Het is zo’n beetje de zomer van de graphic novel geweest voor mij. Ik denk dat ik in totaal maar twee of drie échte romans las. Sja. Lezen. Het staat nu eenmaal op een laag pitje momenteel. Eén van die drie boeken die ik las, was waarschijnlijk meteen ook het dunste boek dat ik las dit jaar en het boek waarmee ik gejankt heb als een klein kind. 

Dit blogbericht bevat affiliate links. Dat wil zeggen dat ik daarvoor een miniscuul bedrag krijg als jij via een link iets koopt. Op die manier kan ik na een aantal maanden weer een nieuw boek kopen om te recenseren. Yuy!

Op 13 november 2015 vindt in Parijs een terroristische aanslag in de Bataclan plaats. Antoine zijn vrouw, Hélène is die avond aanwezig op het concert samen met een vriend. Hij is thuis gebleven met hun zoontje van anderhalf. Het duurt een kleine eeuwigheid voor hij te horen krijgt wat er met zijn vrouw is gebeurd. Enkele dagen later schrijft hij een brief aan de terroristen en publiceert deze op Facebook. De brief doet als een lopend vuurtje de ronde. 

Het boek trok mijn aandacht in de bibliotheek omdat het een bijzonder dun boek is. Zodra ik las dat het over de aanslag in de Bataclan ging en geschreven was door de man van wie ook ik, zoals vele anderen, de online brief had gelezen, wist ik dat ik het moest lezen. Het is een heel aangrijpend verslag dat vlot weg leest, deels doordat het zo dun is, maar ook omdat het een ontzettend knap is geschreven. 

Dit boek is een soort van vervolg of verlengde op die brief. Antoine gaat dieper in op wat er de dagen na de aanslag in zijn leven gebeurde, hoe hij probeerde om te gaan met het plotse verlies van zijn vrouw en hoe hij dat probeerde over te brengen aan zijn piepjonge zoontje. Diegene die dit boek kan lezen zonder met momenten in hysterisch huilen uit te barsten, die heeft ongetwijfeld geen hart, want mijn goede god, wat een tragisch verhaal. 

Antoine Leiris weet zijn verdriet heel mooi te verwoorden. Het verbaasde me dan ook niet dat de man een professionele schrijver en journalist is. De manier waarop hij zo ingetogen en toch vol gevoel kan schrijven en situaties kan schetsen, dat was ontzettend bijzonder. Het lijkt me absoluut geen makkelijke situatie om opeens alleen voor een jong kindje te moeten zorgen, hetzij door omstandigheden als deze of door andere omstandigheden. En hij doet het toch maar op een hele knappe manier. 

Dus als je ooit nood hebt aan een ugly cry of desondanks alles wat er misloopt in de wereld, een hoopvol bericht, dan kan ik dit boek van harte aanraden. Het is een pareltje, maar hou de zakdoeken wel binnen handbereik. Een gewaarschuwd man/vrouw en al… 

Mijn haat krijgen jullie niet kan je blijkbaar vinden in je plaatselijke bibliotheek, want daar vond ik mijn exemplaar. Maar je kan het natuurlijk ook kopen in de betere boekhandel. Of je kan het online vinden bij Bol. Daar kost de papieren versie €14,99 en de digitale versie €9,99.  

0