How to age disgracefully

How to age disgracefullyNa The People on Platform 5 stond het nieuwe boek van Clare Pooley, How to Age Disgracefully, bijzonder hoog op mijn te lezen lijstje. Het enige probleem was dat het e-boek bijna evenveel kost als een paperback.

En lieve mensen, daar doen we niet aan mee. Ja, dat zal waarschijnlijk uitgevers helpen om uit de kosten te komen om zo échte papieren boeken te blijven drukken en auteurs betalen, maar bij mij wringt het nog steeds om tien, vijftien euro voor een e-boek te betalen. Ik zag het boek ook niet verschijnen in de e-bib, dus las ik tal van andere boeken. Tot ik de andere boeken van Pooley opzocht in de catalogus van de bib en zag dat het échte papieren boek wél aanwezig was in de plaatselijke bibliotheek. Say what?!

Het spreekt ook voor zich dat ik meteen naar de bib ben gelopen en na even zoeken (en hulp inschakelen van de bibliothecaresse die ook even moest zoeken) naar huis kon met dit boek. En aaah… Het was het wachten en de moeite meer dan waard.

Daphne wordt zeventig en ze besluit dat het de hoogste tijd is om terug wat meer onder de mensen te komen. De afgelopen vijftien jaar heeft ze opgesloten geleefd in haar appartement. Dus sluit ze zich aan bij een social club voor senioren. Wanneer er een stuk plafond neervalt tijdens de eerste vergadering van de club (met de nodige gevolgen), besluit de gemeente het ontmoetingscentrum waar de vergaderingen plaats vinden, te sluiten. Maar in dat centrum komen ook andere clubs samen en er zit ook een crèche. De gepensioneerden besluiten er alles aan te doen om te voorkomen dat de gemeente het centrum sluit.

Net zoals in The People on Platform 5 komt er ieder hoofdstuk een andere personage aan bod. De ene keer leest je over Daphne, de andere keer over Art, Lydia of Ziggy. Zo zie je hoe hun levens meer en meer met elkaar verweven en elkaar beter en beter leren kennen. Geheimen uit het verleden komen naar boven en samen werken ze aan een nieuwe toekomst. Het verhaal bouwt op die manier heel mooi op.

In het nawoord las ik dat Clare Pooley dit boek heeft geschreven omdat ze zelf al een jaartje ouder wordt en dat er te weinig boeken zijn waarin wordt getoond dat je zelfs op een rijpere leeftijd nog altijd alle kanten uit kan met je leven. In een wereld vol BookTok en Romantasy met prille twintigers als hoofdpersonages is het niet altijd evident om een leuk boek te vinden met een kleurrijke cast op leeftijd én met de nodige levenservaring. Ik heb altijd een soft spot gehad voor oudere hoofdpersonages, vooral oudere hoofdpersonages die op een missie gaan in gezelschap van een kind of kinderen. Dat is een hele leuke dynamiek en die dynamiek was ook aanwezig in dit boek (Daphne en tiener Ziggy).

Dus ik ben blij dat Clare op mijn pad is gekomen. Ze schrijft heerlijke feelgood boeken met kleurrijke personages met alle mogelijke achtergronden en leeftijden. En dat is blijkbaar helemaal mijn ding. Meer van dit alsjeblieft en dank je wel.

Ik vond het boek dus in de plaatselijke bibliotheek, maar je kan het ongetwijfeld ook in een aantal boekenwinkels vinden met een aanbod Engelse boeken. Het is helaas nog niet vertaald naar het Nederlands. Online kan je het natuurlijk ook vinden bij bijvoorbeeld Bol.com. Daar betaal je €10,99 voor het e-boek en €16,99 voor het papieren boeken.

1

Ode aan Plufsig

Toen Nele op babybezoek kwam, had ze haar vrolijke, actieve dochtertje mee. Die klauterde overal op, rolde in het rond en had oneindige hoeveelheden energie. Als snel ging het over hoe ik eigenlijk ons salontafel de deur uit wil om zo meer plaats te maken om te spelen in onze woonkamer.

Kort samengevat: we wonen niet in een riante villa. Alles behalve zelfs. We wonen in een klein rijtjeshuis en we moeten soms creatief omgaan met plaats. Op termijn wil ik eens flink ontspullen, zoals dat tegenwoordig mooi heet, maar momenteel zijn er andere prioriteiten. Dus blijf ik op zoek gaan naar producten die makkelijk op te bergen zijn of producten die multifunctioneel zijn bv. een bank waar je op kan zitten maar ook zaken kan in opbergen. IKEA is voor zulke zaken the place to be. Dat spreekt een beetje voor zich.

Nele vertelde dat er in hun woonkamer verschillende opvouwbare turnmatten van IKEA liggen en daarmee kunnen de kinderen dan van alles doen. Ze kunnen de matten gebruiken om op te tuimelen en spelen, ze kunnen er dutjes op doen of ze kunnen er kastelen mee bouwen. Dat klonk echt geweldig! Op die moment had Het Meneertje enkel zo’n ronde speelmat, met een boog erboven, waar hij niet altijd evenveel bewegingsvrijheid op had. Ik legde regelmatig een fleecedeken op de grond zodat hij kon rollen, alleen hebben we geen tapijt liggen, waardoor enkel een fleecedeken (dubbel of zelfs driedubbel geplooid) nog altijd wat hard was. Even heb ik van die puzzeltegels overwogen, maar dat zou nogal veel zijn in onze kleine woonkamer.

Dus zo’n opvouwbare turnmat klonk als muziek in mijn oren.

Een paar weken geleden trokken we naar de plaatselijke IKEA waar we ballekes aten. Uiteraard besloot Het Meneertje tijdens onze lunch een gigantische kakaluier te produceren en zo ontdekten dat er een apart verschoonkamertje is mét een luierautomaat. Ha! Weer iets bijgeleerd. Maar ons doel tijdens dat bezoekje was natuurlijk om zo’n Plufsig te kopen, die opvouwbare turnmat. En zo geschiedde.

We hebben de mat nu een dikke maand in huis en wat een zalig ding! Tuimelen en kastelen bouwen is nog niet aan de orde, maar verschillende keren per dag wordt die mat uitgevouwen en speelt Het Meneertje er naar hartenlust op. Hij leest er boekjes, rolt er alle kanten uit en draait er alle richtingen uit. Serieus, soms leg ik hem met zijn snoet naar de ene kant van de kamer en als ik dan even later opkijk, zie ik dat hij helemaal de andere kant uitkijkt, kleine ontdekkingsreiziger.

Sinds we die mat in huis hebben, merk ik dat ik veel meer bij hem zit als hij aan het spelen is en dat ik met hem speel. Er is ruimte genoeg om bij hem te zitten en mee te doen. Op zo’n kleine, ronde speelmat is dat niet het geval en dat was iets wat ik eigenlijk best wel jammer vond. Dus nu maak ik er gebruik van. Er zijn dagen dat ik vermoedelijk mijn derrière meer neerplant op die Plufsig mat dan in de zetel. En mij hoor je daar absoluut niet over klagen. Het zit echt wel vrij comfortabel. Ik merk dat Het Meneertje het leuk vindt als ik met hem speel (doh), bij hem lig (mommy needs a nap) of zelfs maar bij hem zit terwijl ik mijn smartphone bepotel en hij lekker speelt.

Als we gedaan hebben met spelen, dan wordt die mat opgevouwen en weggezet. Dan ziet onze woonkamer er weer een beetje minder crèche uit en wat meer woonkamer. Win-win. Dikke aanrader dus zo’n mat vooral voor mensen met een kleine woonst zoals ons. Ik kijk er al naar uit om er binnen dit en een paar jaar forten en kastelen mee te bouwen, er op te leren tuimelen en er samen dutjes op te doen.

En ja, stiekem wordt die mat hier ook wel eens gebruikt om mijn kiné oefeningen op te doen. Dat ook, ja. Multifunctie en al.

De Plufsig mat is verkrijgbaar bij uw plaatselijk IKEA woonwarenhuis (nog iemand die woonwarenhuis een geweldig woord vindt?!). Ik zie alleen een groene staan op de website, maar ik herinner me precies ook een blauw model. Kan dat? Soit. Zo een mat kost €29,99. Veel speelplezier gegarandeerd.

Not sponsored, gewoon fan

0

Het Instax fotoprintertje

Er zijn zo van die gadgets waar ik wildenthousiast over ben, maar waar ik hier niet altijd over durf schrijven, want dan krijg je binnen de kortste keren de “och, is het weer gesponsord?” reacties naar je hoofd geslingerd. Hier is het ding, ik ben iemand die zot is op gadgets en regelmatig zélf investeer in zulke zaken. En als ik enthousiast ben over iets, dan wil ik daarover kunnen vertellen. Hier. Op mijn blog. Dus ga ik dat vanaf nu lekker doen. NAH!

Het Instax printertje oftewel de Fujifilm Instax Share is zo één van die gadgets waar ik zo graag over wil vertellen, omdat het een belangrijke rol speelt in mijn leven momenteel. “Hoe in godsnaam speelt een printer een belangrijke rol in je leven?” hoor ik je denken. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar mijn smartphone is eigenlijk vooral een fototoestel waarmee je toevallig ook kan bellen. En sms’en. En dingen kan opzoeken op het internet en zo. Maar in eerste instantie is het een fototoestel. Dat is de functie die ik het meest gebruik.

Al de foto’s die ik de afgelopen maanden heb genomen van Het Meneertje die leven op mijn telefoon (en ze worden ook geback-upt, no worries). Maar ik wil niet dat die foto’s enkel op een scherm te bewonderen zijn. Nope. Als mensen hier over de vloer komen, dan wil ik dat ze die foto’s kunnen zien die ik niet post op Instagram. Lang niet alle foto’s van Het Meneertje vinden hun weg naar een social media platform. Ik ben me net iets te bewust van perverten en aanverwanten die maar al te goed weten op welke hashtags ze moeten zoeken om hun gading te vinden en nee… gewoon nee.

Die geweldige foto van Het Meneertje in zijn zonnige luier? Of die foto waarop hij onnozel aan het doen is in zijn badje? Die foto waar hij gewoon een beetje rond zich heen aan het kijken is, maar er ZO schattig uitziet en helemaal matchy matchy is met zijn speelmat? Die deel ik nergens. Nope. Maar die hangen wel op bij ons in de gang. En die foto’s heb ik geprint met dat Instax Printertje. Met de app van Fujifilm kan ik rechtstreeks foto’s versturen naar het printertje en binnen een paar seconden kan ik een nieuwe foto in de gang ophangen. Lekker handig.

Bij Hema vond ik een metalen rekje waaraan ik ze kan hangen en een fotoalbum waarin ik de oudere foto’s kan bewaren. De bedoeling is dat de foto’s aan het metalen rekje min of meer up to date zijn, hoewel er momenteel ook een foto’s aan hangen van toen Het Meneertje een dag en een week oud waren. Hij was gewoon net iets te koddig toen.

Soit. Ik kocht dat printertje een paar jaar terug omdat het me een leuke gadget leek, maar eigenlijk heb ik er bijzonder weinig mee gedaan. Voor de komst van Het Meneertje nam ik foto’s van mijn eten, de poezen, willekeurige gebeurtenissen in mijn leven,… Er waren weinig foto’s waarvan ik wilde dat ze écht waren en dat ze zichtbaar tentoongesteld werden ten huize Verbeelding. Ik bedoel, je kan nog zo’n perfect plaatje schieten van je lunch, als er volk over de vloer komt en die zien een foto van een slaatje ophangen in de woonkamer, dan gaan ze toch eens raar kijken, denk ik.

Maar sinds kort print ik regelmatig wat foto’s af. Allemaal van Het Meneertje. En wat een gemak om zo’n ding in huis te hebben! Ja, het zijn miniscule fotootjes die eruit komen, maar het zijn tastbare foto’s. Foto’s die je kan doorgeven aan de grootouders of andere familieleden die vragen achter een foto van Het Meneertje. Foto’s waar je met gemak samen met anderen naar kan kijken zonder naar een scherm te moeten staren. Foto’s die je kan bewaren in een fotoalbum en waar Het Meneertje later zelf door kan bladeren. Het heeft wel iets, dat analoge aspect.

Het enige nadeel van het printertje is dat de film die erin gaat best wel kostelijk is. Voor een pak van twee keer tien foto’s betaal je bij Hema 17 euro. Dat is het goedkoopste dat ik tot nu toe heb gevonden. Als iemand anders ergens een betere deal weet, laat het me gerust weten, want ik probeer me nog in te houden met het printen van foto’s. Er worden dan ook dagelijks meerdere foto’s van Het Meneertje genomen. Oeps.

En ooit, ooit laat ik een hele hoop foto’s printen bij een fotoprintservice en dan ga ik een hele mooie fotoalbum maken. Echt waar. Ooit. Maar momenteel doe ik het even met die mini fotootjes en mijn Instax printertje. Tienduust hartjes voor dat printertje.

Mijn printertje is de Fujifilm Instax Share SP-1, maar ik weet niet of je die versie nog gaat vinden in de winkel. Bij Bol zag ik wel de opvolger staan: de Fujifilm Instax Share SP-2*. Blijkbaar is er intussen ook een Fujifilm Instax Share SP-3 en die print vierkante foto’s. Ha!

*De link naar Bol is een affiliate link. Dat wil zeggen dat ik daarvoor een klein bedrag krijg als jij via die link iets koopt. Maar dit bericht is niet gesponsord. Nope. Noch door Fujifilm, noch door Hema. Fujifilm maakte een leuk product en Hema is gewoon een toffe winkel. Ik denk dat we het daarover allemaal wel eens kunnen zijn.

0