Een tijdje geleden werd Sita sings the blues op een animatiefilmfestival hier in Leuven gespeeld. Uiteraard had ik dat pas een week later door en kreeg ik dus niet de kans deze film te zien. Gelukkig is karma af en toe ook gewoon lief. Ik denk dat ze gisteren gewoon effe last had van een slechte dag of zo. In ieder geval, Nina Paley, de maakster van de film, heeft besloten de film vrij te geven onder Creative Commons Attribution-Share Alike License. Woohoo! Dat betekent dus dat je de film gewoon kan downloaden en er van kan genieten waar en wanneer je maar wil. En dat heb ik dan deze ochtend ook gedaan. De muziek, de animaties, het verhaal, dat Indische accent,… het is echt allemaal leuk gedaan. Zeker een aanrader voor animatie liefhebbers.
0Category: Gezien
Sneeuw!
1 maand
Dingen die ik toch wel stiekem een beetje mis zo na een maand zonder Het Vriendje:
- Naast Het Vriendje wakker worden
- Samen onder de douche staan en stiekem het water wat kouder zetten terwijl Het Vriendje het stiekem terug wat warmer zet
- Documentaires bekijken waar ik nauwelijks iets van begrijp, maar die eigenlijk wel interessant zijn en ze daarna uitgebreid met Het Vriendje bespreken (hij snapt er net iets meer van)
- Kussengevechten of gewoon vechten om het donsdeken (ik win toch, nah!)
- Hand in hand huppelen door de straten (laat de mensen maar staren)
- Knuffels en kusjes
- Als vijfjarige kindjes met adhd te keer gaan op de schuif-af in het zwembad (wiiiiih!)
- Veel te laat opstaan (lukt enkel als Het Vriendje er bij is, nu sta ik gemiddeld om 8u op tijdens de weekends… gnah!)
- Uitgebreid koken en daarna uitgebreid dineren en daarna uitgebreide platte rust om alles een beetje te verteren
- Sexy times!
- Onder lichte dwang luisteren naar zelfgemaakte hip hop beats (die vrij goed zijn eigenlijk)
- Onder lichte dwang luisteren naar hip hop
- Mijn verhaal bij iemand kwijt kunnen zonder het gevoel te hebben dat ik die persoon daarmee lastigval
- Massages (mijn rug leidt onder de afwezigheid van Het Vriendje)
- Iemand die je het gevoel geeft dat alles wel in orde komt
En hey, het is niet altijd even makkelijk geweest deze maand. Zo een vriendje in het buitenland is gewoon verwarrend. Ik weet dat ik een vriendje heb. Ergens. Maar ik voel me single, omdat ik hem gewoon niet zie en voel. Hier en nu en de komende twee maanden ben ik alleen. Ok, er is msn en ok, er is iedere zondagavond een telefoontje van tien minuten, maar geloof me vrij, er gaat niets boven een goeie knuffel.
Intussen heb ik geleerd om afspraken en uitjes te plannen en daar dan ongelofelijk hard naar uit te kijken. Zo gaat de tijd wat sneller. Die afspraken, uitjes en onnozele projectjes (cfr. gepimpte klok) zijn momenteel het enige wat mij min of meer ‘sane’ houden. Als dat opeens stopt he… Ola! Dan mogen jullie me allemaal eind mei in een of andere psychiatrische instelling komen bezoeken. Gelieve dan bloemetjes mee te nemen. En chocolade. Dank bij voorbaat.
Nee, wacht, de chocolade mogen jullie nu ook al doneren. Chocolade houdt mij ook ‘sane’. 😉
0