Tijdens de week spendeer ik best wel wat tijd op het internet (hallo understatement van het jaar). Ik werk online, maar lees ook heel wat interessante artikels, kijk ongelofelijke filmpjes, luister naar de meest fantastische podcasts en denk vaak: “Amaai, dat moet iedereen zien/lezen/horen/…”.

Iedere zaterdag wil ik zes links met jullie delen. Dat kan een beetje van alles zijn: iets dat mijn aandacht trok in de media of het nieuws, trailers voor de laatste nieuwe reeks op Netflix of wie weet zelfs een comment die mij luidop deed lachen. De sky is the limit en al. Zes links op de zesde dag van de week.

Gekeken: The Mind of Jake Paul

Al een tijdje stond 25 september aangeduid in mijn Google Calendar omdat Shane zijn nieuwe YouTube reeks dan zou beginnen. Zelf volg ik Shane sinds zijn documentaire rond GraveYardGirl, een YouTubester die ik volgde en dan opeens matige video’s begon te maken. Hij trok met zijn crew naar haar huis en deed een ongelofelijk open en warm interview met haar. Zelden zo’n interview skills en menselijkheid gezien. Zijn tweede documentaire rond een YouTuber, deze keer JeffreeStar, waar ik letterlijk nog nooit van had gehoord, had me een paar weken ook helemaal in z’n ban. Het is ongelofelijk hoe hij omgaat met mensen. Dus toen ik zag dat Shane weer met een documentaire rond een nogal controversiële YouTuber ging op de proppen komen, wist ik dat ik zou kijken. Deze keer neemt hij Jake Paul onder de loep, een naam die ik wel al heb gehoord, maar ik heb nog nooit iets van hem gekeken. En misschien maar goed ook. De insteek voor deze documentaire is: “Is Jake Paul een sociopaat?”. En boy oh boy oh boy! Deel één en deel twee van deze documentaire/reeks staan intussen online.

Gelezen: Baby op slaapkamer ouders laten slapen heeft niets dan voordelen

Een vraag die we heel vaak kregen zo rond de zesde levensmaand van Het Meneertje was of hij al in zijn eigen kamertje sliep. Hij heeft heel lang in een cosleeper bij ons geslapen en op een bepaald moment hebben we de cosleeper geruild voor een écht bedje. Dat bedje staat op dezelfde plek als de cosleeper: tegen ons bed aan. Het is niet bepaald uit overtuiging dat we dat doen, maar voornamelijk uit plaatstekort. We hebben namelijk een klein huis met twee slaapkamers. De ene gebruiken we als onze slaapkamer, de andere gebruiken we als bureau. Maar het blijkt ontzettend praktisch te zijn om Het Meneertje nog even bij ons op de kamer te laten slapen en de slaapsituatie blijft waarschijnlijk nog zo tot zijn eerste verjaardag (volgende maand al! 😱). Blijkbaar zijn er deze week resultaten uit een langdurige studie rond “room sharing” gedeeld. Er verscheen een artikel rond op de VRT site en dat is toch wel interessant om een keertje te lezen.

Gekeken: Maniac

Nog ééntje dat aangeduid stond in mijn Google Calendar. Ja, als ik een trailer zie passeren voor iets dat mij interesseert, dan zet ik dat in mijn Google Calendar. De trailer van Maniac zag ik een tijdje geleden op het YouTube kanaal van Netflix en het zag er zoiets aparts uit. Plus Emma Stone en Jonah Hill, dat zijn niet de minste acteurs. We hebben intussen de helft van de reeks gezien en amaai. Ik denk niet dat het voor iedereen is, want met momenten is het zeer bevreemdend en afstandelijk, maar net dat maakt het zo fascinerend. Momenteel heb ik geen idee waar het verhaal naartoe gaat of wat de personages nog allemaal te wachten staat. Een reeks vinden waarvan je niet weet waar het naartoe gaat en wat je er van moet verwachten, maar waarvan je wel aanvoelt dat het steengoed in elkaar zit, dat is een zeldzaamheid. Dus wij gaan zeker verder kijken en ik ben benieuwd naar de rest van het verhaal.

Gelezen: Vier plagieert conceptartiesten

In de loop van donderdag zag ik een bericht verschillende keren gedeeld worden op Facebook. Het ging over het Vlaamse programma “De Slimste Mens” dat illustraties van verschillende illustratoren had geplagieerd. Het gebeurt wel vaker dat ik zo’n berichten zie passeren. Vaak zijn het grote klerenketens die kleine kunstenaars plagiëren en er dan ook mee weten weg te komen, omdat zij Goliath zijn en David soms gewoon te klein is en daardoor machteloos. Het is een van de redenen waarom ik lang niet alles wat ik teken en illustreer online gooi. Het is zo makkelijk om een illustratie van het internet te plukken en te claimen als je eigen werk. Gelukkig pikt de illustratorencommunity die shit niet en is er genoeg reactie gekomen op het nogal slechte Photoshopwerk, zodat de televisiezender in kwestie de illustraties verwijderde. De zender probeert het nu onder het mom van “parodie” goed te praten, maar dat gaat niet door de beugel. Het originele Facebookbericht kan je hier vinden en De Standaard schreef er hier en hier een artikel over.

Bezocht: De Maekerij

Ein-de-lijk ben ik eens bij De Maekerij in Leuven geraakt. Het concept sprak me ontzettend aan. Op het eerste zicht is het een doodgewoon koffiehuisje of bistro, alleen werkt het net een beetje anders. Ze noemen het zelf een talentencafé. Je betaalt er €4 per uur en in dat bedrag zitten drankjes (koffie, thee, homemade lemonade, appelsap en water) én koekjes in begrepen. Daarnaast hebben ze een lunchmenu en nog tal van ander lekkers, maar daarvoor betaal je extra. In de €4 zit ook toegang tot hun makersatelier in begrepen. Wil je eens prutsen met een Silhouette Cameo zonder er zelf één te kopen? Of wil je aan de slag met washi tape en brush pennen in je bullet journal, maar wil je daar zelf niet in investeren? Of wil je gewoon even gezellig samenwerken met andere creatievelingen? Dat kan perfect daar. En natuurlijk bieden ze ook een hele hoop workshops aan. Ik ging er een middagje gezellig praten en een piepklein beetje werken voor de Tuttefrut co-work middag, maar ik heb zo’n vermoeden dat je me daar nog wel een paar keer gaat vinden. Hoewel ik zelf meer dan genoeg knutselmateriaal hier in huis heb, is er niets zo leuk als aan de slag gaan met het knutselmateriaal van iemand anders! Geef toe!

Gekeken: Overcoming Addiction, Grief, Touring with Marilyn Manson, & Getting Expelled From School: Meet Jason

Nog ééntje van op YouTube. Ik ben heel hard fan van Philly D., het “achter de schermen” kanaal van Philip Defranco. Ze zijn er de laatste tijd iets meer aan het experimenteren met hun content en ik vind dat precies niet erg. Tot een paar maanden geleden kreeg je er voornamelijk vlogs te zien, tegenwoordig zijn er ook podcasts met de werknemers van het bedrijf en filmpjes rond een bepaald onderwerp. Laatst interviewden ze één van hun nieuwe aanwinsten: een ex-militair die nu de security voor het bedrijf doet. Daar werd zo positief op gereageerd dat ze besloten nog een andere werknemer te interviewen. Jason was stiekem één van mijn favoriete Defranko medewerkers, dus ik was blij te zien dat het volgende interview met hem was. En man, wat een gesprek. Ik heb misschien een beetje geweend. Een beetje zo. Ideaal om podcast-gewijs te luisteren als je met iets anders bezig bent.

Tijdens de week spendeer ik best wel wat tijd op het internet (hallo understatement van het jaar). Ik werk online, maar lees ook heel wat interessante artikels, kijk ongelofelijke filmpjes, luister naar de meest fantastische podcasts en denk vaak: “Amaai, dat moet iedereen zien/lezen/horen/…”.

Iedere zaterdag wil ik zes links met jullie delen. Dat kan een beetje van alles zijn: iets dat mijn aandacht trok in de media of het nieuws, trailers voor de laatste nieuwe reeks op Netflix of wie weet zelfs een comment die mij luidop deed lachen. De sky is the limit en al. Zes links op de zesde dag van de week.

Gemaakt: Kleintje

Ik krijg nog zo vaak de vraag: “Wanneer ga je terug Kleintjes beginnen tekenen?”. De afgelopen jaren is daar eigenlijk niet zoveel tijd voor geweest, maar dankzij Patreon en mijn geweldige patronnekes, is die er nu wel. Tot nu toe kregen zij op niet-al-te-regelmatige basis een Kleintje voorgeschoteld en een aantal van die stripjes ga ik nu ook delen met de rest van de wereld. Voorlopig ga ik de website geen nieuw leven in roepen, maar kan je de stripjes vinden via de Facebookpagina. Of via Patreon natuurlijk. Daar krijg je ze als allereerste te lezen. Daarnaast zit er helemaal geen regelmaat in, dus verwacht niet om de x dagen een update. Maar nu kunnen jullie dus niet meer zagen achter Kleintje, want ze is terug. Nah!

Gekeken: Mary Poppins Returns (trailer)

Er komt een vervolg op Mary Poppins. Het is zeker niet mijn favoriete Disney film, maar het is wel een geweldige klassieker waar ik altijd heel hard van heb genoten. Hoewel ik niet helemaal zeker ben of de film wel een vervolg nodig had, ziet de trailer er wel interessant uit. Interessant genoeg om mij enthousiast te maken. Lin Manuel Miranda zit daar ongetwijfeld voor iets tussen, want die man zijn muziek voor Moana was toch wel een dikke voltreffer. Dus ik ben benieuwd welke rol hij speelt in deze film, zowel acteergewijs als muziekgewijs.

Gelezen: Massale respons op VTM-programma: zondag openen meeste gemeentehuizen voor orgaandonatie

Zoals jullie ongetwijfeld wel weten, hebben wij hier ten huize Verbeelding geen kabelaansluiting. We kunnen dus geen VTM kijken, maar blijkbaar loopt daar momenteel een programma Make Belgium Great Again. Ik las dit artikel waarin te lezen stond dat in dat televisieprogramma werd opgeroepen om jezelf te registeren als orgaandonor. Hoewel deze week helemaal in teken van Life List Nummertje 44 stond, vinkte ik een aantal jaar geleden Nummertje 79 af: officieel orgaandonor worden. Ik wil iedereen hierbij nog een keertje aanmoedigen om hetzelfde te doen. Spring eens binnen bij je gemeentehuis (misschien zelfs deze zondag!) en breng die kleine formaliteit die mensenlevens kan redden in orde.

Gekeken: For her

Ik volg Peter McKinnon al een hele tijd. Zijn kanaal is ontzettend gegroeid de afgelopen maanden, maar hij maakt dan ook geweldige content. Zelf ben ik hem beginnen volgen om meer te leren over Premiere Pro, maar tegenwoordig maakt hij naast tutorials ook vlogs en deze week verscheen er een prachtig mini-filmpje over zijn dochtertje. Die zie je nooit in zijn vlogs. Zelfs in dit filmpje waarin ze een hoofdrol speelt, zie je nooit haar gezichtje en blijft haar privacy gerespecteerd. Toch is het een geweldig mooi en hartverwarmend filmpje. Zelf zit ik de laatste tijd met de vraag wat ik met de privacy van Het Meneertje moet doen. Ik plaats zijn foto’s regelmatig op social media, maar met zijn eerste verjaardag in zicht, begin ik me toch vragen te stellen of ik dat wil blijven doen. Dus het was heel fijn om te zien dat je toch nog hele mooie zaken kan maken met je kinderen in de hoofdrol zonder hun privacy op het spel te zetten.

Gelezen: Retailer Orla Kiely ceases trading on cash crunch

Maandag las ik een artikel dat Orla Kiely gestopt is met de verkoop van producten. Orla Kiely is een Ierse ontwerpster die vooral bekend staat omwille van haar kleurrijke motiefjes die geïnspireerd zijn door de jaren zeventig. Als je één van de producten ziet met zo’n motief er op, dan herken je het meteen als Orla Kiely. Ze had verschillende winkels en won verschillende awards, maar blijkbaar is retail een bitch momenteel en vreet het geld. Dus sloot ze haar winkels, zowel de fysieke winkels als haar online winkel. Best wel vreemd om dat bericht te lezen, want het was een ontwerpster waar ik ontzettend naar opkeek, zowel designgewijs als businessgewijs. Het lijkt altijd goed te gaan, maar je weet toch nooit wat er achter de schermen leeft, zo blijkt.

Gekeken: Arrival

Ik ben heb iets met films en series waarin taal centraal staat. De reeks rond de Unabomber en hoe ze hem aan de hand van zijn taalgebruik uiteindelijk konden pakken, is er eentje dat me nog lang zal bijblijven. En Arrival ook. Een linguist en een wetenschapper worden door het leger ingeschakeld nadat er op twaalf plekken over heel de wereld ufo’s landen. Aan de hand van symbolen leren ze uiteindelijk met de buitenaardse wezens communiceren. En hoewel het een science fiction film is, is het niet je typische science fiction. Het gaat meer over communiceren, over luisteren en willen luisteren, over het leven. Op het einde was ik aan het janken gelijk een klein kind, maar bon. Ik ga hier geen spoilers plaatsen, maar laten we het erbij houden dat het even moeilijk wordt als je kinderen hebt.

Tijdens de week spendeer ik best wel wat tijd op het internet (hallo understatement van het jaar). Ik werk online, maar lees ook heel wat interessante artikels, kijk ongelofelijke filmpjes, luister naar de meest fantastische podcasts en denk vaak: “Amaai, dat moet iedereen zien/lezen/horen/…”.

Iedere zaterdag wil ik zes links met jullie delen. Dat kan een beetje van alles zijn: iets dat mijn aandacht trok in de media of het nieuws, trailers voor de laatste nieuwe reeks op Netflix of wie weet zelfs een comment die mij luidop deed lachen. De sky is the limit en al. Zes links op de zesde dag van de week.

Gekeken: Sierra Burgess is a Loser

Bekentenis van de dag: ik kijk graag trailers. Dus ik hou het YouTube kanaal van Netflix in het oog om te zien wat zij allemaal binnenkort lanceren en soms bingewatch ik daar trailers. Een tijdje geleden viel me de trailer van Sierra Burgess is a Loser op. Een tiener romantische komedies met Barb van Strangers Things in de hoofdrol. Ik zette het meteen in mijn agenda om die film te zien, want het zag er helemaal mijn ding uit. Afgelopen week werd ik geveld door een vierentwintig uur beestje en kon ik meteen die film kijken. En man. Man. Wat een heerlijke, melige film over liefde en vriendschap. En catfishen. Dat ook. De film is eigenlijk een moderne versie van Cyrano. Het is allemaal een beetje in de stijl van die zeemzoete jaren tachtig films gemaakt (denk: Sixteen Candles, Pretty in Pink,…) en heeft een bangelijke soundtrack die ook heel eighties aanvoelt, met die typische synthesizer sound. Soit. Voor mij volop een schot in de roos, zowel de film als de soundtrack.

Geluisterd: de soundtrack van Sierra Burgess is a Loser

Op repeat. Yup. Ideale werkmuziek ook, zo blijkt.

Gekeken: To All The Boys I’ve Loved Before

Als we het dan toch over zeemzoete tiener romantische komedies hebben, dan is er dit zeker eentje dat niet mag ontbreken. Toeval of niet: de mannelijke love interest in deze film is dezelfde acteur als die in Sierra Burgress is a Loser. Ha! Dus dat was wel effe een mind fuck voor mij, maar ook van deze film genoot ik met volle teugen. Als ik eerlijk moet zijn, had ik het meer voor Sierra dan voor Lara Jean, maar de twee films zijn eigenlijk wel heel cute en ideale films voor als je ziek in bed ligt.

Gekeken: We Quit Sugar For A Month, Here’s What Happened

Valt het op dat ik deze week veel heb gekeken? Dat vierentwintig uur beestje had me stevig te pakken. Maar deze wilde ik toch zeker ook wel even vermelden. Het verscheen tussen mijn YouTube suggesties. Een filmpje over minder suiker eten. Dat is natuurlijk wel mijn da-da. Ik verwachtte een ietwat serieus, semi-wetenschappelijk onderbouwd filmpje, maar het bleek een soort van experiment te zijn van een man en zijn vrouw. En het is een geweldig filmpje. Het monteerwerk is helemaal on point. En de humor. Dé humor! Helemaal mijn ding. Ik heb de mens zijn andere filmpjes meteen ook gekeken en ben hem beginnen volgen op alle mogelijke social media kanalen. Fingers crossed dat hij nog meer van die geweldige filmpjes maakt, want ik ben verkocht!

Gelezen: Horizontaal – Dagboek van een uitgestrekte zwangerschap

Lange recensies schrijven over graphic novels doe ik eigenlijk zelden of nooit hier en toch lees ik best wel wat knappe dingen. Onlangs was ik keihard aan het twijfelen om Horizontaal te kopen, want het is geïllustreerd door Jan Bosschaert en Jan Bosschaert is één van mijn favorieten. Uiteindelijk liet ik de graphic novel liggen, maar toen ik gisteren in de bibliotheek was, lag daar een exemplaar! Hoera! Lang leve de bib! Dus nam ik het mee en las het in één ruk uit. Ik ben eigenlijk nog niet veel graphic novels tegengekomen rond zwangerschappen, hoewel er daar ongetwijfeld wel meer van zijn. Het is soms een beetje verwarrend verteld omdat het niet chronologisch is en toch, toch leef je mee met de personages. Ik kus mijn twee pollekes dat ik nooit heb moeten plat liggen tijdens mijn zwangerschap, want ik had ongetwijfeld een moord of twee gepleegd.

Gekocht: Fisher Price controller

We hebben een PlayStation die we gebruiken als media center. Dus als we een film kijken, een serie bingewatchen op Netflix, muziek luisteren,… dan gebruiken we daarvoor meestal de PlayStation. Daarmee dat de controller meestal in de buurt van of zelfs in de zetel ligt. En zo’n controller heeft héle leuke knopjes voor kleine vingertjes. Alleen duwen die kleine vingertjes op de verkeerde moment op die knopjes. Iemand maakte het een beetje té bont, dus kocht ik eerder deze week een speelgoed controller als afleidingsmanoeuvre. So far, so good. Eens benieuwd hoe lang het gaat duren voor Het Meneertje doorheeft dat het niet hetzelfde is.

En dan ook nog even dit: je kan weer een boekenbon van €5 aanvragen op www.kooptijdvooreenboek.be. Je bon is een maand geldig en je krijgt €5 korting bij aankoop van minstens €20 aan boeken. Meer info kan je op de site vinden.