Een journal voor van alles en nog wat

Een journal voor van alles en nog wat

Een paar maanden geleden spotte ik een prachtig notitieboek in de Flying Tiger. Ik liet het wijselijk staan, want ik heb nog tienduust prachtige notitieboeken thuis in de kast staan. In de ene zijn een paar bladzijden beschreven, de andere is dan weer maagdelijk wit. Toen ik een paar weken later opnieuw in dezelfde winkel stond, trok dat ene boek opnieuw mijn aandacht, maar opnieuw negeerde ik het. Pas de derde keer besloot ik het uiteindelijk te kopen. Omdat het in de kortingshoek stond en de volle €2 kostte.

Maar op die moment had ik echt even nood aan schrijven met pen op papier. Het was midden juni en ik was door de hele sollicitatieprocedure aan het gaan, wat heel wat deed met mijn koppeke. Te pas en te onpas begin ik te journalen, vooral tijdens periodes dat het even minder gaat. Dan pak ik één van die eerder vermeldde notitieboeken erbij en schrijf ik één, twee of drie stukjes om er dan weer mee te stoppen.

Soms hou ik het een paar dagen vol, soms een week, maar nooit langer dan twee weken. Als de storm in het hoofd terug is gaan liggen, dan leg ik het notitieboek in kwestie opzij en ga ik weer verder met mijn leven.

Er was nooit een reden om steeds opnieuw te blijven journalen. Af en toe miste ik het wel een keer, maar dan deed ik een tekstverwerker open en schreef ik zo een stukje. Niet helemaal hetzelfde, dat zeker niet, maar het haalde de edge er wel af. Ik stelde me nooit de vraag waarom ik er niet mee verder deed. Het was gewoon zo.

Tot ik een paar weken geleden Romina in haar stories op Instagram hoorde zeggen: “Doet met uw journal wat ge wil, schrijft daar in, maakt daar lijstjes in, plakt daar stickers in zoveel of zo weinig als ge wilt”. Dat Romina veel zinnigs te vertellen heeft, dat wist ik al langer, maar haar woorden over journalen kwamen binnen.

Doe met je journal wat je zelf wil

Het leek alsof ik de toestemming nodig had om met dat boek te doen wat ik wilde. Het moesten niet altijd diepe teksten zijn over zaken waar ik tegenaan liep. Het konden evengoed lijstjes zijn met dingen die ik ooit wil kopen. Of een paar geprinte foto’s zijn die ik eerder die dag had genomen van een nest van een Aziatische hoornaar. Of een to do lijstje voor het zoveelste verjaardagsfeestje van zoonlief.

Dus ging ik aan de slag met mijn boekje waar ik enkele maanden geleden ook naar had gegrepen. Ik haalde mijn uitgebreide collectie stickers en washitapes terug boven. Opeens keek ik reikhalzend uit naar de momenten dat ik aan mijn bureau kon gaan zitten, muziekje in de achtergrond, en kon beginnen knippen, plakken, prutsen, knoeien, tekenen, schrijven,… Heerlijk. Het voelde iedere keer opnieuw als een klein knutselfeestje met mezelf.

En het was iets wat ik duidelijk had gemist. Iets waar ik blijkbaar even de toestemming voor moest krijgen, maar dat er nu voor zorgt dat mijn batterijen keer op keer in sneltempo opgeladen worden. Soms worden er al eens wat dagen overgeslagen, soms schrijf ik over de pennen waarmee ik schrijf (want dat is blijkbaar een dingetje dat mij bezig houdt, ha!), soms schrijf ik over de wandelingen die ik heb gemaakt en soms wordt er al eens al schrijvend iets verwerkt.

De maand oktober zit er bijna op en ik heb een maand lang zo goed als iedere dag dat ene notitieboek vastgehad. Het is niet echt een dagboek, maar ook niet echt een bullet journal. Het is een plakboek, een schetsboek, een scrapbook, een bullet journal, een dagboek allemaal in één. And I’m loving it.

2
Katten met zonnebrillen

Spelen met Firefly

Het is nogal moeilijk om naast AI te kijken tegenwoordig. Het is constant in het nieuws en als grafisch vormgeefster is het natuurlijk ook de vraag hoe ik artificiële intelligentie binnen mijn werk kan gebruiken. Dat wil dus zeggen dat er af en toe geprutst moet worden.

Adobe heeft een generatieve AI waarmee je beelden kan genereren, Firefly voor de vrienden. Dus op een druilerige woensdagmiddag gingen zoonlief en ik samen aan de slag. Hij weet ondertussen wat ChatGPT is, want we vragen er regelmatig een keertje iets aan. Ik vind het belangrijk dat hij weet wat het is, wat het doet en hoe je het kan gebruiken. Hij gaat opgroeien met AI. Vandaar dat ik hem wilde betrekken bij het genereren van beelden.

Het is eigenlijk echt zot hoe je op een paar tellen een beeld hebt dat helemaal aansluit bij je omschrijving. In no time hadden we twee katten met een zonnebril die aan het ronddobberen waren in een zwembad. Of een schattige kitten die aan het spelen was met een bolletje wol. Of een groep ruimtekatten die rondliepen in een met neon verlichtte ruimte. Valt het op dat zoonlief gek is op katten?

En ja, dat is best wel eng. Een beeld zoals dat hierboven, daar zou je als illustrator uren en uren en uren aan bezig zijn. Al naar gelang de prompt en de stijl die we kozen, was het resultaat beter. Sommige van de geeuwende katten die we genereerden hadden bijvoorbeeld zes hoektanden bovenaan. Sja. Zulke details zullen ongetwijfeld de komende maanden en jaren wel verbeteren. De lat van zoonlief lag uiteraard niet al te hoog. Hij vond het vooral geweldig om al die ideeën in zijn hoofd tot leven te zien komen op het computerscherm voor zijn neus.

Plus dit is ‘maar’ Firefly, met Dall-e of Midjourney kan je precies nog veel zottere beelden genereren. Het is echt zot.

Terwijl we daar de ene na de andere kattengerelateerde prompt loslieten op Firefly (en die ene paashaasprompt), bedacht ik me dat dit wel héél interessant is voor deze blog. Het gebeurt regelmatig dat ik over iets wil schrijven en geen begeleidende afbeelding heb bij het artikel. Niet dat dat persé moet, maar het is iets wat ik wel fijn vind. Dus nu kan ik een afbeelding laten genereren als ik niet meteen een foto vind. Ideaal.

2
Rompertjes voor Ida

Rompertjes voor Ida

Nadat de broer en schoonzus mij hadden gevraagd om meter te worden van hun toekomstige spruit, begon ik allerlei kadootjes te verzamelen. Ik moest me inhouden, want babykleertjes zijn zo schattig en vooral babykleertjes voor meisjes dat is een level van schattigheid dat zelfs ik niet aan kan.

Al die kleinere kadootjes verzamelde ik in een grote doos met flamingo’s er op. Gaandeweg raakte die doos meer en meer gevuld. Eens de metiquilt er in zat, leek het me wel voldoende, maar ik had bij de Zeeman een paar witte rompertjes gekocht waar niets op stond. Zo van die overslagrompertjes, want die zijn nu eenmaal het handigst.

Het plan was om die rompertjes te pimpen eens ik de naam wist. Op 1 januari kwamen we die naam uiteraard te weten, want toen werd ze geboren. Op 7 januari zouden we op bezoek gaan en moest de inhoud van de doos dus gefinaliseerd zijn.

Drie keer raden wanneer ik in actie schoot om die rompertjes af te werken? Juist, de ochtend van 7 januari. Deadlineridder Verhetsel strikes again. Maar het was een relatief drukke week geweest en ik voelde me niet honderd procent, dus dat speelde ook wel een beetje rond.

Soit. Ik werkte in sneltempo twee illustraties uit in Illustrator en selecteerde kleuren op basis van flexfolie die ik hier had liggen. De inhoud van de doos was algemeen gezien heel neutraal qua kleuren. Ik had vooral gewerkt met aardsekleuren, bohokleuren. Alles wat knalroos en glitter was, had ik vermeden omdat ik weet dat dat niet iedereen z’n stijl is.

Rompertjes voor Ida

Maar bij één van de rompertjes liet ik me dan toch gaan. Schoonzus maakt de lekkerste vegan gebakjes en taarten. Dus werkte ik een illustratie uit van een cupcake met Barbiekleuren én glitter. Voor het andere rompertje maakte ik een schaapje omdat de broer en Schoonzus schapen hebben rondhuppelen in hun achtertuin.

Ik merk zelf dat ik toch niet meer zo handig ben met mijn Silhouette Cameo als ik ooit was. Eigenlijk heb ik nooit heel veel met die machine gewerkt en als ik het al deed, dan waren het eerder eenvoudige zaken zoals stickers uitsnijden of zo. Een illustratie met meerdere kleuren maken met flexfolie, dat is al wat complexer en eigenlijk weet ik niet hoe je dat exact moet doen. Ik zorg dat de lagen juist bovenop elkaar komen te liggen en puzzel gaandeweg alles bij elkaar terwijl ik pers, wat dus absoluut niet de juiste werkwijze is. Ahum.

Maar soit, niemand die dat merkt aan het eindresultaat natuurlijk. Sowieso gaat er niets boven een gepersonaliseerd geboortekadootje. De kersverse ouders waren fan van de rompertjes en vooral die met de cupcake en de nodige glitter viel in de smaak. Lang leve glitter!

Zoonlief heeft intussen ook een bestelling geplaatst voor een t-shirt met een kitten met een zonnebril én glitter. Zoonlief zijn prioriteiten in het leven zitten helemaal goed.

1