Citroen plaatkoek à la Tinne

Afgelopen zaterdag ging ik een handje helpen op de Van Katoen maakdag en ik was niet de enige die dat deed. Die twintigtal sympathieke naaisters en andere vrijwilligers moesten natuurlijk ook wat te eten krijgen. Gelukkig stelde Tinne van het Leuvens Stiksel voor om traiteur te spelen. Haar pompoensoep was overheerlijk, de helft van het olijfbrood dat ze maakte heb ik in mijn eentje laten verdwijnen tijdens het avondeten en de plaatkoek die ze maakte, man, man, man. Daar was iedereen lyrisch over. Ze legde me uit hoe je zo een plaatkoek moet maken, maar ik vroeg haar heel lief of ze het niet zelf wou neerschrijven in de vorm van een gastblog. Ze heeft namelijk zelf geen blog waar ze zulke pareltjes van recepten kwijt kan. Schande! Ik eis dat daar dringend verandering in wordt gebracht, want… Man. Beste. Plaatkoek. EVER!

Bloggen, oh neeeeeeeeeeeeeeee!!!

Te laat: heb me toch laten overhalen om een gastblog te plaatsen.
Dus op algemene vraag: het recept van de citroen-plaatkoek. Een recept, nog een klein probleempje: ik kook op ‘t gevoel, proef, roer en voeg toe. Ik heb mijn best gedaan om een recept op papier te krijgen:

Wat heb nodig voor een plaatkoek van ongeveer 50 cm op 30 cm?
– 500g zelfrijzende bloem
– 350/400g suiker (naar gelang je het zoet, zoeter of zoets wil)
– 500 echte boter
– 6 eieren
– 2 biologische citroenen (je kan ook appelsienen, pompelmoezen, … gebruiken)
– lage bakvorm (2 tot 3cm hoogte)

Aan de slag:
Je haalt op tijd de boter uit de koelkast. Dit is het ideale scenario, mij lukt dat nooit. Methode 2: snij de boter in stukken en laat voorzichtig zacht worden in de microgolf. De boter moet niet volledig gesmolten zijn.

Rasp voorzichtig de schil van de citrus-vruchten. Zorg ervoor dat je niet te veel van het witte mee hebt, smaakt bitter. De citroenen leg je aan de kant, die komen na het bakken weer aan de beurt.

Nu sla je alle regels van de echte banketbakkerij in de lucht en doe je alle ingrediënten in een kom. En roep je de hulp in van vriend KitchenAid (‘k denk ook wel dat mister Kenwood of met wat meer moeite de hema-machinerie een handje wil helpen) en je mixt alles tot een bijna wit, luchtig beslag.

De oven had je best al voorverwarmd op het moment dat je begon (180° of ken je eigen oven), anders wacht je nu tot de oven warm is.

Je neemt een lage bakvorm en legt hierin een vel bakpapier en giet het beslag in de vorm. En dan bak je de plaatkoek ongeveer 35 minuten. De tijd kan wat variëren van de hoogte van de vorm, dus prik af en toe in je baksel. Als er geen deeg meer blijft kleven aan je prikker is het ok.

Als je de plaatkoek uit de oven haalt, laat je hem in de vorm zitten. Je prikt gaatjes in de koek en laat hem een kwartiertje afkoelen.

Ondertussen pers je de twee citroenen uit en meng je dit met suiker tot je een stroperig, maar nog lopend mengsel krijgt.
Na het kwartiertje afkoelen schep je voorzichtig dit mengsel over de plaatkoek en smeer de koek ermee in. Strooi ook nog een klein beetje suiker over de plaatkoek en klaar is kees.(Als je van het citroen-suikermengsel over hebt: geen probleem, meng met bruiswater en je hebt lekkere limonade)

Smakelijk en veel succes!

1

Kinder Bueno cupcakes

Men neme vier Kinder Bueno repen en uw favoriete vanille cupcake recept (of zo een mix). Men volge uw favoriete vanille cupcake recept en gooie er op het einde vier Kinder Bueno repen bij en probere geen enkel stukje van die repen in uw mond te laten verdwijnen. Een heuse opdracht voor sommigen. Inclusief mezelf. Men late de mixer nog even los op het geheel zodat de Kinder Bueno repen geplet, gemixt en gebroken zijn. U kan hier even al u frustraties op afreageren indien dat nodig is. Men doet alles in kleurrijke cupcake papiertjes, zette alles in de oven en als ze klaar zijn, presenteert men deze cupcakes op een prachtige cupcakestand. Men probere vervolgens om niet alles in een keer op te eten. Dit kan enigzins wat moeite kosten, want ze zijn lekker die cakejes. Lekker!

0

Poepsimpel pizzadeeg

Yoghurt en zelfrijzende bloem. Veel meer is er blijkbaar niet nodig om overheerlijk pizzadeeg te maken. Ik kwam het “recept” onlangs ergens tegen op het wereldwijde web, stuurde het meteen door naar Het Vriendje en het verscheen ter stond op ons weekmenu. Het was een experiment. Een zeer geslaagd experiment, zo bleek.

Je neemt van de yoghurt één eenheid en van de zelfrijzende bloem twee eenheden. Het recept dat ik had gevonden werkte met cups, u weet wel, de amerikaanse maten, niet de beha-maten. Nu heb ik niets om cups in af te meten en gebruikte ik als eenheden mijn blauwe kommetjes van de IKEA, maar ik denk dat je evengoed bijvoorbeeld een glas kunt gebruiken als maatstaf. Als je alles hebt afgewogen, meng je een eenheid bloem met de eenheid yoghurt en vervolgens meng je de tweede eenheid bloem er ook onder. Daarna strooi je voldoende bloem op je werkblad en rol je het deeg uit. Tadaaa… Poepsimpel.

Tien tot vijftien minuten op 210°C in de oven (al naar gelang de dikte van je deeg) en wij hadden genoeg deeg voor twee grote pizza’s die waarschijnlijk een man of vier hadden kunnen voederen.

En lekker. Man. Man. Man.

0