serieuze naaikriebel zit momenteel. Het enige nadeel hierbij is dat het niet voldoende gedefinieerd is voor mij. Wat moet ik naaien? Wat valt onder “naaien”? Telt een patroon uitknippen ook als naaien of enkel het naaien met een naaimachine? Valt herstelwerk hieronder? Bij de andere uitdagingen hierboven heb je een duidelijker doel. Dit is nog net iets te vaag voor mij. Maar het kriebelt zo hard om te naaien. Amaai.
• Dertig dagen opstaan om 6u. Ik had het er vorig jaar al over dat ik wat vroeger wilde opstaan om nog wat bijberoep dingen te regelen. Dat is er nog niet van gekomen. Maar nu de vogeltjes al vroeg beginnen fluiten is dat misschien wel een optie? Fluitende vogeltjes motiveren mijn ontzettend, zo blijkt. Ha!
• Dertig dagen zonder Instagram. Been there, done that, maar ik heb Instagram terug geïnstalleerd en merk dat ik weer veel aan het scrollen ben. Deze challenge zou perfect kunnen in combinatie met één van de opties hierboven (naaien, tekenen, wandelen). Dus misschien helt het ene wel met het andere.

En er zijn nog wel wat mogelijke uitdagingen die in mijn hoofd rondspoken, maar dit de grootste kansmakers. Ik ga in de loop van volgende week een knoop doorhakken zodat ik weet waarop ik me de komende tijd op wil focussen en dan zien we wel weer.

To be continued en al!

0

Bon. Dus. Ik spendeer best wel wat tijd met een hoofdtelefoon op mijn hoofd terwijl ik aan het computeren ben. Doorgaans staat er een muziekje op terwijl ik aan het bloggen of thuis aan het werken ben. En ik gebruik die hoofdtelefoon ook om seriekes of YouTube te kijken. Om maar te zeggen: dat ding wordt hier veel gebruikt. Zeer veel.

Een hele tijd geleden begon er plots alleen nog maar geluid te komen uit de rechtse oor (noemt dat zo?). De hoofdtelefoon is al ettelijke jaren oud, dus ik ging ervan uit dat het ouderdom was en dat er ergens een kabeltje of zo kapot was gegaan. Ik ben zo iemand die bijzonder lang met technische én andere mankementjes kan leven. Je weet wel, trage computers en smartphones, schermen die al eens aan- en uit flikkeren, toetsenborden die toetsen ontbreken,… Was het ideaal om muziek en aanverwanten enkel in mijn rechteroor te horen? Nee. Kon ik er mee leven? Sja. Niet het einde van de wereld.

Ik heb een paar keer overwogen om te investeren in een nieuwe hoofdtelefoon, maar uiteindelijk waren er altijd andere zaken die belangrijker waren. Zo gaat dat dan in het leven.

Nu was ik vandaag aan het uitzoeken hoe ik Google Meet kon gebruiken voor een online afspraak voor het bijberoep. Ik heb de afgelopen jaren altijd met Zoom gewerkt, maar heb nu mijn betaalde account opgezegd en ik wilde eens kijken of Google Meet een interessant alternatief was (ja, ik weet dat je Zoom ook gratis kan gebruiken, maar kijk). Dus had ik een test Google Meet linkje aangemaakt en omdat ik altijd muziek heb opstaan terwijl ik aan het computeren ben, speelde er in de achtergrond, door mijn hoofdtelefoon, de soundtrack van Outlander tijdens mijn gepruts.

En plots klonk die muziek in mijn beide oren! Wat metalig en vreemd, maar ik hoorde het duidelijk langs de twee kanten! Ik begreep er niets van, want was dat linkeroor niet gewoon kapot? Je weet wel, ouderdom, een kabeltje los of zo. Zodra ik Google Meet afzette, hoorde ik mijn muziek weer enkel langs de rechterkant. Bizar!

Uiteraard vertelde ik dit lachend aan Het Vriendje die net niet in een colère schoot. Ahum. Hij is technisch aangelegd en is nogal bezig met muziek en randapparatuur voor muziek. Had ik hem eerder al over de problemen met mijn hoofdtelefoon verteld, dan had hij binnen de kortste keren gevonden waaraan het lag. Dus toen ik hem uitlegde wat er net gebeurde, zei hij nog voor hij helemaal zou ontploffen dat het waarschijnlijk een instelling was.

En jawel hoor. Twee klikken later had ik het gevonden bij mijn instellingen. Ergens stond een slider helemaal naar rechts. Vermoedelijk heeft een app ooit de standaardinstelling (slider in het midden) overschreven waardoor er enkel geluid uit het rechtse oor van de hoofdtelefoon kwam.

Hoe lang ik net muziek en aanverwanten heb geluisterd met enkel mijn rechteroor, kan ik niet exact zeggen. Het zou me niet verbazen als het al langer dan een jaar is. Ahum. Kuch. Maar kijk, ik moet nu absoluut geen nieuwe hoofdtelefoon kopen. Hoera! Dat is weer een flinke duit uitgespaard. Hoera!

Als u me dan nu wil excuseren, ik ga mij even doodschamen in een hoekje.

0

Als je veertig dagen vanaf 5 maart telt, dan kom je op vandaag uit, maar 40 Dagen Bloggen loopt meestal gedurende de Vastenperiode, dus er zijn nog enkele dagen om wat blogberichten uit de mouw te schudden. Het leek me wel interessant om alvast even terug te blikken op de afgelopen weken.

• Kwaliteit boven kwantiteit. Naarmate 40 Dagen Bloggen verder en verder vordert, merk ik dat ik steeds meer en meer grijp naar stokjes en lijstjes. Op zich absoluut niets mis mee, maar kwaliteit is nog altijd belangrijker dan kwantiteit. Ik heb een heuse lijst met interessante thema’s die ik wil aansnijden, alleen heb ik tijd én energie nodig om daar uitgebreide blogberichten rond te schrijven. Dat komt er dus niet altijd van. Het is dus zeker iets wat ik wil meenemen eens deze challenge erop zit: tijd nemen om kwalitatieve blogberichten te schrijven.
• Achter de schermen. Het lijkt misschien alsof ik heel wat dagen heb overgeslagen, maar dat komt omdat niet alle blogberichten die ik publiceerde publiek zijn. Sinds kort post ik regelmatig “achter de schermen” blogberichten die misschien wat persoonlijker zijn. Ze zijn enkel toegankelijk voor mijn nieuwsbriefabonnees. En ik moet zeggen dat het deugd doet om te schrijven zonder dat echt iedereen kan meelezen.
• Er is altijd iets om over te bloggen. Ieder jaar opnieuw sta ik ervan te kijken hoeveel inspiratie én goesting er eigenlijk is om te bloggen. Vaak zijn het kleine, dagdagelijkse dingen die je doen denken: “Ha! Daarover kan ik een blogje schrijven!”. Het enige probleem, zo blijkt, is dat ik het niet altijd even goed onthoud. Oeps. Als ik het niet opschrijf of in mijn Notion zet, dan is het idee weer weg. Zo zijn er een paar uitspraken geweest van zoonlief waarvan ik dacht: “Ha! Daarover kan ik iets schrijven!” en voor ik mij ‘s avonds in mijn gele stoel zette, was ik de uitspraken alweer vergeten. Sja.
• Je moet het zelf interessant maken. Als je een hele dag werkt en ‘s avonds in de zetel uren aan een stuk door social media scrollt, dan gebeurt er niets om over te schrijven. Of toch nauwelijks iets. Dan mag je nog zo hard kijken naar die kleine, dagdagelijkse dingen, een boeiend blogbericht ga je er niet vinden. Nope. Boeiende content maak je zelf door te leven, door te kijken naar de wereld om je heen, door dingen uit te proberen (recepten, diy’s,…), door op ontdekking te gaan,… In je zetel zitten en scrollen is makkelijk, maar niet bepaald bijzonder boeiend.
• Alles valt of staat met een planning. Vooral als je iets tijdlozere, kwaliteitsvolle blogberichten wil schrijven. Van die blogberichten die misschien wat meer als een artikel in een magazine aanvoelen. Dan heb je echt een planning nodig. Eéntje waarin je zegt wanneer je aan welke artikel wil werken, wanneer je foto’s neemt of bijhorende illustraties gaat uitwerken, wanneer je de stappen van een tutorial zal uitschrijven,… Ik kan er nog altijd niet bij hoeveel content ik én zoveel andere mensen vroeger uit onze mouw schudden alsof het niets was. Hoe deden we dat toch?! Het leek wel alsof er toen meer uren in een dag zaten.
• Bloggen is passé én helemaal springlevend. Ik denk niet dat de grote massa terug op bloggen gaat springen (alhoewel, never say never), maar toch heb ik het gevoel dat het nog steeds springlevend is. Ik zag de afgelopen weken heel wat mensen terug wat vaker een berichtje posten en het was fijn om te zien dat sommigen zelfs het stof van hun blogje bliezen. Het is misschien niet voor de grote massa, maar de die hard bloggers die zelfs nu nog steeds hun ding doen, dat blijven toch wel toppers.

Tot nu toe schreef ik sinds 5 maart 30 blogberichten wat wil zeggen dat ik 75% van de dagen toch iets postte. Hoppa! Dat brengt de totaal aantal gepubliceerde blogberichten op deze site op 1951. Het doel is om aan het einde van het jaar aan 2000 gepubliceerde blogberichten te raken. Zelfs als ik niet iedere dag post of maar twee of drie blogberichten per week, moet dat zeker lukken. Ik ga er in ieder geval voor.

Om maar te zeggen: ik schrijf nog even verder, want in mijn hoofd duurt 40 Dagen Bloggen nog tot en met Pasen. Maar ik kan al wel zeggen dat ik het weeral een bijzonder geslaagde challenge vond (vind) en dat het blijft kriebelen om meer te doen met dat bloggen. Misschien aan een iets trager tempo, dat wel.

1