Weet je nog, hoe Het Vriendje en ik in ver vervlogen tijden ons waagden aan een podcast? Dat was ergens in maart vorig jaar. De eerste lockdown was net begonnen en we zagen het allemaal nog wel zitten. We dachten dat we van de tijd gebruik konden maken om een podcast te maken.

En toen was negen maanden stil.

Nee, ik ga hier niets aankondigen. Nee. Nope. Alleen dan misschien dat we ein-de-lijk een tweede aflevering hebben opgenomen. Komt dat tegen, begot!

Het Vriendje kwam gisteren de lijst van 36 vragen tegen die tot liefde zouden leiden tegen. Hij stelde voor om elkaar een aantal van deze vragen te stellen in willekeurige volgorde. En zo geschiedde.

Aan dit tempo mag je de derde aflevering van deze podcast ergens tegen de zomer van dit jaar verwachten. Of misschien eerder. Of misschien toch wat later. Wie zal het zeggen. We leggen de lat in ieder geval zéér laag. Nah!

1

Een tijdje geleden begon ik mijn bureau wat te ontrommelen. Het is een verzamelplek voor van alles en nog wat: hobbyspullen, werkspullen, boeken, de dozen met platen van Het Vriendje,… Op een bepaald moment dook ik een aantal katoentjes op die een Amerikaanse vriendin me jaren geleden had opgestuurd. Eén van die stofjes was voorzien van kleurrijke indianententen.

Het Meneertje is een vaste bezoeker in mijn bureau. Hij vindt het geweldig om aan de slag te mogen gaan met mijn knutselmateriaal. Natuurlijk zijn bepaalde zaken off limits, maar hij weet intussen heel goed met welke stiften en potloden hij mag tekenen en komt dan maar al te graag bij mij op de schoot zitten om samen iets te maken. De rondslingerende stofjes vindt hij ook fascinerend, vooral nu hij begint door te hebben dat ik daaruit dingen kan maken voor hem. Een paar maanden geleden was het nog hevig protest toen ik t-shirts voor hem maakte. Nu is het hevig protest als ik zeg dat ik iets voor een ander kindje ga maken. Yup.

Dat stofje met die kleurrijke indianententen, dat trok meteen zijn aandacht en hij was verkocht. “Hiermee moet je iets maken voor mij” klonk het. Ik besloot dat ik eerst een ander project (een trui) voor hem wilde afwerken en dat ik dan wel iets voor hem zou maken uit dat katoentje. Toen hij later opnieuw in mijn bureau kwam, vroeg hij er opnieuw naar.

“Wat dacht je van een kussensloop?” vroeg ik hem. Heel veel stof was het niet. Misschien net genoeg om een hemdje uit te krijgen voor hem, maar Het Meneertje draagt eigenlijk niet echt hemdjes. Zijn hoofdkussen daarentegen, dat is zijn grote liefde. Volgens mij is het iets genetisch, want Het Vriendje heeft ook een zeer intense relatie met zijn hoofdkussen. Als we op reis gaan, dan moet dat mee, want andere kussens deugen niet. Een kussensloop voor zijn geliefde kussen zag Het Meneertje helemaal zitten.

Zaterdagavond begon ik er aan. Ik gebruikte een andere kussensloop als voorbeeld. En je zou denken: “Oh, een kussensloop, dat zijn twee rechthoeken aan elkaar naaien. Lekker makkelijk!”. Nee. Nope. Uiteraard ging het allemaal niet zo eenvoudig. Ik maakte de ene beginnersfout na de andere. Zo naaide ik de achterkant, waar ik een flap in maakte om het kussen in de kussensloop te houden, binnenstebuiten waardoor de flap uiteraard aan de buitenkant zat in plaats van aan de binnenkant. Ik vloekte. Meerdere malen. En ik vroeg me af hoe het kwam dat ik zoiets eenvoudigs niet kon naaien en hoe het kwam dat het er zo slecht uit zag. Want amaai, moest een fabriekswerker zo’n kussensloop afleveren, hij/zij zou ongetwijfeld niet betaald worden en zonder eten naar bed gestuurd worden. Of zoiets. Het was echt… erg. Geloof me vrij.

Maar de kussensloop geraakte af en voor ik ging slapen, deed ik hem even om mijn eigen kussen om te zien of er ook geen fouten waren geslopen in mijn opmetingen. Gelukkig niet. Oef. Vervolgens plooide ik de sloop op en legde hem op het nachtkastje.

De volgende ochtend kwam Het Meneertje onze kamer in en na een sessie kerstliedjes (yup, nog altijd), spotte hij de kussensloop op mijn nachtkastje. Na een verbaasde “Wadisdat?”, spurtte hij naar zijn eigen kamer om zijn kussen te gaan halen, trok hij de kussensloop van zijn kussen en moest de nieuwe kussensloop zo snel mogelijk rond zijn kussen. Of mijn kind enthousiast is over zijn nieuwe kussensloop? Dat zou je wel kunnen zeggen, ja. Vandaar dat ik er ook geen foto van kon nemen zonder kreuken er in. Het ding werd gewoon meteen in gebruik genomen. Sja. Kijk.

En dan vraagt hij nu achter een groene broek met paarse glitter. Eens benieuwd hoe dat avontuur gaat aflopen. Ahum.

2

Ik las onlangs ergens dat we allemaal wel rouwen over iets deze periode: een vakantie die niet doorgaat, een trouwfeest dat afgelast wordt, een concert waar je niet naartoe kan,… Ten huize Verbeelding stond er gelukkig maar één mijlpaal op het programma die we nu even niet kunnen vieren. Maar toch heb ik het er wat moeilijk mee gehad.

Het Meneertje zou na de Paasvakantie beginnen aan zijn schoolcarièrre. Of zal. Wie zal het zeggen? Dat wil dus ook zeggen dat hij de crèche achter zich zou laten en dat wordt altijd wel gevierd met een klein feestje binnen het groepje. En ja, de crèche is nog steeds open. Dus in principe zou er gevierd kunnen worden, maar Het Meneertje is thuis sinds de lockdown. We voelden ons er niet goed bij hem toch te sturen desondanks alles. Maar dat wil dus zeggen dat hij die overgang, die milestone niet meteen zal vieren. Misschien dat we er later nog werk van maken, maar voorlopig dus even niet.

Hoewel zoonlief het zelf niet beseft (denk ik), had ik het er zelf wel wat moeilijk mee. Ik wilde van die moment gebruik maken om de kinderverzorgsters nog even in de bloemetjes te zetten en te bedanken voor de goede zorgen van de afgelopen jaren. We hebben ontzettend veel geluk gehad met onze crèche en daar kus ik mijn twee pollekes nog steeds voor.

Dus in plaats van hen te bedanken met wat bloemetjes en een traktatie, zal ik het op deze manier moeten doen. Met een kleurplaat. Merci, Peutertuin voor de goede zorgen. Merci Joske, Kathleen, Hilde, Liesbet, Jo en alle anderen. En merci aan alle kinderverzorgsters en -verzorgers die nog steeds op het appèl staan. Die ervoor zorgen dat andere zorgverleners en helden hun werk kunnen doen terwijl ze weten dat hun kinderen in goede handen zijn. Jullie zijn toppers. Stuk voor stuk.

Download de kleurplaat »

4