Wanneer het lezen niet wil lukken

Als het lezen even niet wil lukken

Sinds begin dit jaar wil het lezen niet zo vlotten. Daar waar ik anders het ene na het andere boek verslind, leg ik nu boeken opzij nadat ik één derde heb gelezen. Meestal lees ik nog een halfuur voor ik ga slapen, maar sinds ik terug in loondienst ben begonnen val ik doorgaans als een blok in slaap na vijf à tien minuten.

Het is zeker niet de eerste keer dat er zo’n periode is dat het lezen niet lukt. Tijdens de pandemie en lockdowns waren er ook meerdere maanden dat ik nauwelijks iets las. Uiteindelijk is dat ook weer goed gekomen, dus ik ga me zeker niet forceren om te lezen. Als er geen headspace is, dan is het zo. Het is duidelijk dat ik nog altijd aan het wennen ben aan het nieuwe ritme en dat mijn lijf aan het einde van de dag nog nauwelijks energie over heeft. En dat komt wel weer in orde.

Maar ergens wil ik toch wel een beetje blijven lezen, want het blijft iets waardoor ik mijn batterijen oplaad en even kan ontspannen. Aangezien het niet de eerste keer is dat ik door zo’n periode ga, weet ik nu waar ik naar moet grijpen.

  • Kortverhalen. Ik heb het in het verleden wel vaker gezegd, maar ik ga het opnieuw zeggen: Vlaamsche filmpjes voor volwassenen is een gat in de markt. Serieus. Goede kortverhalen schrijven is een kunst en het is voor mij nog niet heel evident om ze te vinden. Ik weet dat er dikke bundels vol kortverhalen zijn, maar doorgaans zijn die van een bepaald literair niveau waar ik mij momenteel niet op kan concentreren. Ik wil kortverhalen waarbij ik niet teveel moet nadenken. Onlangs las ik The Fall Risk van Abby Jimenez, een romcom kortverhaal van een auteur waarvan de boeken best wel in de smaak vallen bij mij. Dat was exact wat ik nodig had. Ik ben dus volop op zoek naar meer van dat. Wie tips heeft, mag ze me altijd doorspelen.
  • Graphic novels. Vorige week las ik Mannenhuid op een uurtje tijd uit in de zetel terwijl zoonlief aan het spelen was op de mat. Hij stond er van versteld hoe snel ik lees, maar dat is het voordeel aan graphic novels: ze staan vol prentjes waardoor je aan een sneltempo kan lezen. Toch heb je het gevoel dat je een goed boek hebt gelezen: een boeiend verhaal, interessante personages,
  • Jeugdboeken. Voorlopig heb ik mijn tanden tijdens dit leesdipje nog niet in jeugdboeken gezet, maar dat heeft me in het verleden wel serieus uit verschillende leesdipjes gekregen. Het zijn vaak kortere boeken boordenvol avontuur met grappige personages en zonder al te veel moeilijke zinnen. Daardoor moet je je er niet te hard op concentreren, maar heb je wel nog altijd een hele fijne leeservaring.

Lezen is eigenlijk ook een spier die je moet trainen. Hoe meer je leest, hoe vlotter het lezen gaat. Dus ik wil mijn leesspier niet helemaal laten verslappen. En ik weet dat er weer een tijd komt dat ik het ene boek na het andere zal verslinden, maar nu gaat mijn energie duidelijk naar andere dingen.

Hoe ga jij om met leesdipjes? Wat zijn jouw trukjes om terug wat meer leesenergie te krijgen?

0

Mannenhuid

Mannenhuid

Afgelopen kerst kreeg ik Wit Alom kado, een prachtige graphic novel over de eerste school voor meisjes van kleur in de Verenigde Staten van Amerika. Heel mooi getekend en nog steeds vol ontzettend relevante thema’s. Bij die graphic novel zaten een aantal brochures waar ik uiteraard met veel plezier door snuisterde. Zo viel mijn oog op Mannenhuid en de korte inhoud sprak meteen tot mijn verbeelding.

Bianca is een Italiaanse jonge dame tijdens de Renaissance uit een gegoede familie. Wanneer ze achttien is, wordt er voor haar een man gezocht zodat ze kan huwen. Ze vindt het jammer dat ze hem op voorhand niet kan leren kennen, want het liefst van al zou ze trouwens met iemand die ze kent. Dan komt haar peettante af met een groot familiegeheim: de vrouwen uit hun familie kunnen een mannenhuid aantrekken zodat ze tijdelijk als man door het leven kunnen gaan. Wanneer Bianca deze huid aantrekt wordt ze Lorenzo en leert ze haar toekomstige echtgenoot Giovanni beter kennen.

Toevallig zag ik deze week een reel van de plaatselijke bib waarin ze verschillende nieuwe graphic novels in hun collectie lieten zien. Mannenhuid was er daar ééntje van. Zaterdagochtend stond ik dus wat vroeger op zodat ik zeker nog even langs de bib kon om wat nieuwe graphic novels te scoren. Niet alleen vond ik Mannenhuid, maar ook Lord of the flies door Aimée De Jongh dat ik heel hard aan het overwegen was om te kopen (Aimée is een toppertje van formaat), stond in het rek. Hoera!

Uiteraard heb ik Mannenhuid in sneltempo verslonden. Op het eerste zicht is het een luchtig sprookje over een jong meisje die op magische wijze een kijkje kan nemen in het leven van een ander. Maar je moet niet veel verder kijken om te zien dat er nog heel wat meer schuilt achter dat sprookje. Identiteit en je plekje vinden in een maatschappij die vasthoudt aan bepaalde waarden en normen, feminisme, complexe relaties tussen geliefden, maar ook tussen vrienden en familieleden,… Ik blijf het ontzettend fascinerend vinden hoe een medium zoals graphic novels zo kort en bondig toch zulke thema’s in beeld kan brengen.

Om maar te zeggen: de verwachtingen voor deze graphic novel waren ontzettend hoog en ze werden helemaal ingelost. Heerlijk!

Mannenhuid is verkrijgbaar in de betere stripwinkel zoals de Stripkever, Gobelijn of Het Besloten Land of misschien zelfs in je plaatselijke bibliotheek.

1

First-Time Caller

First-Time CallerHet lezen ging niet zo vlot de afgelopen weken. Logisch ook, want heel wat van mijn energie gaat naar aanpassen aan het nieuwe werkritme. Normaal gezien lees ik een halfuurtje voor het slapengaan, maar de afgelopen tijd is dat dus eerder vijf à tien minuten geweest omdat ik gewoon binnen de kortste keren knock out ben. Sja.

Ik was het boek The Adventures of Amina al-Sirafi van Shannon Chakraborty aan het lezen en hoewel het ontzettend goed geschreven is en ik benieuwd ben hoe het verder gaat, was het niet het ideale boek voor mij op deze moment. Dus ging ik op zoek naar een alternatief. Iets luchtigs. Zo kwam ik uit bij First-Time Caller van B.K. Borison.

Op een avond betrapt Lucie haar dochter terwijl zij aan het bellen is met een radiopresentator tijdens een soort van eenzame-harten-programma. Maya vraagt aan hem om haar moeder te helpen om de liefde te vinden. Lucie grijpt in en het gesprek dat ze heeft met Aiden, de presentator, gaat viral. De radiomakers besluiten via het radioprogramma een date voor haar te zoeken. Daarvoor gaat Lucie samenwerken met de nogal humeurige Aiden.

Het begin las lekker vlot weg, maar ergens drie kwart verder verloor het boek zo’n beetje zijn charmes. Het bleef nogal aanslepen en als lezer weet je dan al lang hoe de vork aan de steel zit. Dus daar had gerust wat mogen geschrapt worden. De gesprekken tussen Lucie en Aiden die mij aantrokken in het begin van het boek, verloren ook wat van hun pit. De hele Sleepless in Seatle-vibe die er in het begin was, verdween gaandeweg en mjah… Dat was jammer.

Wat ik wel heel fijn vond aan dit boek waren de nevenpersonages. Lucie woont naast de papa van Maya, die intussen een nieuwe relatie heeft. De twee mannen blijven zich moeien met het liefdesleven van Lucie. Er zijn ook verschillende vrienden van Lucie en Aiden die hier en daar een rolletje spelen. Zelf was ik helemaal fan van weerman Jackson en mag hij van mij gerust zijn eigen spin off krijgen. Nadat ik eens lang en hard naar Goodreads keek, vermoed ik dat die spin off er ook komt. Hoera!

Het was dus zeker geen slecht boek, maar ik vermoed dat het me ook niet echt zal bijblijven. Maar dat kan natuurlijk ook aan de vermoeidheid van de afgelopen weken liggen, dat ook. Ahum.

Het boek is (nog) niet vertaald in het Nederlands, maar je kan het wel op verschillende plekken krijgen in het Engels. Zo betaal je voor de papieren versie bij Bol €14,95 en het e-boek €11,95.

0